Ik vraag om een drankje, de bediende schrijft het op en zegt:
‘Het kan nog even duren, het is druk’
Ouderverstoting
Ondertussen open ik mijn e-mail op mijn telefoon en lees het binnengekomen bericht van Inge. Het is geen bevredigend bericht.
Eigenlijk komt er erop neer dat ze ouderverstoting accepteert in plaats van dat ze er iets mee doet.
Mijn drankje wordt gebracht, ik reken meteen af.
Ik stuur nog één mailtje, dit keer naar mijn advocaat en vraag hem of een kortgeding nog tot de mogelijkheden behoort aangezien Inge weigert in te gaan op mijn e-mail.
In afwachting van zijn bericht drink ik mijn drankje op, terwijl ik kijk naar de zee, vanachter het plexiglas waar ik zit.
Ik ga kapot
Ik probeer mijn tranen binnen te houden, maar van binnen ga ik kapot.
En probeer mijn angsten en stress weg te eten met een zojuist besteld broodje tonijn.
Het duurt allemaal te lang, het wordt weer tijd dat het duister plaatsmaakt voor de zon.
Het gemis van mijn kinderen zit diep, net zo diep als de zee die zo’n tweehonderd meter van me verwijderd is.
Alle klappen die uitgedeeld worden moet ik opvangen.
Maar het staat allemaal op papier.
Het plezier wat we hadden in de sneeuw, de woorden die mijn dochter heeft gezegd, over het naar papa willen komen en nog veel meer, alles is terug te vinden in rapportages.
Ik ontvang een mail van mijn advocaat:
Een kortgeding is een mogelijkheid, maar hij adviseert om eerst het gesprek af te wachten met de gezinsvoogd eind maart.
Ik loop nog even naar de zee en spiegel mezelf in het water.
Ik dreig te verdrinken aan de vaste wal.
Ik verlaat de veilige haven en neem mijn vrijheid met mij mee.
I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.
Lees ook de andere blogs van I-Pat.
Jonas - 4 mrt 2021
Goed geschreven! Ik hoop dat je snel je kinderen kunt zien.
Joost - 4 mrt 2021
Mooie woorden over een minder mooie situatie. Zo erg als bij jou is het bij mij gelukkig nog niet. En ik hoop ook dat het zover niet komt. Maar de moedeloosheid die gepaard gaat met moeizame communicatie herken ik wel. Sterkte kerel!
I-pat - 8 mrt 2021
Dank je wel Joost. Ik hoop voor jou ook dat het niet zover gaat komen. één tip: Blijf voor ze vechten en mocht er sprake zijn van ouderverstoting, zorg dat het te bewijzen voor een rechter, dat kan deuren openen. Daar ben ik ook mee bezig.
Zoekende - 6 mrt 2021
Mijn kinderen willen nu vooral bij mij zijn; hun moeder. Ondanks mijn voorzichtige aandringen om hun vader te zien. In het begin rondom de scheiding wilden ze juist bij hun vader zijn en niet bij mij. De rollen zijn nu dus weer omgedraaid. De pijn die je beschrijft herken ik. Mijn ex spreekt zijn pijn niet uit. Fijn, dat jij dat wel doet. Voor een moeder is het fijn om een vader zijn gevoel te horen uitspreken. Ook mannen hebben gevoelens, zeg maar. Soms vergeet ik dat wel eens..Dank je voor het uiten hiervan.
I-pat - 8 mrt 2021
Dank je wel Zoekende voor je reactie. Ik weet zeker dat vader ook wel echt zijn pijn heeft. En Ik ken jullie situatie niet, maar als het enigzins mogelijk is om vader in contact te treden, doe dit dan en gun hem ook de momenten met zijn kinderen.
Iris - 10 mrt 2021
Ik ben zelf ook reeds gescheiden een paar jaar en vind dit alles heel erg voor u nu hier een mama aan het woord. Over mijn scheiding kan ik ondertussen al een boek schrijven. Het leek eerst een vechtscheiding, daarna werd het toch een EOT. Met 9 dagen bij mij 5 dagen bij hem. Hij wou van in het begin ze altijd al meer bij hem maar omdat ik door mijn gezondheid niet meer voltijds kon werken stemde hij toch toe. We kwamen in het begin nog overeen maar bij de wissel van de kinderen was het toch altijd ruzie . Hij wou ze toch meer zien. Ik heb epilepsie en met me meermaals onder druk te zetten en door een epilepsie aanval te krijgen toch 1 x toegegeven. Normaalgezien was de regeling zondagavond afzetten bij mij om 19u en hij ze terug komen halen dinsdag de week nadien om 19u. Hij wou dan maandagmorgend dan heb ik da toegegeven. Na een lange tijd wou hij weer meer nu maandagavond om 19u. Ik heb dit dan onder vele druk nooit echt toegegeven. Maar mijn dochter zei mama is dit nu zo erg. We hadden wel afspraken gemaakt op een papier deze werden bijna nooit nageleefd. Ik ben nu naar een advocaat gestapt. Want ik wil dat hij het vonnis terug naleefd zoals het was. Hij zette ze nooit op tijd af. Hij leefde het vonnis niet na. Ik moest altijd op mijn kinderen zitten wachten. Ik vind dat hij en welke andere vader dan ook zijn kinderen mag zien maar afspraken zijn afspraken. En dan moet jeje daar aan houden. Ik heb gewoon een ander papier getekend dat hij opgesteld heeft niet het echte vonnis steeds onder druk van hem. Als hij ze terug meer bij hem wou moest hij eerst andere stappen gezet hebben. Ik voel me nu als moeder ook verstoten. Mijn kinderen gedragen zich al een ganse tijd anders tegen mij. Zijn pubers natuurlijk. Mijn zoon keert zich bijna volledig tegen mij en mijn dochter heb ik de indruk soms ook meer en meer. Ik ben nog alleen. Hij is ondertussen getrouwd.
Zoekende - 10 mrt 2021
Beste I- pat: ik heb een pittig gesprek gehad met de vader. Toen ik vertelde wat onze kinderen mij vertelden..bleek, dat alles toch net iets anders lag. Ik moest denken aan jouw ervaringen hierover. Hij begreep, waarom ik zo boos reageerde. We blijven communiceren. Hij blijft gelukkig rustig altijd:) Oud zeer maakt het mij moeilijk: voelt alsof hij niet alleen mij, maar ook de kinderen aan de kant zet door voor zichzelf te kiezen. Nu kunnen we daar gelukkig een beetje over lachen. Dus nogmaals: dank voor je openheid! Ga zo door!!
patrick - 12 mrt 2021
Dank je wel zoekende.. Ik hoop echt dat het hij mij goed komt. Moeder en ik spreken elkaar niet. Alles loopt via een gezinsvoogd, waar ik totaal niet tevreden over ben. Dit was mijn eerste blog op deze site er gaan er meerdere volgen. Blijf ze lezen zou ik zeggen.
Peter-Jan - 13 mei 2021
Zo herkenbaar. Ik heb ook een vechtscheiding achter de rug. Inmiddels ben ik drie jaar verder, verhuisd, heb mijn kinderen weer in co-ouderschap. Het doet desondanks, nog dagelijks, net zoveel pijn als op dag één. Take care.
I-pat - 3 jun 2021
Hallo Peter-Jan. Hoe heb jij dat voor elkaar gekregen? Wel altijd je kinderen gezien? Of ook verstoten geweest?