Vorig jaar zomer ben ik gestart met bloggen over mijn scheiding voor Nieuwe Stap en ik moet zeggen met heel veel genoegen en plezier.
Elke maand heb ik wel inspiratie voor een blog. Vaak begint het bij een gevoel wat ik ergens over heb, een terugblik maar ook wel eens aan de hand van een gebeurtenis of situatie.
Herkenning en erkenning
Het van me afschrijven van situaties, gevoelens en emoties geeft mij zelf een goed gevoel, maar het is ook fijn om als blogger (h)erkenning te ervaren door middel van het aantal reacties op (mijn) blogs, like- en deelacties. Het geeft een super fijn gevoel dat de grote groep gescheiden mannen en vrouwen (h)erkenning vinden in het onderwerp dat je beschrijft. Het gevoel dat je niet alleen staat in je ervaring, gevoelens, emoties rondom het hele lastige en vaak verdrietige proces van scheiden.
Nieuwe stappen
Als ik terugkijk op mijn afgelopen (blog)jaar kan ik zeggen dat ik vele stappen gezet heb.
Ik heb therapie met een goed gevoel afgesloten, ook het gevoel dat ik alles een plek heb kunnen geven rondom de scheiding en de periode daarvóór (voor zover je dingen ‘echt een plek kunt geven’, het slijt, zeg maar). Tenminste het voelt allemaal lichter, opgeluchter, opgeruimder. Ik voel me blijer, zelfverzekerder, steviger, gelukkiger.
Vrienden
Er zijn vrienden uit mijn leven vertrokken, anderen zijn wel gebleven, maar minder intensief qua contact, maar ik heb ook veel nieuwe vrienden/vriendinnen leren kennen.
Een goede vriendin is van ‘goed’ mijn allerliefste en beste maatje geworden, waarmee ik veel deel en heel wat feestjes afloop en kroegavondjes plan. Op zoek naar de gezellige en plezierige kanten van het (vrijgezellen) leven.
Mijn maatje (met tijdje wat méér), is als goede vriend en hulp aan mijn zijde gebleven.
Mijn ex gaat dit jaar weer vader worden van een baby met zijn nieuwe vriendin, dus onze kinderen krijgen er een halfbroertje bij.
Ik ben me veel bewuster geworden van mijn (verborgen) talenten en vooral de dingen waar ik energie van krijg en blij van word.
Ik heb weer hernieuwde energie om nieuwe dingen te gaan doen en geen vage lichamelijke klachten meer.
Veranderproces
Op mijn werk zit ik in de twijfelmodus… Alsof ik niet meer helemaal op mijn plek zit.
Het lijkt daarbij ook wel, dat als je in zo’n veranderproces zit in je leven, je dan alles eens onder de loep neemt. En ik denk dat dat ook wel klopt. Je gaat veel bewuster kijken naar waar je blij van wordt, wat je energie geeft, van welke mensen je energie krijgt en welke mensen je energie leegzuigen. Ik denk een logisch gevolg van een leven dat een periode totaal op zijn kop heeft gestaan.
Maar ik moet zeggen: ik ben er weer! Voel me gelukkiger dan ooit, ik voel het weer in mijn lijf en hoofd en straal dat blijkbaar ook uit. Zelfs in de kroeg merk ik het of op een feest, alsof je weer mensen (ja ook mannen!) aantrekt en dat voelt goed!
Ik voel het geluk weer
Ik heb het, sinds een tijdje, zelfs weer gezellig en fijn met iemand. Diegene heeft mijn hart een beetje veroverd en heeft het aangedurfd mijn muurtje af te breken. Hoe we dat wat wij hebben noemen doet eigenlijk niet ter zake. Ik voel het geluk weer in mijn tenen en zie zelfs dat ik weer stralend op foto’s sta!
Relatie, maatje, friends with benefits, vriend, latrelatie: ook daar ben ik inmiddels anders over gaan denken. Het maakt niet uit hoe je het noemt (en waar het op uit draait), als je beiden maar blij wordt van elkaars aanwezigheid en leuke dingen met elkaar wil doen. Dat is ook zoals ik er nu in sta en hij ook. En hoe lang dit dan mag duren en waar het toe leidt, geen idee nog…
Ik ben zó blij dat ik, nu wéér een jaar later, me zoveel beter voel, meer geniet, meer rust ervaar. Neemt niet weg dat ik écht ook nog wel voldoende te doen heb. Zo heb ik op mijn zolder nog steeds dozen van de verhuizing waar ik nog niet aan toe gekomen ben (of wellicht heb ik ook dat wel een beetje weggedrukt), maak ik me soms wel wat zorgen om de financiën, als alleenstaande moeder met pubers en zijn er de ene keer wat meer zorgen rondom dochter, de andere keer weer rondom zoon.
Beiden aan het puberen, dus dat geeft de nodige reuring. Maar met al die fijne, positieve, betrokken mensen om me heen, kan ik ook dát weer relativeren. Ze helpen me, praten met me, steunen me. Allemaal super! Ook heb ik nog wel genoeg ‘to-do things’ op mijn lijstje staan en weet ik ook dat ik die ook echt eens op moet gaan pakken en ik zou, vind ik zelf, nog meer mijn hart moeten volgen en niet te lang in negatieve situaties blijven hangen.
Maar de ervaring dat ik me weer gelukkig, geliefd, ontspannen en bemind voel, maakt alle andere bijzaken, minder belangrijk!
Ik hoop, ook voor de komende periode, op voldoende en liefst nog meer schrijfinspiratie en ideeën voor leuke, pakkende, emotionele, inspirerende, gevoelige, herkenbare blogs voor Nieuwe Stap. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat gaat lukken!
Liefs Femke
Ik ben Femke (45), ongeveer 2 ½ jaar geleden zijn mijn partner en ik uit elkaar gegaan. We waren niet getrouwd, maar hebben wel 2 schatten van kinderen, inmiddels 16 en 13. Momenteel alleenwonend met de kinderen in een fijn huisje, een om-en-om-weekend-regeling met vader voor de kinderen. In mijn blogs (en gedichten) schrijf ik over mijn scheiding en het proces van ‘heling’ en de (toch ook wel) leuke kanten aan het weer single zijn. Mijn lijfspreuk: bij jezelf blijven en wees eerlijk en oprecht.
REAGEER OP DEZE BLOG