“Soms wordt die mug toch een olifant.” –
Uitelkaar.nl kijkt met ervaringsdeskundige Francien (38) terug op haar scheiding – twee jaar geleden – en de afspraken die ze met haar ex maakte in het ouderschapsplan. In een aantal blogs delen we haar ervaringen. In deze tweede blog vertelt ze over de afspraken over de hobby’s van haar dochters.
Ouderschapsplan concreet
“Wanneer je definitief de knoop doorhakt om te gaan scheiden kom je in een stroomversnelling van emoties terecht. Je moet door een proces en tegelijkertijd heb je voor je gevoel 1001 beslissingen te nemen. Er komt een hoop op je af. Juíst omdat er zo ontzettend veel dingen zijn – ook zaken waar je vooraf niet eens bij stil had gestaan – waar afspraken over gemaakt moeten worden, is het heel verleidelijk om de niet dringende zaken op de langere baan te schuiven. Als het even lukt, probeer dan de afspraken in het ouderschapsplan zo duidelijk mogelijk te maken. Ervaring leert dat het er later niet altijd makkelijker op wordt. Dat realiseren we ons nu de oudste – net als haar vriendinnen – op hockey wil.
Bij het maken van ons ouderschapsplan gingen we in hoog tempo door de punten heen. Afspraken over toekomstige hobby’s en sport van onze dochters passeerden ook de revue. We wisten toen al dat mijn ex 100 kilometer verderop zou gaan wonen en de meiden om het weekend bij hem zouden zijn. Een concreet beeld van hoe het zou werken als ze op een sportclub zouden gaan, waar ze ook in het weekend zouden sporten, hadden we niet. Onze intenties waren goed, maar we hebben de afspraak vaag gelaten: we spraken af dat we er tegen de tijd dat het zou gaan spelen gezamenlijk een oplossing voor zouden verzinnen.
Wrijving
We hadden niet verwacht dat dit een probleem zou worden, die nodige wrijving op zou leveren. We wilden toch beiden het beste voor onze meiden?
Maar nu blijkt het toch een pijnpunt: mijn ex komt in de knel met halen en brengen naar hockeywedstrijden. Ik heb zelf als kind altijd gesport en ben van mening dat het beoefenen van een teamsport niet alleen goed is voor de sociale contacten en gezondheid van mijn dochters, maar dat ze ook leren over verantwoordelijkheid en hoe het is wanneer mensen op je rekenen. Dat wil ik ze niet onthouden. Mijn ex vindt: er zijn ook hobby’s die je niet in het weekend hoeft te doen of waarbij het niet zo belangrijk is dat je er ieder weekend bent; laten we het niet moeilijker maken dan het is. Een impasse, waar onze dochter de dupe van is. Hoe klein dit punt ook lijkt, het begint een behoorlijk obstakel te worden. We hebben daarom besloten ons ouderschapsplan op dit punt aan te passen en daarbij hulp te vragen van een mediator. Hopelijk kan die ons helpen met denken in oplossingen, want dat lukt ons momenteel niet goed.
Laat die mug geen olifant worden.
Ik denk dat deze situatie vermeden had kunnen worden, als we hier toentertijd serieuzer over hadden nagedacht. Ik zou dus iedereen willen adviseren om zo concreet mogelijk te zijn in je afspraken – óók over de punten die nu triviaal lijken. Luister naar de adviezen die je krijgt. Laat die mug geen olifant worden. Als geen ander begrijp ik het ontwijkgedrag. Maar bijt door de zure appel heen en wees grondig.”
nikkie - 3 jan 2019
Ik ben benieuwd wat de uitkomst van jullie mediation traject gaat worden, want naar mijn idee richten jullie je nu te veel op de hobby van jullie dochter waar jullie allebei een mening over hebben maar mij lijkt het werkelijke probleem dat vader 100 km verder is gaan wonen en daardoor nu in de knoei komt qua tijd nu dochter haar eigen bezigheden gaat krijgen in de weekenden. Want het zal niet bij hobby in de weekenden blijven, hoe ouder ze word hoe meer kinderen hun eigen tijd in de weekenden gaan krijgen. ( zoals bv bijbaantje en feestjes in de weekenden )Hoe ga je zoiets proberen dicht te timmeren als zijnde concrete afspraken in het ouderschapsplan?
Liene - 6 jan 2019
Ja dat klopt, hier hetzelfde probleem ondervonden, dat nu uiteindelijk leidt tot het niet meer naar hun vader te gaan. Want hockey, vriendinnen, uitgaan en bijbaantjes speelt zich toch af waar ze wonen.
Papa - 6 jan 2019
Liene, hoe vind JIJ als moeder het dat je kinderen niet meer naar hun vader gaan door de te grote afstand ? Heeft de vader zelf het besluit genomen zo ver te gaan wonen ? En wilde de vader niet meer voor jullie kinderen zorgen ?
Moeder - 17 jan 2019
Hier zelfde soort situatie. Vader wil zelfs nog verder weg gaan wonen. Wij zitten net midden in het proces. Door zo ver weg te willen wonen, en je kind naar jou toe te willen laten komen, beperk je je kind enorm, of in zijn of haar mogelijkheden voor sport, vrienden, bijbaantjes ect die het kind elk weekend wil doen, of in de mogelijkheid om op regelmatige wijze contact met de ver weg wonende ouder te onderhouden. En dan heb ik het nog niet over de reistijd waar de kinderen vaak ook niet op zitten te wachten. Wat mij betreft is er ook nog een andere optie. De ver weg wonende ouder komt naar de woonplaats van het kind om daar het weekend met hem of haar door te brengen en zoekt hiervoor een fijne plek waar hij dan met kind kan verblijven. Dan laat vader zijn kind niet het kind van de rekening te zijn, maar zet hij zijn kind op de 1e plek, en laat hij, en-passant, ook aan zijn kind (en aan zijn ex) zien dat hij zijn kind en de relatie van hem met zijn kind belangrijk voor hem zijn. @papa, dan hoeft mama er niets van te vinden, want dan zorgt vader er voor dat hij zijn kind gewoon elk weekend of om het weekend kan zien, zonder van het kind te vragen geen vaste weekend activiteiten zoals een teamsport te gaan doen. Hou het probleem daar waar het thuis hoort, bij de ouder die er voor kiest zijn of haar leven deels ver weg van zijn of haar kind te willen leven..... En laat deze ouder het probleem ook oplossen op een wijze die het kind niet verder schaadt.
Papa - 17 jan 2019
@moeder ; wil je ex man niet meer dagen voor jullie kind zorgen ? Of is het zijn keuze om ver weg te wonen en minder voor jullie kind er te kunnen zijn ? Dan is het idd aan hem de taak het probleem op te lossen , dus ja ik ben het daar mee eens. 1 kind, wat een rust, heerlijk al je aandacht op 1 kind kunnen richten , heerlijk lijkt me dat. Ik moet altijd mijn aandacht onder 3 dochters verdelen en hoop daarmee iedereen evenveel tijd en liefde te kunnen geven.