Het snerpende geluid van de bel klonk door de gang. Chris schepte gehaast de koffie in het filter en schakelde de koffiemachine in. Daar zou je Roosmarijn hebben! Het werd tijd dat ze weer eens bijpraatten, dat hadden ze al te lang niet gedaan. Ze haastte zich door de gang en deed de voordeur open. Roosmarijn lachte haar stralend toe en zoende haar: ‘Meid, wat zie je er goed uit! Hoe gaat het met je?’’Goed,’ antwoordde Chris en stapte opzij om Roosmarijn door te laten. Even later zaten ze samen op de bank met grote koppen koffie verkeerd. ‘Hoe gaat het op kantoor?’ Roosmarijn werkte als office manager bij een trainingsbureau. Ze was getrouwd met Ron, de partner van een groot concern, met wie ze twee kinderen had ‘Prima. ‘ Roosmarijn keek afwezig naar buiten. ‘Gaat het niet zo goed?’ vroeg Chris bezorgd. ‘Zeg, verrekende jij elk jaar met Marc?’onderbrak Roosmarijn haar. ‘Verrekenen, hoe bedoel je?’ Chris keek haar niet-begrijpend aan. Wat was er toch aan de hand? Roosmarijn leek niet zichzelf. ‘Gewoon, de kosten en wat we aan het eind van het jaar gespaard hadden en zo.’ Roosmarijn werd ongeduldig, waarom begreep Chris haar niet meteen? ‘O, je bedoelt de inkomsten en de uitgaven? Ik had daar met Marc wel iets over geregeld in de huwelijkse voorwaarden. Ik nam dat niet zo serieus eigenlijk. Ik dacht: we gaan toch nooit scheiden. Stom natuurlijk, want…’ ‘Precies!’ onderbrak Roosmarijn haar boos. ‘Ron wil ineens een boekhouding gaan bijhouden en uitrekenen wat ieder moet bijdragen, en dan aan het eind van het jaar uitrekenen hoe we ons spaargeld verdelen. Dat heet verrekenen, zegt-ie, en hij vindt dat we dat hebben laten versloffen maar dat nu maar eens moesten gaan doen. Volgens hem hebben we dat afgesproken toen we trouwden. Maar daar weet ik helemaal niets meer van! Die notaris zei daar wel iets over, maar ik was toen net zwanger en het boeide me eigenlijk niet. Hoe kon ik dat nou weten?’ Chris zweeg. Haar gedachten dwaalde af. Had ze maar wel met Marc verrekend. Dan had ze nu meer verstand gehad van al die zaken. Dat had een slok op de borrel gescheeld. En dan had ze ook begrepen dat je het zakelijke en het emotionele gescheiden moet houden. Nu was ze daar door de scheiding mee geconfronteerd. Dat was wel heel zuur, om daar op die manier achter te komen. ‘Zou hij een ander hebben? O God, natuurlijk dat blonde ding van personeelszaken…hij wil van me af!’ Roosmarijn barstte bijna in tranen uit.
Chris schrok op uit haar eigen gedachten en probeerde haar gerust te stellen: ‘Nou, dat hoeft toch helemaal niet? Misschien wil hij het gewoon verstandig aanpakken.’ Chris was vastbesloten om haar vriendin te helpen. Dan had haar eigen levensles misschien nog nut. ‘Het hoeft niets te betekenen. Probeer het positief te zien. Waarom ga je niet naar een adviseur of een accountant of zo? Dan kun je het vanaf nu goed gaan bijhouden, wie weet krijg je er nog lol in!’ Roosmarijn klaarde op. ‘Ja, zo heb ik het nog nooit bekeken!’ En ze gaf Chris spontaan een zoen op haar wang.
REAGEER OP DEZE BLOG