Veel ouders die na een scheiding het contact met hun kind zijn verloren, worstelen met de vraag of ze nou wel of niet berichtjes en cadeautjes moeten blijven sturen. Goedbedoeld advies van familie en vrienden is niet altijd de beste raad als er sprake is van ouderverstoting. De hulpverlening heeft vaak ook onvoldoende kennis om deze ouders goed te adviseren over wat ze wel en niet moeten doen richting hun vervreemde kinderen.
Maarten heeft zijn zoon al ruim een jaar niet gezien
Ook Maarten worstelt hiermee. De scheiding van de moeder van zijn twaalfjarige zoon verliep moeizaam. De jongen was negen toen zijn ouders uit elkaar gingen. De moeder hield zich niet aan de omgangsregeling en Maarten kreeg zijn zoon nauwelijks te zien. Meerdere keren reed hij naar de andere kant van het land om zijn zoon volgens afspraak op te halen en trof dan niemand thuis.
Maarten had ervaren dat als hij iets leuks kocht voor zijn zoon, hij later van hem terug hoorde dat zijn moeder daar zeer negatief op had gereageerd. Zo ging het ook met kleine aardigheidjes, kaarten, een telefoontje of WhatsApp berichtjes.
Inmiddels heeft Maarten zijn zoon al ruim een jaar niet gezien en hij stuurt hem geen berichtjes en cadeautjes meer. Maarten is daarmee gestopt, omdat hij bang is zijn zoon in een lastige positie te brengen door de aanhoudende negatieve reacties van zijn ex-vrouw op alles wat hij als vader doet.
Niet opgeven!
De beslissing van Maarten om zich volledig terug te trekken uit het leven van zijn zoon – vanuit de liefdevolle gedachte hem zo te beschermen tegen het giftige gedrag van zijn moeder – is begrijpelijk, maar niet verstandig.
Dat weten we uit onderzoek onder andere door Amy J.L. Baker, een Amerikaanse psycholoog en internationaal gerenommeerd expert op het gebied van ‘parental alienation’ en loyaliteitsconflicten. Via uitgebreide interviews deed Baker onderzoek onder volwassenen die als kind onder invloed van de ene ouder, de andere ouder afwezen.
Daaruit komt naar voren dat de meeste volwassen vervreemde kinderen het gevoel hadden dat de afgewezen ouder destijds meer had kunnen doen om de ouder-kind relatie te behouden. Op het moment dat de afgewezen ouder het uiteindelijk opgaf en niets meer van zich liet horen, veroorzaakte dat veel pijn, verdriet en boosheid bij deze kinderen.
Hoe standvastig zij ook waren in hun uitspraken dat ze nooit meer iets te maken wilde hebben met de afgewezen ouder, waren ze diep van binnen geschokt dat deze ouder die ‘keuze’ respecteerde en opgaf.
Blijf in contact
Ondanks het feit dat de meeste volwassen vervreemde kinderen zich realiseren dat de dominante ouder kaarten, cadeautjes en alle andere pogingen tot contact zou ondermijnen, hadden ze toch graag gewild dat de afgewezen ouder daarmee was doorgegaan.
De andere kant is dat sommige volwassen kinderen aangeven dat pogingen van de afgewezen ouder om de band te behouden, vermoedelijk niet veel zou hebben uitgehaald.
Hoe dan ook, de belangrijkste conclusie is dat wanneer volwassen vervreemde kinderen uiteindelijk te weten komen dat de afgewezen ouder veel meer voor ze gedaan heeft dan ze wisten, dat een ongelooflijk fijne en verbindende gedachte is. Ook al is dat pas vele vele jaren later!
Mama was me niet vergeten
De ouders van Simone gingen uit elkaar toen zij 12 jaar was en tien jaar lang zag ze haar moeder niet. Een paar jaar geleden is het contact hersteld en hebben moeder en dochter weer een fijne band. Simone: ‘In de periode dat er geen contact was, stuurde mijn moeder regelmatig een kaart of een klein cadeautje. Toen was ik daar niet altijd blij mee, omdat ik wist dat mijn vader dan vreselijk boos werd. Maar diep in mijn hart vond ik het heel fijn om te weten dat mama mij niet vergeten was.’
Vervreemde kinderen krijgen het onware idee opgedrongen dat de afgewezen ouder niet van ze houdt en niet in ze geïnteresseerd is. Wanneer deze ouder niets meer van zich laat horen, wordt die leugen bevestigd. En dat is weer koren op de molen van de dominante ouder!
Loop jij hier ook tegenaan en heb je behoefte aan (praktische) tips en advies voor jouw specifieke situatie? Of heb je misschien een andere vraag?
Kijk op www.moniquemeulemans.nl wat ik voor je kan betekenen of mail naar: monique@moniquemeulemans.nl
Monique Meulemans
Lees ook de andere blogs van Monique.
dolf van der Steeg - 29 jun 2023
Mijn motto is NOOIT OPGEVEN Als de andere ouder de omgang frustreert dan toch nooit je kind loslaten . Vecht voor haar in rechtszaal en stuur kaart/briefje en op gezette tijden kaddootje. Zeg dat je haar mist en van haar houdt! Dat je nooit opgeeft ook al sta je voor een dichte deur. LIEFDE IS DE SLEUTEL Ouders die omgangsregeling bewust frustreren en lak hebben aan gerechtelijke uitspraak van de rechter, moeten aangepakt worden. Rechter moet het kind, kinderen aan de andere ouder toewijzen. Daar hebben we in ons land stoere rechters nodig met een rechte rug. Mensen houdt onvoorwaardelijk van je kind en praat niet negatief over je ex partner.
Eef - 29 jun 2023
Ook als je kind en ex autisme-adhd en ctcf-gen problematiek hebben? Tegen de starheid in niet willen communiceren-frustreren en manipuleren kreeg mn zoon op 3 verschillende niet stabiele woonplekken erg veel stress. En ik ben keihard mijzelf aan het zuurstof leggen na 24jr voor 5 complexe gezinsleden te hebben gezorgd...jeugdzorg zegt beter geen cadeautjes ed te sturen of whatsapp berichtjes. Omdat vader kind idd daarmee manipuleert