Eerste blog van Rudy over ouderverstoting

Mijn telefoon schotelde mij vandaag zomaar een herinnering voor in de vorm van een foto. ‘Kijk, een foto uit 2019’. Mijn 2 kinderen stonden erop, bloemenkransen in het haar, breed lachend, zonder zorgen over de toekomst. Kinderlijke onschuld.

Het verdriet kwam weer boven

Het was een beeld dat indruk maakte op mij. Ik was moe na een maandelijks hardloopevenement en dat zorgde ervoor dat het verdriet makkelijker naar boven kwam. De kinderen op de foto heb ik al meer dan 3,5 jaar niet gezien, plotseling uit mijn leven gerukt. Geen afscheid, geen uitleg, enkel de harde boodschap: “de kinderen gaan jou nooit meer zien en dat ga ik ze vertellen”. 

Er is geen enkele poging geslaagd om in contact te komen met mijn dochter en zoon. Brieven, cadeautjes, de kans vergroten om ze tegen te komen op straat, niets mocht baten. Laat staan de pogingen die ik heb gedaan om met de moeder van de kinderen in gesprek te komen. 3,5 jaar is in feite niets, ze zijn om voordat je het door hebt. Maar in die jaren gebeuren wel ontzettend veel dingen, zeker in het leven van kinderen.

Ik heb nooit… door ouderverstoting

Zo heb ik ze nooit naar hun sportclub kunnen brengen en ben ik nooit trots kunnen zijn op hun prestaties. Heb ik mijn dochter niet van de basisschool naar de middelbare school zien gaan, geen musical, geen afscheid van groep 8. Zou ze al eens verliefd zijn geweest, wie zijn haar idolen, heeft ze de muzieksmaak van mij toch opgepikt? Kent mijn zoon nog alle paddenstoelennamen uit zijn hoofd, die hij leerde tijdens de vele wandelingen in de natuur? En wat betekent het voor hem om nu in groep 8 te zitten?

Allemaal situaties die zich hebben voorgedaan zonder dat ze een herinnering zijn geworden voor mij. De herinneringen die ik kan ophalen, komen soms onverwacht op mijn beeldscherm. Dat is een schrale troost.

Mijn naam is Rudy en ben 43 jaar. Al vele jaren ben ik werkzaam in de ambulante GGZ, specifiek ouderen. In mijn werk kom ik voornamelijk bij mensen die lijden aan dementie en zorgmijden en in mijn vrije tijd wandel ik graag, het liefst maak ik langeafstandswandelingen (80+ km). Ik verbouw eigen groenten, vang ik kippen en egels op en beheer ik een plantenbieb. Daarnaast organiseer ik comedyshow, brouw ik bier, organiseer ik paddenstoelenwandelingen en ben ik klimaatactivist.  

In 2012 werd ik voor het eerst vader van een prachtige dochter, 2 jaar later werd een hele lieve zoon geboren. Sinds het voorjaar van 2022 heb ik mijn kinderen niet meer gezien of gesproken, waar ik nog elke dag mee worstel. Ik neem jullie via blogs over ouderverstoting graag mee in mijn leven, waarin de kinderen ontbreken.