In onze gratis vragenrubriek kwam de volgende vraag binnen:
Wij hebben een zoon van 2 jaar en we zijn uit elkaar. We zijn nu bezig met een ouderschapsplan en hebben dus nog geen afspraken betreft vakanties. Hij wil nu in de zomer 2,5 week achter elkaar weg. Ik wil dit niet aangezien hij nog zo klein is. Wat zijn de regels qua 2 jaar?
Verder komt hij weinig afspraken na en sta ik er vrijwel alleen voor. Dus hij ziet hem af en toe 2 maanden niet achter elkaar maar wil dan wel 2,5 week achter elkaar op vakantie. Dit is voor mijn zoon ook niet fijn, want hij wil altijd graag naar mama. Ik hoor het heel graag.
Het antwoord van Marianne Laarakker van Scheiden met baby
Ik krijg van moeders vaker de vraag wat de regels zijn voor de omgang met kleine kinderen na een scheiding, maar helaas zijn die er niet. Een goede omgang hangt van heel veel verschillende factoren af: zoals hoeveel de vader betrokken is bij de zorg en opvoeding, het karakter van het kindje (kan hij/zij goed of slecht tegen wisselen van omgeving), zijn er nog broertjes en zusjes waar het kindje aan gehecht is.
Gezien de leeftijd van jouw zoon zou ik met de volgende zaken rekening houden:
- In jullie geval lees ik dat jij de primaire verzorger bent. 2,5 week is te lang voor een kindje van 2 jaar om bij de primaire verzorger weg te zijn. Jij bent zijn veilige basis en die is er dan opeens niet meer.
- Een kindje van 2 heeft geen tijdsbesef. Hij heeft geen idee van het begin of einde van deze periode, ook dat kan een onveilig gevoel geven en onrust veroorzaken.
- Hij heeft ook nog geen notie van ‘vakantie’, voor hem is het gewoon een tijd dat hij niet in zijn vertrouwde omgeving is.
Dat gezegd hebbende is het natuurlijk wel een positief ding dat de vader met zijn zoon op vakantie wil. Als hij wat ouder is, zal hij dit zeker leuk vinden.
Mijn advies voor het ouderschapsplan is om deze tijd geleidelijk aan op te bouwen. Als je zoon nu maximaal 1 nacht bij zijn vader slaapt, zou je nu eens een lang weekend kunnen proberen. Je kunt ook voor jezelf proberen te bedenken hoe oud je zoon zou zijn wanneer je 2,5 week wel een goed idee vindt. 5 jaar? 6 jaar? Dat zou je dan ook in het ouderschapsplan op kunnen nemen. In de tussenliggende tijd breid je dan ieder jaar de tijd dat hij aaneensluitend bij hem is uit. Misschien 1 hele week als hij 3 is? Enzovoort. Dat kun je allemaal in een ouderschapsplan zetten. Voor vaders is het vaak een geruststelling om vast te leggen het in de toekomst wel kan, waardoor ze dan nu minder op hun strepen gaan staan.
De tip die ik je ook nog mee wil geven is de volgende. Onderzoek goed bij jezelf waarom je het moeilijk vindt als je zoon langere tijd bij de vader is. Is het echt omdat je denkt dat hij het niet aankan of is het misschien ook omdat je het zelf niet aankunt? Het helpt om daar eerlijk over te zijn naar jezelf.
Marianne Laarakker
Lees ook de andere blogs van Marianne
Kiki - 20 apr 2023
Vreselijk. Moeder wil dit niet. Wie is ze dan??hopeloos geval en arm kind.
Michel - 20 apr 2023
Ik begrijp dat vader niet echt aanwezig is op dit moment, is daar een rede voor? Vroeger wel aanwezig als vader? Ik heb dit ook mee gemaakt, ik mocht 3 jaar geleden niet eens op vakantie met me dochter van 3 Maar is dit zo slecht voor het kind om 2,5 week op vakantie te gaan? want mag jij als moeder dan wel 3 a 4 weken op vakantie, mis jullie kind de andere ouder dan niet? in dit geval, mis het kind de vader niet? misschien nu wel 13 dagen bij moeder en 2 dagen bij papa in de twee weken, maar vroeger was misschien deze vader wel elke dag thuis. vind je dat normaal, heeft het kind daar geen last van? Misschien gingen jullie vroeger wel als gezin op vakantie. Maar met scheidingen daar zitten 1 maal consequenties aan, ook moeder zal haar kindje minder zien, als moeder het kind niet claimt natuurlijk, jullie zijn beide ouders namelijk, eerlijk zullen we de kinderen delen, zodat het kind bij beide ouders een sterke band kan opbouwen. En dat zijn de consequenties om niet meer samen te leven, omdat hij of jij, op zoek ga naar geluk in het leven in en/of met een andere partner of misschien wel helemaal alleen. en met onzin verhalen zoals: hoeveel de vader betrokken is bij de zorg en opvoeding, het karakter van het kindje (kan hij/zij goed of slecht tegen wisselen van omgeving,( als het kind slecht tegen wisselen van omgeving kan, dachten jullie, jij of hij, daar ook over als de stap is genomen om bij elkaar weg te gaan?) zijn er nog broertjes en zusjes waar het kindje aan gehecht is, ( stief broertjes of zusjes horen niet bij deze vader) en zo ja, misschien had deze vader al kinderen, is het kind dan ook niet gehecht aan zijn omgeving? dus ik kan daar persoonlijk helemaal niks mee, een vader is net zoveel waard als een moeder, dat staat voorop voor het kind, de keuze is gemaakt, jullie zijn als partners niet meer samen, gun het kind wel een leven met de andere ouder. in dit geval zijn vader. Er bestaan tegenwoordig ook telefoons waar je mee kan beeld bellen, in die schamele 2,5 week vakantie, je doet het voor het kind zodat de band versterkt word met de ouder en dat dat ook blijft, en als je er niet tegen kan, had je maar beter je verstand moeten gebruiken, dit is nu jou leven, gescheiden van de vader van je kind, en visa versa vader zijn leven is ook zo. en ik snap dat je dingen op papier wil hebben maar het is maar een papiertje, het stel helemaal niks voor, net als als je getrouwd was, je trouw papieren zijn en waren niks waard. ik weet niet of je getrouwd was, maar dit kan een voorbeeld zijn, als je begrijp wat ik bedoel, de liefde voor je kind blijft altijd, als je ze wel op een rijtje heb natuurlijk, zowel voor papa en mama. de liefde van het kind blijft altijd voor mama en papa, als je kinderen de ruimte geef om van en met de andere ouder te mogen houden / band opbouwen. gun je kind een leuke vakantie gun de andere ouder het ook. tipje van mij: praat met elkaar wat je moeilijk vind maar doe dingen in het belang van je kind. misschien kan vader ook zeggen waarom hij nu minder aandacht heeft voor zijn kind zoals je schrijft, ik weet het verhaal niet en de waarheid er achter, het zal vast en zeker ergens in het midden liggen, ook zo'n ding waar je bij mij niet moet aankomen.
nikkie - 21 apr 2023
Kiki en Michel jullie zijn met jullie reacties beiden het voorbeeld hoe de situatie na een scheiding gigantisch uit de hand kan lopen. Als jullie een samengesteld gezin zouden zijn zou er zeker gedonder zijn waar de kinderen niet bij gebaat zijn. Ik mis respect, empathie, werkelijke interesse in gevoelsleven kind en mildheid in jullie reacties. Jullie reacties hebben weinig van doen met "het belang van de kinderen" maar meer met volwassenen gevecht in stand houden.
Irene. - 21 apr 2023
Als papa zijn kind regelmatig zou zien en niet met een tussenruimte van twee maanden, waardoor het kind echt geen idee heeft wie zijn vader is, zou er waarschijnlijk helemaal geen probleem zijn. Als papa zijn zoon wekelijks een paar uur ziet( meeneemt en voor hem zorgt) en als dat goed gaat, twee dagen in het weekend en gaandeweg een nachtje langer, zou het kind met vier jaar langer met papa meekunnen. Om af te geven op de moeder vind ik sneu. Zij is kennelijk de enige verzorger en kan het kind dan ook rustig langer meenemen. Om het kind naar het buitenland mee te nemen is altijd toestemming van beide ouders nodig. Papa kan mama dus tegenhouden, als hij dat zou willen.