Grote stappen en rust voor stiefzoon. Blog van Vera

Er is veel gebeurd in de afgelopen periode. Grote stappen in de goede richting, maar wanneer is het goed genoeg? Wanneer is er rust voor stiefzoon?

Stiefzoon

Voor mijn stiefzoon is de situatie flink ten goede veranderd. Voor zover ik kan zien zet zijn moeder hem niet langer in voor communicatie met papa en hij wordt niet meer in conflicten meegezogen of bij listen betrokken om iets bij papa voor elkaar te krijgen.

Er zijn goede afspraken gemaakt tussen ouders en de communicatie gaat beter. Zijn moeder heeft ingezien dat haar aanhoudende boosheid  oorzaak was voor een groot deel van de communicatieproblemen en dat haar nieuwe partner de situatie niet verbeterde.

Zorgen serieus genomen

Ze heeft de zorgen die haar kind, wij en de hulpverlening hebben geuit serieus genomen. Net als bij haar vorige partner zag ze uiteindelijk in dat de situatie niet goed was voor haar en haar kind. Ze heeft de relatie verbroken. Dit ging opnieuw gepaard met heel veel drama. Haar vorige partner is door de politie het huis uit gezet en deze is door de marechaussee het land uitgezet.

Gelukkig was er nu door de hulpverlening gezorgd dat hij zoveel mogelijk buiten het drama bleef. De vorige keer kreeg hij alle ruzies mee. Hij wilde toen ook continue daar zijn omdat hij zich als tienjarige verantwoordelijk voelde voor het verloop van de ruzie tussen zijn moeder en haar partner. Nu is hij voor langere tijd bij ons geweest en ging hij alleen naar mama als die man niet in huis was. Gelukkig heeft hij zo min mogelijk meegekregen en dat lijkt me veel gezonder.

Rust voor stiefzoon

Nu die man weg is, is er een hoop rust voor stiefzoon gekomen en het traject dat liep vanuit Veilig Thuis is daardoor afgerond. Al vraag ik me af of dit mogelijk te vroeg is. De communicatie is weliswaar verbeterd en de conflicten zijn minder, maar de manier waarop zij op haar kind reageert is nog niet heel uitgebreid besproken en ook niet veranderd.

Er zijn wel algemene afspraken over gemaakt in het ouderschapsplan, maar als ze zich daar niet aan houdt en het waarom van die afspraken niet doordringt als ze erop aangesproken wordt dan heb je daar niet heel veel aan. Inzicht is daarvoor noodzakelijk maar wat vader daarover zegt wil ze niet aannemen, ze legt alles buiten zichzelf.

Drama

Door alle drama bij haar thuis is er al een tijdje niet meer gesproken over wat hij bij ons niet fijn vind, maar dat gaat vast weer komen. Als haar reacties dan niet anders zijn dan blijft hij vinden dat papa een tweederangs ouder is die moet veranderen om hem gelukkig te maken.

 Ook krijg ik nog steeds de indruk dat zij vind dat hij ervoor mag kiezen om alleen bij haar te wonen. Door haar denkt hij al vanaf zijn 8^e dat hij daarin een keuze mag of moet maken. Alleen de leeftijd waarop hij dat denkt te mogen verschuift steeds, eerst was het 12 en nu is het 16? Nu hij bijna 16 is heeft hij het er weer vaker over.

Wie is de beste ouder?

De “strijd” van de beste ouder heeft ze blijkbaar nog niet opgegeven. Ze geeft dus nog steeds niet echt de boodschap dat een kind beide ouders nodig heeft en van beide ouders evenveel mag houden. Ik denk dat daarmee het loyaliteitsconflict dus in stand gehouden wordt.

Sowieso bestaat het loyaliteitsconflict waarschijnlijk al zolang als ze gescheiden zijn en dat is het grootste deel van zijn leven. Hij weet waarschijnlijk niet eens meer hoe normaal zou moeten zijn.

Zij heeft daarin een actieve rol gespeeld. Ik denk ook dat zij een actieve rol zou moeten spelen in het oplossen van zijn loyaliteitsconflict.  Als papa hierover met hem zou spreken zou dat alleen maar weer een bevestiging zijn dat beide ouders iets anders voor hem willen. In zijn ogen is wat moeder zegt altijd beter.

Verbroken relatie

Daarnaast maak ik me een beetje zorgen over de impliciete boodschap die er nu gegeven is. Hij heeft aangegeven dat de partner van mama niet oké is en nu is die relatie verbroken. Zou hij nu denken dat hij hetzelfde in onze relatie kan bewerkstelligen door bij mama over mij te klagen? Ik heb absoluut geen angst dat mijn man dat zou doen, maar wel dat dit het loyaliteitsconflict zal vergroten. “Zie je nu wel dat papa mij niet op nummer 1 heeft staan” zou zijn (of haar) conclusie kunnen zijn.

De tijd zal het leren, maar ik denk dus dat de hulpverlening ook een beetje bij de kern van het probleem is weggeleid door alle drama en dat vind ik een gemiste kans.

Ik ben Vera. Ik vorm met mijn man en onze 4 kinderen een samengesteld gezin. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een stuk ingewikkelder is dan een kerngezin. Je hebt de lusten van 1 en de lasten van 5. Je hebt niet alleen te maken met je partner, maar ook met beide ex partners en diens nieuwe partners. Ik schrijf over mijn ervaringen en overpeinzingen in de hoop dat iemand er iets aan heeft. Vandaag schrijf ik over de rust voor stiefzoon

Lees ook de andere blogs van Vera