Als je als stiefouder in een gezin rolt, kom je bijna altijd op een gegeven moment op het punt: waar ga je wel over en waar ga je niet over? Waar mag ik me tegenaan bemoeien en wat moet ik daar laten? Het is onvermijdelijk denk ik.
Als vrouw word je vervolgens ook sneller in de zorgrol geschoven of pak je die sneller op. Het is nog steeds een natuurlijkere rolverdeling tussen man en vrouw. We hebben hier een behoorlijk moderne huishouding en toch zag ik dat het ook hier in huis gebeurde. En hoezeer ik er ook voor probeerde te waken, keer op keer bleef het een valkuil.
Vertroeteld en verwend
In het begin woonden de kinderen bij hun moeder en had mijn man de kinderen om het weekend. De kinderen werden vertroeteld en verwend. Herken je dat? Ik besprak dit gegeven in de loop der jaren meerdere malen met mijn man en vroeg of dit slim was om te doen. Maar de te verwachten reactie was: ze zijn hier maar zo kort, ik heb ze gemist en ik wil ze verwennen. Begrijpelijk op zich.
Terug bij hun moeder kregen we vaak in de dagen erna een bericht over de hoeveelheid suiker die er hier in het weekend in was gegaan en dat de kinderen te veel aan het stuiteren waren. Ook begrijpelijk. Mijn handen waren gebonden.
In de loop van de jaren verslond ik boeken. Mijn man is geen prater en heeft bovendien een behoorlijke sterke eigen mening. Dus als ik iets bespreekbaar wil maken, is dat lastig en knal ik vaak tegen de muur.
Boeken over stiefouderschap
Dus ik las boeken, boeken over gescheiden ouders, kinderen van gescheiden ouders, kinderen die in pleegzorg terecht kwamen, en heel heel veel boeken over stiefouderschap. In alle boeken -in meer of mindere mate- lees je dat je als stiefouder mogelijk wel opvoedtaken hebt en je regels mag geven over hoe je met elkaar omgaat, maar de opvoeding ligt bij de biologische ouders.
Begrijpen doe ik dit wel, maar ik voel situaties met regelmaat botsen in mijn hoofd en dit zorgt voor spanning.
Suiker
En toen kwam de puber bij ons wonen. Alles is anders en toch bleven sommige dingen gelijk. Zo ook de hoeveelheid suiker die hier in huis werd geconsumeerd door de puber. Nogmaals heb ik dit onderwerp bespreekbaar proberen te krijgen bij mijn man, maar de gewoonte van ‘zoveel suiker als je op kunt’ was er ingesleten. Ik kom uit een gezin waar suiker als boosdoener werd gezien en mijn man uit een gezin waar suiker een troost- en feestmiddel is. Okay, tot zover.
Toch kon ik het niet laten en ging ik bijhouden hoeveel suiker de puber gebruikte. En man man man, echt, het liep de spuigaten uit. Geen rem bij de puber en ook geen rem van mijn man. En waar de ex normaal gesproken dezelfde visie op het suikergebruik leek te hebben als ik, was de rem op het suikergebruik in de weekenden dat de puber bij haar was nu ook los.
Ondertussen begon de puber steeds meer te suiker-stuiteren en ik sleepte me rot aan alle suikerproducten die elke keer weer op het boodschappenlijstje stonden. Ik zag het met lede-ogen aan.
Een gesprek met de heren
De maat was vol en mijn bemoeizucht nam het over. Ik ben het gesprek aangegaan met beide heren aan tafel. Ik heb ze geconfronteerd met de hoeveelheid suiker en ik gaf een heel relaas over welvaartsziektes en hoe slecht suiker is voor een lichaam. Puber keek nors weg. In een reflex zei ik nog: hallo, ik praat tegen je. Mijn man deed ook alsof hij niet thuis was. Fijn. Waardeloos. Ik was nu over de grens gegaan. Mag me hier niet mee bemoeien volgens de boekjes, dat was waar ook.
De volgende ochtend zie ik de puber een gezonde keus maken bij het ontbijt. Mijn ogen worden groot, ik voel een klein victorie-momentje. Ik hou me stil en ik blijf kijken vanuit mijn ooghoek. Koesteren dit moment, morgen is alles vast weer anders.
Ik ben Tessa. Al meer dan 10 jaar stiefmoeder van de kinderen van mijn partner. Eerst om het weekend, naar nu de jongste in huis. Het zijn leuke jongens en het brengt veel gezelligheid. Toch blijft het een zoektocht naar mijn rol in het geheel.
Lees ook de andere blogs van Tessa.
REAGEER OP DEZE BLOG