Stef Bos…
Ik snap geen donder van het leven. Ik weet nog steeds niet wie ik ben. Is dit nou later. Later. Als je groot bent. Ik zou die hele chaos nou toch helder moeten zien.
Dit is niet het leven dat ik wil voor mijn kinderen als zij later groot zijn… wat voor voorbeeld ben ik voor mijn kinderen….
Een gescheiden moeder. Die zich een slag in de rondte werkt (en klust). Die alle eindjes aan elkaar knoopt. Niet zo zeer financieel. Maar wél qua kunnen. Qua energie. Qua tijd. Een alleenstaande moeder die soms op alle plekken tegelijk wil en moet zijn.
Ik wil mijn kind bij me kunnen houden als hij zegt dat hij geen afscheid wil nemen om naar zijn vader te gaan. Het leven schiet te kort. Ik schiet te kort. Ik ben een gescheiden moeder, een halve moeder. Mijn kind heeft mij niet zoveel bij zich als hij wil. En zoals ik wil.
Ik voel zo vaak dat ik niet het leven leid dat ik wil en dat mijn kinderen soms aangeven te willen. Is dit nou later… is dít het nou…. moet ik het hier dus mee doen? 50% moederschap en 2 kinderen die aangeven nét iets liever en nét iets vaker bij moeder, dan bij vader te willen zijn?
De tranen die ik al de hele avond voelde dringen krijgen ruimte. Stef Bos gaat op repeat en ik neem nog een slok van m’n wijn. Is dit nou later….
Ja… dit is het dus. Kijk… die vent die me in de steek liet 2 jaar geleden hoef ik echt niet terug. Maar de consequenties… die liegen er niet om. Ik heb mezelf financieel zoveel weggecijferd dat ik 5 dagen werk zodat mijn ex zijn… ons… huis kon aanhouden. Mezelf financieel behoorlijk te kort gedaan dus. Lees: zodat mijn kinderen in hun oude buurt konden opgroeien en niet 2, maar slechts 1 nieuw huis hadden om aan te wennen en nieuwe vrienden te maken. Kids first!
Ik kan alleen maar hópen dat ik de juiste keuzes maak… en gemaakt heb. De kinderen 1 nieuw huis bieden in plaats van 2 in een kort en helder tijdsbestek. De financiële afwikkeling had anders járen geduurd gezien de woningmarkt. En dus schadelijk voor alle betrokken.
Maar nu? Nu zit ik in tranen Stef Bos te luisteren en vraag ik me af… is dít nou later….
Ik ben Loes, bijna 43. Status: Na 22 jaar relatie, waarvan ruim 16 jaar getrouwd, in september 2016 gescheiden. En inmiddels zelfs weer verliefd. Kinderen: Ik heb twee zonen van 8 en 12 en co-ouderschap, ook met mijn twee honden. Dus soms heel stil in huis en dan weer een levendige boel. Werk: Ik werk 32 uur per week in 5 dagen. Heb een oud huis gekocht waarin geklust moet worden en ik loop dus standaard achter de feiten aan in mijn huishouden. #opgevenisgeenoptie Kernwoorden: accepteren wat is, loslaten (daar is ie weer), humor, liefde, respect.
Noor - 14 nov 2018
Jemig wat herkenbaar... ik heb me ook wat afgejankt de afgelopen 2,5 jaar. Ex? Nooit, nooit, nooit meer terug, maar inderdaad die consequenties voor mijn jongens...hartverscheurend. Zelf heel happy met een nieuwe liefde, maar voor mijn kids heb ik het nooit zo gewild...