Kleine koning
Ik heb mijn best gedaan om te voorkomen dat jij mij minder zou gaan zien. Maar soms is willen niet genoeg.
Later als jij groter bent en we praten hierover, dan zal ik je de waarheid vertellen.
Ik hoop dat jij mij voor die tijd niet verlaten hebt.
Want al ruim anderhalf jaar hebben we bijna geen band.
Kan het nog hersteld worden?
Ik hoop het, kleine man.
Ik wil je van alles vragen, maar je bent nog veel te klein.
Ik hoop dat je ooit zult zien wat jou is aangedaan.
Er is eigenlijk niets wat ik je nu zeggen kan, hoe graag ik dat ook zou willen.
Een sorry maakt het niet beter, want dat zou betekenen dat ik sorry zeg voor niets.
Ik had ons leven samen graag anders gezien.
Met tranen van geluk en niet van verdriet.
Misschien wilde ik veel te graag dat we bij elkaar zouden blijven.
Een gelukkig gezin heb ik zelf ook nooit gekend.
Misschien is het daarom wel niet gelukt.
Ik zal ook vast verkeerde beslissingen hebben genomen.
Maar zolang van mij weg zijn, dat verdien je niet.
Binnenkort kom je naar huis.
Kleine prinses
Ik heb de laatste jaren dingen gezien die te erg voor woorden waren.
En mijn voornaamste doel was om jou dat te besparen.
Ik zou alleen niet weten hoe ik dat bereiken kan.
Want ik lijk misschien wel een man
Toch ben ik nog maar een jongen.
Jij hebt nu nog onbewolkte dromen en de lucht is voor jou nog blauw.
Maar ik zag al een hele tijd dat de donderwolken onze kant op zouden komen.
Ik kan je nu niet vertellen wat ik daarmee bedoel, maar dat komt later wel een keer.
Wat je van mij als je vader mag verwachten, is dat ik je altijd naar huis zal dragen, waar je ook bent.
En als ik het antwoord niet weet op jouw kindervragen, besef ik des te meer dat ik zelf misschien nog wel te klein ben om jou groot te kunnen brengen.
Jouw angsten en je twijfels, ik herken ze allemaal.
Maar hoe kan ik jou leren welke weg je moet bewandelen, als ik zelf geen idee heb hoe ik ‘m moet bewandelen?
Ik heb een drukke baan, een sociaal leven en hobby’s die veel tijd kosten.
Maar voor jou maak ik altijd tijd vrij.
Als ik kijk naar je foto’s aan de muur ben ik elke dag nog dankbaar voor de dag dat ik jou kreeg.
En als ik even mijn ogen sluit dan zie ik je buitenspelen en hoe je zorgeloos naar mij zwaait.
Ik denk dat ik meer van jou kan leren dan jij van mij.
Welkom thuis kleine koning & kleine prinses
Ik heb alle dagen geturfd die jullie weg waren en heb ze stuk voor stuk ondergaan.
En ik voel mij sinds een paar weken weer een gevangene van mijn eigen grote geluk.
Jullie zijn hier niet uit jezelf vertrokken, maar gedwongen.
Ik vertelde steeds aan iedereen: ‘Ze moeten gewoon nog even weg, ze komen wel weer terug’.
En mede dankzij een hele lieve mevrouw die mij goed helpt is het gelukt.
Het is even over één uur in de nacht, als ik naar boven loop, omdat ik niet kan slapen.
Ik stap je roze kamer in en zet alles weer even op z’n plaats.
Je broertje krijgt een nieuw bed, dat moet ik nog ophalen voordat hij komt.
Daarna ga ik naar bed en val in slaap.
Ik heb 487 dagen liggen woelen maar ik heb het gered.
Ik vind het moeilijk om alleen te zijn, sinds de dag dat ik jullie ken.
Het gevoel van jullie iedere dag missen, dat zal nooit wennen.
Mijn hart is veranderd en weer wijd opengezet, door het nieuws wat ik heb gehoord.
Welkom thuis!
In zijn volgende blog legt I-Pat uit hoe het zover gekomen is dat hij zijn kinderen weer kan zien.
I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.
Lees ook de andere blogs van I-Pat.
nikkie - 15 sep 2021
Ik weet niet hoe oud jouw kinderen nu zijn maar ik lees meer bij jou dat je de kinderen later als ze groot zijn je de waarheid aan hen gaat vertellen. Ik vraag me af wat je daar mee wilt bereiken. Wat wil je dat de kinderen daar later mee gaan doen? Is jouw waarheid van nu voor de kinderen dan nog wel van belang? Heb je er bij stil gestaan dat de kinderen later misschien niet zitten te wachten op jouw waarheid omdat ze dan zichzelf misschien alsnog in een tweestrijd gezet voelen? Wat voor meerwaarde zit er voor de kinderen aan om jouw waarheid later als ze groot zijn nog eens te horen?
I-pat - 16 sep 2021
Hallo Nikkie, Dank je wel voor je reactie. Mijn kinderen zijn 2 en (bijna) 6. Ze zijn slachtoffer geweest van ouderverstoting. Mochten ze op een leeftijd komen en mij dingen vragen zal ik daar eerlijk antwoord op geven. Ik ben geen vader die de waarheid verdraaid, of dingen mooier maakt dan het is. Ik hoop dat je dat begrijpt.
Maris19 - 16 sep 2021
Heel begrijpelijk dat je je kinderen de waarheid wilt zeggen, waarschijnlijk omdat je vindt dat je onrecht is aangedaan. De leugens weg wilt gummen. Ik hoop dat het niet nodig is, maar dat je kinderen zelf in gaan zien dat het niet zo zwart/wit is als ze misschien is verteld. Heel fijn dat je je kinderen weer mag zien. Geniet ervan!
I-pat - 16 sep 2021
Dank je wel Maris19. Ik hoop ook oprecht dat het niet hoeft. Maar als er vragen komen, kan ik ze met een goed geweten beantwoorden aan ze.
As - 16 sep 2021
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen, als je 1,5 jr je kids niet hebt mogen zien, verschrikkelijk moet dat zijn. Misschien is het een idee om 'jouw waarheid / verhaal' eens op papier te zetten... mochten ze die graag willen horen later en ze daarom vragen, dan kun je hem nog eens zelf doornemen en evt. aan ze geven. Heel veel geniet-ze en plezier van de tijd die je nu weer met ze mag doorbrengen!
I-pat - 16 sep 2021
Hoi As, Dank je wel voor je reactie. Ik schrijf iedere maand een brief aan ze die ik heb bewaard op mijn computer. Dus inderdaad staat de waarheid op papier. Maar laat duidelijk zijn, dat ik hoop dat het niet nodig hoeft te zijn.
I-pat - 16 sep 2021
Hallo Nikkie, Dank je wel voor je reactie. Mijn kinderen zijn 2 en (bijna) 6. Ze zijn slachtoffer geweest van ouderverstoting. Mochten ze op een leeftijd komen en mij dingen vragen zal ik daar eerlijk antwoord op geven. Ik ben geen vader die de waarheid verdraaid, of dingen mooier maakt dan het is. Ik hoop dat je dat begrijpt.
nikkie - 16 sep 2021
I-pat het gaat er niet om of ik het begrijp, mij gaat het om dat mij opvalt in jou blogs dat jij op dit moment erg bezig bent met "de waarheid" en je schrijft in deze blog ook dat jij hoopt dat jou kind ooit zal zien wat hem is aangedaan. Hiermee begeef jij je op een hellend vlak. Wat is de meerwaarde voor dit kind om te weten wat hem is aangedaan als dit voor hem ( als hij later groot is) al tig jaren geleden gebeurt is. ( ik hoop juist dat hij helemaal niet bezig zal zijn later met wat hem ooit is aangedaan omdat jullie allang weer een leuke en fijne band weer hebben opgebouwd)Wat er ook gebeurt is in het verleden het is en blijft hun moeder. Kinderen leven heel erg in het nu. Mijn reactie is meer om je te waarschuwen dat kinderen niet uitgaan van "de" waarheid. Zij hebben nl 1 moeder en 1 vader en als de moeder DE ( haar)waarheid vertelt en vader DE (zijn)waarheid ( en die 2 zogenaamde waarheden komen niet overeen) staan zij ertussen. Onderschat aub de loyaliteit van kinderen naar hun ouders toe niet. Kinderen kiezen EEN waarheid waar zij het beste mee om kunnen gaan, waar zij zich het beste bij voelen om contact met beide ouders te kunnen onderhouden. Pin je niet vast op de ( jouw) waarheid die je zo graag aan de kinderen wilt vertellen als ze later groot zijn. Ik kan me voorstellen dat jij die behoefte wel hebt nu maar probeer te scheiden wat jouw behoefte hierin is en wat de behoefte van de kinderen zal zijn.
Eline - 17 sep 2021
Mooie reactie, Nikkie, en helemaal mee eens.
PJ - 17 sep 2021
Hi Pat, Ik ben geweest waar jij nu bent. De pijn is ondraaglijk, tenminste dat was voor mij zo. De woede naar de ex partner daarom ook. Het is verschrikkelijk moeilijk om die woede te laten gaan. Het is mij nog niet gelukt. Toch is het heel waar: het gemeenplaats dat tijd heelt. Ik heb heel veel gehad aan meditatie. Vooral de gedachte dat je emoties niet hoeft te "fuelen" met gedachten was een mooie. Last het oude lots dat je kinderen moeten weten wat er gebeurd is. Het is heel begrijpelijk dat je dat nu zo voelt, echter dat gaat veranderen. Misschien dat ze ooit vragen. Dan nog. Willen ze het echt weten? Mijn zoon in nu 17 en wilde het echt weten. Ik heb hem verteld dat, als ik iets geleerd heb na alle narigheid, het is, dat kinderen beide ouders nodig hebben en dat ik dus dit verhaal liever niet vertel. Hij wist het zeker: hij wilde van mij weten hoe ik het ervaren heb. Dus ik heb het hem verteld - hij is immers 17. Zijn reactie was prachtig: "ja, ik snap wel dat dit zo een kern van waarheid heeft voor jou". Daarmee mijn verhaal serieus nemend, tegelijkertijd de lijn naar beide ouders open houdend. Knap. Succes met het verwerken en met je nog man! Cheers!
I-pat - 20 sep 2021
Hallo PJ, Wat fijn om je reactie te lezen, dank je wel voor je openheid. Voor mij is het nog steeds ondraaglijk. Het lukt mij goed om mijn woede te controleren, mede dankzij mijn psycholoog, aan wie ik heel veel te danken heb. Over dat mijn kinderen moeten weten wat er gebeurd is: ik zie dat dit in iedere reactie naar voren komt en dat mag natuurlijk ook. Echter: Ik ken mijn kinderen als geen ander, ik weet wat ze gaan vragen. En als vader ga ik niet liegen, dat heb ik nooit gedaan en zal ik nooit doen ook. Hoe oud ze ook gaat zijn voordat ik die vragen krijg. Wellicht denk ik er anders over als ze 17 is. Maar ze is nu 6 en mijn zoontje 2. Daar ga ik ze nu niet mee belasten, eerst maar eens genieten van de momenten die ze straks weer thuis zijn.
nikkie - 21 sep 2021
I pat ik weet niet wie je voor de gek wilt houden maar als jij schrijft dat je hoopt dat je zoontje ooit zal zien wat hem is aangedaan gaat het helemaal niet over eventuele vragen die de kinderen zouden kunnen gaan stellen waar je in je reacties over schrijft. Juist dit zinnetje zegt meer over jouw intenties dan al je reacties daarna. Je ontwijkt onderwerpen als loyaliteit en beleving van waarheid voor de kinderen in je reacties. Als jij er prat op gaat dat je van de waarheid bent en niet wil liegen wees dan ook eerlijk naar jezelf toe. Je draait er in je reacties wel omheen.
Michel - 4 nov 2021
Nikkie, Ik heb je verhaal gelezen,en ja als je de waarheid vertel inclusief documenten, klopt het dat je je kinderen er weer tussen zet,maar wie zijn billen brand moet op blaren zitten. Het is asociaal wat hier gebeurd. Geen moeder en/of vader moet en mag de kinderen bij de ander ouder weg houden, en slechte dingen over die ouder gaan vertellen, laten we daar is mee beginnen,dan kunnen we de waarheid in het midden houden,en dat elke ouder net zoveel zijn kinderen kan zien,als je je biezen pakt als ouder,das fijn ,daar is het gat van de deur. maar een kind hak je niet door het midden. Welk recht geeft deze moeder om zo te doen omdat zei de hoofdverzorger is? Goeie hoofdverzorger deze moeder, denk hier maar eens over na. Of zie je je zelf in de spiegel staan? als ook zo'n goede hoofdverzorger.
nikkie - 5 nov 2021
Michel er zijn vele manieren om kinderen tussen de strijd van de ouders te zetten, dat is echt niet alleen met ""waarheid incl documenten". Maar begrijp ik jou goed dat jij kinderen ertussen zetten bij bepaalde situaties wel goed vind?
nikkie - 5 nov 2021
Gaat lekker Michel, mij afschieten omdat jij gefrustreerd bent. Lekker makkelijk. Ik snap heel goed de emoties maar jij gaat mij natuurlijk niet vertellen waar ik maar eens even over na moet denken. Jij schrijft puur vanuit emotie, wat wil je, dat ik ook in die emotie ga zitten en lekker met z'n allen op die moeder gaan hakken alsof we zelf geen eigen verantwoordelijkheid meer hebben over kinderen en hun welzijn?
Eline - 5 nov 2021
Michel, ik ben het met je eens dat geen vader of moeder de kinderen bij de andere ouder weg mag houden. Het verdriet daarover moet enorm zijn. Toch heb ik mijn vragen bij jouw methode. Je schrijft: het klopt dat je je kinderen er weer tussen zet, maar wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. Wie heeft hier schade van, denk je? De moeder of de kinderen? Wat doet het met je kinderen als ze merken hoeveel onmin er tussen jullie is? Waar zouden zij bij zijn gebaat? Als ze bij jou niets anders horen dan slechte dingen over hun moeder, wat denk je dat dat met ze doet in termen van hechting met jou? Kinderen zijn gebaat bij ouders die hen de ruimte geven om zelf hun weg te zoeken, om zelf te onderzoeken hoe met beide ouders om te gaan. Ook als moeder hen nu van alles influistert, help je ze niet door straks hetzelfde te doen. Kinderen zijn geholpen met ouders die er voor hen zijn, en hen liefdevol opvangen bij pijn of verdriet, naar ze willen luisteren en ze begrenzen waar nodig. Meer niet. Je laatste zin in je reactie naar Nikkie gaat ver. Ik snap je boosheid, maar jouw plannen zijn niet helpend voor de kinderen.
Michel - 6 nov 2021
Ik denk dat moeder, vader en kinderen daar de dupe van zijn, maar wat gebeurt er nu dan. Wie hebben hier er nu last van ? We moeten deze moeder aanpakken dan gebeurt dit niet. Maar we zijn in Nederland te zwak om een vader als gelijke te zien, deze vader is waarschijnlijk een betere ouder dan de moeder, omdat deze vader het liefst als ouders wil functioneren en zijn kinderen wel wil "delen" met de andere ouder, want tenslotte hebben ze de kinderen samen gemaakt, maar hoe vaak speelt er wel niet rancune op bij moeder?en dat wordt wel geaccepteerd. Want dat is allemaal te lezen in de vele berichten op internet, want vaders trekken aan het kortste eind. als ik zeg of als deze vader zeg, als ze het willen weten hoe het is gegaan, dan zal ik alles vertellen en mogen de kinderen het weten. Maar dan zijn wij vaders weer een rotzak omdat we de kinderen er tussen zetten. Die kinderen staan er al tussen en dat is moeders schuld. En dat maakt niet uit of ze nou 2 of 20 jaar zijn ze zijn er 1maal al tussen gezet en daar kan je niks aan doen als 1 iemand al geestelijk niet in orde is en zich zelf belangrijker vind dan haar en of zijn kinderen. Ik praat ook over de vader die dit ook zouden doen als hoofdverzorger, want daar wringt nou de schoen, 1 maal op papier de hoofdverzorger en het is klaar voor de andere ouder. Dus mijn oplossing co-ouderschap en waar strijd in zit parallel ouderschap. En bepaalde dingen zonder toestemming van elkaar regelen. School keuze vakantie zet je er maar een derde persoon tussen die verstand van kinderen hebben en dat is geen advocaat want die zien dit als het perfecte verdien model Waarschijnlijk minder gezeik ook. En niet mee aankomen dat je dan net zo slecht ben als de moeder, hoe zouden jullie het vinden als je kind wordt gehersenspoeld en dat je kind een hekel aan je krijg je staat machteloos hoor. Want jullie zeggen dat je niet zo als moeder moet zijn, vertel mij dan eens hoe je je kind weer normaal krijg die van beide ouders mag houden.
nikkie - 6 nov 2021
Michel je zet volledig in op het vader/moeder/hoofdverzorgende maar daar zit het probleem niet. Het probleem zit em in het waardeloze juridische/rechtelijke en hulpverlenings systeem wat wij hier in Nederland hebben. Er word niet aan waarheidsvinding gedaan. Er is voor niemand,vader,moeder en kinderen, adequate hulp in dit soort gevallen. Het hele systeem faalt gigantisch. Het vergt moed,geduld en veerkracht om hierin overeind te blijven maar feit blijft dat kinderen niet gebaat zijn om dan DE waarheid maar eens aan hen te gaan vertellen, kinderen hebben hun eigen waarheid en kunnen niet anders dan meebewegen met de situatie waarin ze zitten, extra ballast dat de andere ouder ze wel eens de waarheid gaan vertellen is te zwaar om te dragen voor kinderen. Pas wanneer zij eraan toe zijn om antwoorden te krijgen is het het juiste moment.