Toen eind 2022 mijn leven op rolletjes begon te lopen en ik alles had opgebouwd voor mij en mijn kinderen, kwam een gruwelijke omslag. Ik kreeg borstkanker. Mijn lichaam liet me in de steek, ik kon nu ieder moment dood gaan.
Omdat ik zzp-er ben is dat niet alleen een angstig verhaal vanwege mijn gezondheid, maar ook financieel. De kinderen en ik woonden net een jaar in een nieuw huis met praktijk en een heerlijke mooie tuin, we hadden geen financiële zorgen meer, de omgangsregeling en relatie met mijn ex verliep goed en het ging goed met de kinderen.
Een nachtmerrie
De angst dit allemaal te moeten verliezen of erger nog, mijn kinderen achter te moeten laten en weten dat hun vader, door zijn autisme, de kinderen nooit emotioneel voldoende zou kunnen ondersteunen, maakte de situatie een nachtmerrie. Ik heb in die eerste weken mijn uitvaart volledig uitgeschreven en heb alles praktisch goed geregeld. In alles hield ik rekening met de kinderen en hun angsten en emoties. Ook schreef ik brieven aan mijn kinderen en aan vrienden en familie, met de vraag mijn kinderen emotioneel te ondersteunen. Meer kon ik niet doen dan hopen dat het goed zou komen of dat mijn ex het goed op zou pakken.
Mijn ziekteverloop was ook gruwelijk. Mijn borst werd geamputeerd en de hele tumor kon worden verwijderd, waardoor de overlevingskans groot werd. Maar de ene na de andere ernstige complicatie deed zich voor, waardoor ik tot drie maal toe in levensbedreigende omstandigheden in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Ik ben zelfs op een nacht met een ambulance afgevoerd, waarbij ik mijn kinderen (toen 17 en 13) alleen achter moest laten.
Mijn ex is opgestaan
Maar in die tijd is mijn ex opgestaan en heeft de zorg voor de kinderen super goed op gepakt. Hij trok in mijn huis, sliep in mijn bed, waardoor de kinderen in hun veilige thuis met de honden konden blijven. Dat kon alleen omdat onze relatie goed was, de omgangsregeling goed was en de kinderen zich weer veilig voelden bij hun vader. Hier werd duidelijk dat het gevecht dat ik vier jaar heb gevoerd om een omgangsregeling en relatie tussen de kinderen en hun vader op te bouwen, het waard was.
Met vechten kan je een relatie herstellen
We hebben hiermee als ouders ook een voorbeeld gegeven naar onze kinderen; dat je met vechten relaties kunt herstellen en daarna weer gelukkig kunt zijn samen. We zijn nu samen ouders en kunnen overleggen over de kinderen, nemen samen besluiten en delen ook samen de lasten en de kosten. De kinderen groeien op in een stabiele situatie waarbij ze een positief contact hebben met hun beide ouders, die op een positieve manier een vriendschappelijke relatie hebben.
Het is dus belangrijk in een huwelijk te kijken naar het welzijn van de kinderen en dat van jezelf en je partner. Het is niet altijd goed een huwelijk in stand te houden waar aan iedereen onderdoor gaat. Het is ook mogelijk dat een scheiding iets heel positiefs oplevert en levens redt. Een scheiding is soms nodig om weer gelukkig te kunnen zijn samen.
Ik ben Cathy, 50 jaar. Moeder van een zoon (15) en een dochter (18). Tien jaar geleden gescheiden van een man van wie men vermoedt dat hij een vorm van autisme heeft. In mijn blogs schrijf ik meer over de strijd van de afgelopen jaren, mijn ziekte en onze oplossingen, mijn psychische schade en hoe ik daar mee aan de slag ben. Hoop hiermee taboes te kunnen doorbreken en mensen hoop te kunnen geven die in een uitzichtloze situatie zitten in een huwelijk of scheiding met een partner met autisme.
Lees ook alle andere blogs van Cathy.
REAGEER OP DEZE BLOG