HET STAAT MET GROTE LETTERS OP JE VOORHOOFD
Je wilt er een succes van maken. Een lach op de gezichten van je kinderen zien. Je wilt dat je het kan… Dat eerste uitje alleen met je kinderen. Ik wist het zeker dat je het op onze voorhoofden kon lezen: “Alleenstaande, gescheiden vrouw met 2 kinderen”.
Geld was er bijna niet. Ook al had de rechter een alimentatie-uitspraak gedaan. Hij betaalde niet. Net zo min als dat er voor onze gezamenlijke koopwoning betaald werd. Of voor de auto die op mijn naam stond en hij had meegenomen. Ook niet voor de telefoonrekening die nog van mijn rekening werd afgeschreven, net zoals alle verzekeringen, etc. Het werd dus geen attractiepark of dierentuin. Betaalbaarheid en uitkomen met het resterende maandbudget was een uitdaging op zich.
We kozen voor een museum over dino’s. Van de opties die ik ze gaf moest dat het worden. Ze hadden geen zin. Ik vond het lastig, want dit was wel onze toekomst. En ik wilde zó graag een goed begin daarvan. De jongste gaf het aan. Hij vond het maar raar om met ons drieën weg te gaan. Want iedereen zou het aan ons kunnen zien! Dus ik antwoordde: “er zijn ook papa’s die moeten werken”; “we hebben best vaak dingen met ons drieën gedaan*; “het wordt vast leuk”. Mensen kunnen dat echt niet aan je zien. Met enige twijfel knikte hij.
We hebben voor die dag samen boodschappen gedaan. Om wat drinken, een broodje ed. mee te nemen. Ook hebben we samen, al kletsend, de tas ingepakt. Langzaamaan kwam de zin in de volgende dag.
Onderweg hebben we gekletst en bedacht welke dino’s we allemaal zouden gaan zien. Het museum was wat je van de entreeprijs kon verwachten, maar goed genoeg voor ons. Niet te groot en niet te klein. Ik heb de hele dag gelet op de uitdrukkingen van de kindergezichtjes. Ook al deed ik echt m’n best om dat niet te doen… Ik had ook op mijn voorhoofd staan: “Alleenstaande gescheiden moeder na een mislukt huwelijk”.
Aan het eind hebben we heerlijk een klein ijsje gegeten. En het was goed. Rustige en ontspannen kindergezichtjes. Het was gelukt! De eerste drempel was over. Ook al deed ik al jaren dingen alleen met mijn kinderen, dit was toch anders. Maar het was goed. Het was een nieuwe stap. En stap die als hindernis genomen werd, maar erg bevrijdend heeft gewerkt voor ons alledrie.
*Door de persoonlijke problematiek van mijn ex-partner vermeed hij de familie-uitjes. En eerlijk gezegd was dat ook beter. We liepen anders met ons allen op onze teentjes.
Het problematische huwelijk van Saskia is in 2014 geëindigd in een vluchtscheiding. Sindsdien zorgt ze 24/7 voor haar kinderen die beschadigd zijn door de vele spanningen in het huwelijk. Haar partner Jeroen heeft ook kinderen. Ze gaan zorgvuldig om met de nieuw ontstane situatie.
REAGEER OP DEZE BLOG