Mijn stiefdochter trouwt… maar ik word aan de kant gezet

Een treurig verhaal: mevrouw was met een weduwnaar getrouwd, die 2 kleine kinderen had. De jongste, een dochter was 6 destijds. Mevrouw had de kinderen opgevoed alsof het de hare waren. En ze had ook altijd aandacht gehad voor de loyaliteit van de kinderen aan hun overleden moeder. Zo werd de verjaardag van de overleden moeder ieder jaar herdacht.

De trouwjurk

Nu was deze dochter 24 jaar en ging trouwen. Ze had haar aanstaande schoonzussen uitgenodigd om mee de jurk uit te gaan zoeken. Aan stiefmoeder had ze niets gevraagd. Stiefmoeder vertelde mij: natuurlijk ben ik niet de moeder, maar ik had het toch leuk gevonden om mee te gaan. Het steekt me dat ze het niet eens gevraagd heeft.

Het feest

Maar het werd nog vervelender: dochter had aan haar vader laten weten dat ze niet wilde dat stiefmoeder naast hem zou staan tijdens de bruiloft. Niet de positie van haar moeder zou innemen. Dus ook niet gefeliciteerd zou worden. En vader had hierin toegestemd, nog voordat hij het met zijn vrouw had besproken.

Domper

Dit alles zette voor haar een domper op alle feestvreugde. Ze had vast wel eens fouten gemaakt in de opvoeding, was misschien ook wel eens te streng geweest, maar ze had haar uiterste best gedaan. En nu liet ook nog haar man haar vallen…. Mevrouw huilde. Ze had al enkele keren met haar man hierover gesproken, maar die vond dat ze niet zo flauw moest doen. Het was toch maar voor één dag?

Doe ik flauw?

Dat was de vraag die ze me stelde. Helemaal niet flauw! Natuurlijk moet er ruimte zijn op de bruiloft als de bruid dit wil kenbaar te maken dat er ook nog een natuurlijke moeder is, aan wie zij loyaliteit verschuldigd is. Maar daarbij hoeft stiefmoeder niet te worden afgewezen en aan de kant gezet. Helaas wilde vader niet meekomen voor een gesprek en de bruiloft was  al snel. Dus het gebeurde zoals dochter het gewild had.

Twee maanden na de bruiloft vroeg stiefmoeder de scheiding aan. Daarmee was het verhaal echter niet klaar.

Niet weer een verlies

Vader wilde niet weer een vrouw verliezen en belde mij ten einde raad. Ik adviseerde hen om één gesprek bij mij te voeren en te bekijken of het nog te redden viel. Zo geschiedde. Mevrouw had de keuze gemaakt met pijn in het hart. Ze was erg gekwetst. Vaak zie je dan dat zo’n man belooft nooit meer zoiets te doen, en als het gevaar van scheiding weer geweken lijkt, blijft alles doorgaan zoals het ging. Dat zou echter geen recht doen aan haar verdriet en kwetsuren.

Loyaliteit

Er was wel “echte liefde” in het spel. Hij ging diep door het stof en besefte uiteindelijk dat hij zijn dochter niet hoefde te laten vallen, maar dat hij wél achter zijn vrouw moest staan. We hebben het vaak over loyaliteit van kinderen naar ouders, maar er is ook sprake van loyaliteit andersom. Dat gaat diep (en dat is ook belangrijk en goed!)

Meerdere loyaliteiten

Maar het is niet aan kinderen om af te dwingen wat de ouder moet doen (ook al bedoelde zijn dochter het waarschijnlijk niet zo slecht en werd zij gedwongen door haar loyaliteit aan háár moeder).  Net zoals ouders niet moeten bepalen met wie hun zoon of dochter een relatie aangaat, is het evenmin zo dat kinderen mogen bepalen hoe hun ouders leven.

Gesprek met stiefdochter

Het vertrouwen van stiefmoeder was ernstig beschadigd en mooie beloftes (ook al komen ze uit een welgemeend goed hart) werken dan niet. Uiteindelijk was het in dit geval nodig dat vader met zijn dochter ging praten. Dat zal zeker niet altijd nodig zijn, maar dit was de nadrukkelijke wens van stiefmoeder. We hebben dit heel precies en gedetailleerd besproken en uiteindelijk koos men ervoor dat ik (na een gesprek met dochter) dit alles zou gaan begeleiden.

Inmiddels is stiefoma helemaal oma geworden van een kleinkind en is de tweede op komst.

Eind goed… al goed.

Nellie Timmermans

Stief-Gezin

Lees ook de andere blogs van Nellie.