Daten na je scheiding, hoe ingewikkeld! Blog van Femke

Daten na je scheiding… wat een gedoe… we rommelen maar wat aan.

Wat me bij mezelf en bij vrienden, vriendinnen en naasten om me heen opvalt is, hoe lastig, ingewikkeld en complex dat daten weer is, na je scheiding.

Hoe ga je weer een relatie aan met je ‘rugzak aan ervaringen’, met ‘oude pijn’, met moeite hebben met vertrouwen, met de nodige ballast van voorheen, met je eigen gezin, kinderen?

En wil je überhaupt wel een relatie of waar ben je naar op zoek?

Moet je niet eerst met jezelf aan de slag, wil je er voor een ander kunnen zijn en een ander weer (kunnen) toelaten in je leven?

Wat ik om me heen zie gebeuren (en eerlijk gezegd, ook bij mezelf):

We rommelen maar wat aan

Vrienden en vriendinnen om me heen die allemaal in een scheiding hebben gezeten, de één al langer geleden dan de ander. Ik zie bij allemaal hoe ze worstelen met daten, nieuwe relaties, vertrouwen en keuzes maken.

Allemaal nog zoekende naar onszelf, een weg vinden in de nieuwe situatie alleen, wennen aan het feit dat er een compleet nieuw, ander leven start, een leven van vóór de scheiding en erná. Het is allemaal even ingewikkeld; een zoektocht.

Zo zie ik de één zich terugtrekken en vooral met zichzelf bezig zijn, de ander weet niet hoe snel die weer een relatie, vriend(in), seksmaatje moet vinden (terwijl de scheiding soms nog maar net uitgesproken is).

De één wil de confrontatie met zichzelf niet aan en vlucht in een andere relatie, friends with benefits (FWB) of wat dan ook, om maar niet alleen te hoeven zijn. En sommigen die zijn / haar ‘soulmate’ gevonden blijken te hebben of lijkt dat alleen maar zo?

Anderen die van de ene foute, ingewikkelde, complexe, situatie in de andere belanden.

Allemaal ‘lessen’ zoals mijn beste vriendin en ik dit zien.

En zelf hebben wij hier ook de nodige ervaring in.

Het is grappig om te zien hoe een ieder hier toch zo verschillend mee om gaat, maar ook wel eens dat je denkt… oh jee, als dat maar goed gaat. Straks weer zo’n teleurstellende ervaring, of waarom zijn mensen soms zo op de vlucht voor zichzelf, want dat is wat we ook vaak zien.

Waar vind je die éne?

Dan nog het ingewikkelde punt, van wáár je dan die relatie, FWB, nieuwe vriendschappen treft?!

Want allemaal willen we uiteraard aandacht, liefde, genegenheid, seks, maar alsjeblieft toch niet ‘zo plat’, gecompliceerd, of niet ‘maar zo’ met iemand. Volgens mij geldt dit zowel voor mannen als voor vrouwen.

De één zit op Tinder/Badoo of een serieuzere datingsite, en denkt daar ‘de match’ te kunnen vinden, hoewel de praktijk regelmatig uitwijst, dat dit vaak ook alleen maar teleurstellingen of te hoge verwachtingen oplevert of alleen seks…

De ander gelooft meer in ‘elkaar ergens tegen komen’, maar ja, waar dan? Je moet er dan wel weer op uit: naar de kroeg, feest, theater, hobby, sport, cursus en vind je daar dan degene die je zoekt…?

Ben je er klaar voor?

Dan nog het feit of je er klaar voor bent of klaarblijkelijk toch een soort van muur optrekt, of dingen nog niet hebt afgesloten, waardoor het sowieso niet werkt.

Ik ben inmiddels 3 jaar verder, mijn beste vriendin 10 en we worstelen allebei nog met wat er allemaal op ons pad komt. Altijd met een reden, daar zijn we beiden wel van overtuigd, maar ingewikkeld ook, dat zéker, omdat het soms gaat om iemand die zich niet echt wil binden, iemand die nog niet ‘klaar is met zichzelf’ (zelf net uit een scheiding), iemand die te jong is, een leven heeft wat totaal niet passend is bij jou situatie, of iemand die helemaal geen relatie wil, maar alleen FWB.

Allemaal óók nog eens met hun eigen problematiek, rugzak, complexiteiten, eigen gezinnen en dat moet dan ook allemaal nog eens goed voelen voor alle partijen (inclusief kinderen).

Kortom, niet te doen, soms…

Neemt niet weg dat wij zeker ook nog steeds geloven in de liefde en in geluk. En geloven dat er vast en zeker iemand op deze aardbol rond loopt die voor ons bestemd is! Maar wat we ook zéker weten is dat je het goed moet vinden met je zelf, dat je niet iemand nodig zou hoeven te hebben om je leven vorm te geven, dat je blij moet zijn dat het goed met jezelf gaat!

Pas op het moment dat je dát weer voelt en ervaart, van lessen geleerd hebt, ben je ook weer klaar om te ontvangen.

In de tussentijd maken we vooral veel lol, richten we ons op de mooie en energieke dingen in het leven, helpen en steunen we elkaar met (ingewikkelde) dates, relaties, FWB, eventuele onenightstands en zoeken we de verbinding met allemaal gezellige alleenstaanden die naast aandacht, ook gewoon op zoek zijn naar gezelligheid, nieuwe contacten, vriendschappen, hulp en steun en zien we een ieder soms worstelen met zijn of haar eigen proces… En soms zijn we, de laatste tijd best vaak, als een spiegel voor iemand… of iemand anders voor ons.

Mooi en prachtig om te zien!

Ooit gaat het goedkomen, als de tijd daar ‘klaar’ voor is, want uiteindelijk past op ieder potje een dekseltje!

Ik ben Femke (46), in mijn 3^e jaar (officieel) alleen/uit elkaar. Alleenwonend in een fijn huis op een superplekje met onze 2 puberkinderen van (bijna) 17 en 14. Om-en-om-(lang)weekend-regeling met vader voor de jongste, de oudste gaat wanneer ze zelf wil naar vader. In mijn blogs (en gedichten) schrijf ik over mijn scheiding, het proces van ‘heling’ en de (toch ook wel) leuke kanten aan het weer single zijn. Mijn lijfspreuk: ‘bij jezelf blijven en wees eerlijk en oprecht’.

Lees ook de andere blogs van Femke.