In mijn praktijk kwamen de ouders van Daan (8 jaar) en Sanne (11 jaar) en het eerste wat mij opviel was de manier waarop zij met elkaar omgingen. Ze waren 6 maanden geleden gescheiden, maar dat zou je niet zeggen als je ze zo zag. Bij mijn vraag of zij iets wilden drinken zei vader: ”Lekker, we zijn allebei wel toe aan een bakkie.”
Ik realiseerde mij dat ik professioneel gezien niet eerder bij een eerste afspraak ouders had gesproken die als goede vrienden met elkaar omgingen. Bij mij komen normaliter de ouders die worstelen met hun emoties en waarbij de communicatie niet goed loopt of ouders die al hevig in conflict zijn met elkaar.
Dit voelde eerlijk gezegd best wel fijn.
Inhoud blog
Zij kwamen voor hun kind
Zij kwamen dus ook niet voor zichzelf maar voor Daan. Juf had hun nu voor de tweede keer verteld dat Daan steeds ruzie zocht in de klas en vervolgens de klas uit liep. Daarna bleef hij heel lang boos en wilde de klas niet meer inkomen.
Dit in combinatie met zijn negatieve gedrag thuis bij zowel vader als moeder, maakte dat deze ouders er wat meer over waren gaan lezen. Wat doet een scheiding met een kind? Zo kwamen zij erachter dat zijn gedrag best weleens door de scheiding zou kunnen komen en zodoende zaten zij nu bij mij aan tafel.
Als vrienden uit elkaar
Gaandeweg het eerste gesprek merkte ik eigenlijk direct al dat deze ouders inderdaad op papier waren gescheiden maar dat dit ook echt het enige was wat zij gescheiden deden. Ze waren na de scheiding weliswaar apart gaan wonen maar vonden het veel te gezellig om bij elkaar te eten en te logeren.
Wanneer de kinderen volgens de zorgregeling bij vader zijn, komt moeder uit haar werk langs bij vader en de kinderen, eet mee en slaapt in het huis van vader en andersom gebeurt dit ook als de kinderen bij moeder zijn. Dan rijdt vader langs, eet mee en blijft negen van de tien keer daar slapen.
De vraag waarom zij uit elkaar zijn gegaan kon ik natuurlijk niet nablijven. Moeder is er voor uit gekomen dat zij op vrouwen valt en wil dit verder onderzoeken. Ze zijn duidelijk nog dol op elkaar maar wilden niet meer verder als liefdespartners.
De scheidingsmelding aan de kinderen hadden zij samen 6 maanden geleden gedaan en daarbij ook duidelijk uitgelegd dat zij apart zouden gaan wonen. Moeder bleef in het ouderlijk huis en vader ging wat huren in de buurt. Daan en Sanne hun vriendjes bleven hun vriendjes, ze bleven op dezelfde school etc.
Er ging wat tijd voorbij, vader betrok zijn huurwoning en de kinderen pendelden heen en weer tussen hun twee huizen en zo ook hun ouders.
De ouders vertelden mij dat ze eigenlijk geen problemen hadden voorzien bij de kinderen gezien het feit zij eigenlijk alles samendoen.
Hoe ga je om met de boosheid van een kind
Tijdens het gesprek met deze ouders vroeg ik hen of het voor Daan duidelijk was dat zij uit elkaar zijn. Ja dat was zeker zo want dat bespreken ze zo nu en dan nog wel met de kinderen en moeder had Daan aan een vriendje horen vertellen dat zijn ouders gescheiden zijn.
Ik merkte dat deze ouders de boosheid van Daan als zeer negatief ervaarden en nog niet wisten welke onderliggende boodschap er eventueel onder deze boosheid schuilging. Vaak reageerden zij zelf ook met boosheid terug op Daan zijn (negatieve) gedrag.
Ze vonden het moeilijk om met een kind over emoties te praten, hoe doe je dat überhaupt? Hun tactiek nu was hem af te leiden met leuke dingen of een beloning in het vooruitzicht stellen als hij weer “normaal’ kon doen. Ook probeerden zij hem gerust te stellen door aan te geven dat we allemaal wel eens boos zijn maar dat hij er niet in moest blijven hangen.
Goed bedoelde tactieken met de beste intenties, maar niet helpend voor een kind.
Tips om met kinderen over emoties te praten
Ik heb deze ouders eerst veel kennis meegegeven over wat een scheiding voor kinderen in de leeftijd van Sanne en Daan betekent. Welke emoties zij kunnen ervaren en wat ze van hun ouders nodig hebben.
Wat ik de ouders van Daan o.a. nog meer meegaf waren de volgende tips, welke zij gelijk mochten gaan inzetten bij Daan.
Kinderen vinden het moeilijk om over emoties te praten
Kinderen vinden het moeilijk om over emoties te praten, vooral kleintjes hebben daar de juiste woorden nog niet voor. Als ouders kun je hier creatief mee omgaan door materialen hierbij te gebruiken, zoals kinderboeken, spelletjes, gevoelskaarten, poppen, knuffels, filmpjes.
Enkele voorbeelden van materiaal die ouders kunnen gebruiken:
Mijn tas en ik (De Scheidingstas)
Gesprekskaarten:
Kinderboeken:
Bang Boos Blij (1-3 jaar)
Van alles twee (4-8 jaar)
Ik ben Noor – mijn pappa en mamma gaan scheiden (6-10 jaar)
Heen en weer (8-12 jaar)
(Zie ook de boekenlijst op nieuwestap.nl)
Gevoelens omschrijven
Daan is 8 en kan nog niet de juiste woorden geven aan zijn boosheid. Als ouders kun je je kind helpen door woorden of plaatjes aan te reiken die zijn gevoelens zouden kunnen omschrijven. De ouders van Daan gaan hierbij gesprekskaarten en voorleesboekjes gebruiken.
Wat gaat er schuil onder die boosheid?
Neem een open en nieuwsgierige houding aan. “Vertel eens… Hoe is dat voor jou? Met een boekje erbij kan je bijvoorbeeld vragen: Ben jij ook weleens verdrietig net zoals… [figuur/persoon uit het boekje]?
Doorvragen
Belangrijk ook om door te vragen: Hoe vaak ben je verdrietig? Wat vind je daar zo stom aan?
Geen waarom vragen
Liever geen waarom vragen, dan krijgt een kind het gevoel dat hij/zij zich moet verantwoorden.
Actief luisteren
Actief luisteren is zeer effectief bij kinderen. Je geeft hierbij in je eigen woorden aan hoe jij het begrepen hebt. “Jij bent daar dus best boos over, of niet? “Dus jij zou liever zien dat…”
Parkeer eigen gevoelens
Laat je eigen gevoelens, ideeën en adviezen erbuiten, zodat je kind zich geaccepteerd voelt en zelf tot inzichten kan komen.
Onzekerheid
De ouders van Daan zijn actief aan de slag gegaan met deze tips en al snel bleek dat het voor Daan dus helemaal niet duidelijk was waarom hij in twee huizen moest wonen, terwijl pappa en mamma steeds in 1 huis waren.
Hij was bang en onzeker, omdat hij het niet snapte en uitte dat met boosheid. Hij vroeg aan moeder of ze het ‘kleine huis’ niet gewoon weg konden doen. Gaandeweg de voorleesavondjes zei Daan op een avond dat hij bang was omdat hij niet wist wanneer pappa en mamma echt niet meer bij elkaar zouden wonen.
Vader en moeder gaven beiden aan het super ongezellig te vinden om alleen te zijn in hun eigen huis, maar het had hen diep geraakt hoe onzeker en bang Daan zich voelde al die tijd. Ook Sanne werd betrokken in het voorlezen en zij hadden bij haar ook signalen opgevangen waaruit bleek dat het voor Sanne ook heel onzeker was.
Meer structuur en duidelijkheid
Voor Daan en Sanne gaan ze er nu meer structuur en duidelijkheid aan geven. Er zal namelijk toch een dag aankomen dat ze niet meer dagelijks bij elkaar over de vloer zullen komen.
Ze hebben een kalender gemaakt met de wisseldagen. Tevens hebben ze met Daan en Sanne afgesproken dat mamma op dinsdag bij papa thuis komt eten en logeren en dat pappa op vrijdag bij mamma thuis komt eten en logeren. Zo krijgen de kinderen meer duidelijkheid over het feit dat vader en moeder niet meer bij elkaar zijn en ook niet meer bij elkaar komen.
Het gebruik van materialen
Het communiceren met de kinderen aan de hand van voorleesboekjes of kaartjes is hen heel goed bevallen. Zij voelden zich beide veel zekerder als ouders, ze hadden het gevoel dat ze er nu echt voor Daan en Sanne konden zijn. Dat gaf ze een goed gevoel en zij zullen deze materialen blijven gebruiken en goed letten op eventuele afwijkende signalen bij de kinderen.
Ik vind het zelf heel mooi om te zien dat ouders in hun kracht komen zodra ze zelf leren hoe ze een probleem bij hun kind kunnen aanpakken. Zodra ik overtuigd ben dat ouders zelf hun kinderen goed kunnen begeleiden en bijstaan, zal ik hier altijd eerst op inzetten.
Met een positief gevoel sluit ik dit dossier.
Mendi
Succesvol Scheidingscoach & Mediator
06 -12439957
Lees ook de andere blogs van Mendi.
REAGEER OP DEZE BLOG