Een congres met als titel: “de ideale scheiding”. Daar wilde ik naar toe. Als goed gescheiden moeder en als mediator die specifiek met ouders werkt, leek me dat de juiste plek om collega’s te ontmoeten, lijntjes te leggen en samenwerkingen aan te gaan. En niet in het minst om te leren en ideeën op te doen. Ik vond het een geslaagd congres!
Inhoud blog
De ideale scheiding bestaat
Het bleek dat de titel: “de ideale scheiding” nogal wat stof had doen opwaaien…kan zo’n titel wel? Ik ben erg blij dat de organisatoren deze keus gemaakt hebben, want ik kan uit eigen ervaring zeggen: ja de ideale scheiding bestaat.
Laten we er ons uiterste best voor doen, zodat steeds meer ouders de weg vinden en hun scheiding succesvol en ideaal kunnen noemen.
Een groep gedreven professionals gaat in beeld brengen wat de ingrediënten kunnen zijn van een ideale scheiding. Geen eilandjes meer, maar doorverwijzen naar elkaar, samenwerken, omdat de ene professional soms niet in huis heeft wat er nodig is en de ander wel. Zo hebben ouders en kinderen een veel grotere kans op een passend antwoord voor hun situatie.
Het beste ouderschapsplan
Er valt nog wel wat te verbeteren, als het gaat om de dienstverlening naar ouders en kinderen op het gebied van scheiden. Zo hebben de organisatoren de koppen bij elkaar gestoken en uit heel veel ouderschapsplannen een plan samengesteld dat volgens hen het dichtste komt bij het beste plan. Zijn er voorstellen tot verbetering? Jazeker, er is in ieder geval één idee. Na handopsteken bleken maar enkele professionals hier mee te werken.
Een foto van de kinderen
Wanneer ouders de foto’s van hun kinderen bovenaan het ouderschapsplan plaatsen wordt het makkelijker om de focus op de kinderen te houden. Het eigen belang en de persoonlijke voorkeuren verdwijnen naar de achtergrond om de simpele reden dat ouders het beste willen voor hun kinderen. Men is eerder bereid om aan pijn en ongemak voorbij te gaan als de kinderen in beeld zijn. Geen enkele ouder wil dat de kinderen last van de scheiding hebben.
Om zover te komen is er vaak wel hulp nodig. Iedere ouder doet het beste wat hij of zij kan, en dat blijkt regelmatig niet genoeg.
Schuld en schaamte, trots, boosheid en onbewuste patronen kunnen ernstig in de weg zitten.
Ook een foto bij mediation, bij de advocaat en bij overleg thuis
Vanaf het begin werk ik aan de mediation-tafel met foto’s van de kinderen. Die foto’s liggen midden op de ronde tafel als we in gesprek gaan. Ook raad ik ouders aan om thuis, tijdens overlegsituaties de foto’s van de kinderen in beeld te hebben.
Waarom? Omdat ouders dan een veel grotere bereidheid hebben om hun gelijk los te laten en de aandacht te richten op wat het kind nodig heeft.
Tijdens de mediation is een goede en persoonlijke begeleiding nodig om met deze, in de weg zittende overtuigingen en ideeën te werken.
Emoties en gevoelens kunnen een plek krijgen in plaats van dat het uitmond in een drama of een gevecht. Als puntje bij paaltje komt willen ouders het goed doen voor hun kinderen geven.
Humor en compassie
Ik vind het vaak ontroerend om te zien dat ouders opeens inzicht krijgen in hun patronen en hun gedachten, hun ideeën en meningen. Opeens zorgt een blik op de foto van hun dochter of zoon voor een doorbraak. Ik herken dit ook uit de tijd dat ik ging scheiden van de vader van onze dochter.
Een grijns of tranen. Dat zijn de momenten dat men ook kan lachen om de eigen trots of de patronen die niet meer werken. Soms als een boer(in) met kiespijn. Dat is het moment waarop ouders elkaar vaak voor het eerst in lange tijd echt aankijken en dat er iets geheeld mag worden. Dat is het moment dat een ideale scheiding in beeld kan komen. Een doorleefde overgang van geliefden met kinderen naar alleen ouders is dan mogelijke.
Natuurlijk zijn er veel meer aspecten van belang, maar daar gaan we een volgend blog aan wijden.
Een vraag aan jou
Wil jij jouw visie geven? Wat draagt volgens jou bij aan een ideale scheiding? Onder dit blog kun je jouw bijdrage schrijven.
Natuurlijk zijn er tijdens dit congres nog veel meer onderwerpen de revue gepasseerd. Daar kom ik later op terug.
Anne Buiskool
REAGEER OP DEZE BLOG