Poeh, als ik terugdenk aan die eerste weken nadat ik de keuze had gemaakt om te scheiden van de vader van mijn kinderen….. Wat ik tot dat moment enkel wist van break-ups, was kinderspel vergeleken met wat er op mijn pad zou komen.
Ik wil scheiden
Het enige wat ik wist, was dat ik er een punt achter wilde zetten. Dat ik ook de keuze had gemaakt, om het zo goed mogelijk te willen doen voor de kinderen. Dat ik wilde dat ze nooit tussen mij of hun vader zouden hoeven kiezen. Ik had ook de hoop, wat later een illusie bleek, dat ik dit samen met de vader op een volwassen manier zou kunnen regelen. In goed overleg, omwille van de kinderen.
Toen het moment was gekomen, dat ik hem liet weten, dat ik wilde scheiden was zijn eerste reactie: “nee, dat is niet wat ik wil, dus dat gaan we niet doen.”
Wat zijn mijn rechten en plichten?
Euhm……zo werkt het niet. Maar dus wel voor hem. Hij koos ervoor mij 1,5 week lang dood te zwijgen. Ik dacht dat ik gek werd. We waren niet getrouwd en ik wist niet hoe ik hem in beweging moest krijgen. Ik besloot een afspraak in te plannen met een advocaat. Me te laten informeren over hoe je uit elkaar gaat met kinderen en een eigen huis. Wat zijn mijn rechten en mijn plichten?
Het gesprek met die advocaat was heel verhelderend, maar op een ander vlak dan ik dacht. Ik kwam erachter, dat ik veel angst in mijn lijf had. Dat gaf ze mij ook terug: “Voor me zie ik een hele sterke vrouw. Wat houd je tegen om gewoon weg te gaan? Waar ben je zo bang voor?” Ik schrok van die feedback. Ik zat gevangen in de relatie, zo voelde het. Haar advies was om een mediator in te schakelen, die ook aan relatietherapie deed. Ze verwees me door naar die mediator. Dat bleek achteraf de beste stap te zijn, die ik kon zetten.
Afspraak met mediator
Ik besloot die afspraak te maken, want ik moest doorzetten en me beter laten informeren. Me sterk en krachtig maken. Ik mag een relatie verbreken, ook al doet het pijn voor alle betrokkenen, inclusief mezelf.
Toen ik de afspraak gemaakt had, vertelde ik mijn ex dat ik bij een advocaat was geweest. Vervolgens vertelde ik hem, dat ik een afspraak met een mediator had gemaakt. Dat ik het op prijs zou stellen, als hij er ook bij zou zijn. Dat de afspraak stond. Dat mijn keuze om de relatie te stoppen, ook stond. Dat ik van plan was om dit te gaan regelen op een manier, die ons allemaal recht doet. Dat zijn houding niet behulpzaam was. Sterker nog, het schaadde ons allemaal. We hebben twee kinderen, denk aan de kinderen.
Hij heeft tot op de dag van vandaag niet 1x keer gevraagd, waarom ik de relatie beëindigde. Niet één keer. Zelfs niet tijdens de gesprekken met de mediator die hierop volgde. Mijn eerste actie – de stap naar de advocaat – bracht hem wel in beweging. Hij hield op met me dood te zwijgen en toen ik de week erop bij de mediator naar binnen liep, was hij er ook.
Het begin was gemaakt.
Ik ben moeder van twee prachtige dochters. Ik ben ruim 5 jaar geleden gescheiden van hun vader. In de afgelopen jaren heb ik mijn eigen bedrijf opgericht en in mijn vrije tijd zing en schrijf ik graag. Verder houd ik van de buitenlucht, festivals bezoeken en socializen met vrienden. Inmiddels ben ik alweer een paar jaar gelukkig in de liefde en hebben we zoals dat heet een samengesteld gezin.
In de achterliggende jaren heb ik de vier grote stressfactoren in een mensenleven meegemaakt in korte tijd: scheiden, sterfgevallen, verhuizing en een faillissement. Het zorgde ervoor, dat ik een enorme persoonlijke groei heb doorgemaakt. De lessen die ik heb geleerd – en nog steeds – wil ik graag delen met anderen. Ik ben van mening, dat je niet altijd zelf het wiel hoeft uit te vinden. Al zijn er dingen, waar je echt zelf doorheen moet gaan. Het gaat je helpen als je je informeert en leert van anderen. Of dat er iemand naast je staat en je hand vasthoudt. Die persoon wil ik wel voor je zijn!
Nieuwsgierig naar de andere blogs van Sandra? Je kan ze allemaal hier lezen
Pien - 26 feb 2020
Heftig he. Toen ik de vader van mijn kinderen vertelde dat ik wilde scheiden reageerde hij ook dat hij niet wilde. Smeken , huilen. Het meest ellendige bericht wat ik ooit moest geven aan iemand. Ik vorl nu na 5 jaar nog de pijn en onmacht.
Hein - 26 feb 2020
Eerst een advocaat die je doorverwees naar een mediator die ook therapeut is. Ik moet het even opnemen voor de man, in dezen. Uit je verhaal blijkt weinig wederzijdse interesse in elkaar. Je bent erg bezig met waarom JIJ wilde scheiden. Maar waarom hij weigerde vertel je niet. Je schildert hem af als een ongeïnteresseerde hork. Het komt me allemaal nogal zelfgericht over. Maar het kan een foute indruk zijn. Misschien kan je vertellen wat door hem is heengegaan toen hij merkte dat zijn geliefde en moeder van zijn kinderen ervandoor wilde gaan?
Henk - 26 feb 2020
Is het mogelijk dat ik met pien in mailcontact kan komen
Nieuwe Stap - 27 feb 2020
Je hebben je verzoek aan Pien doorgegeven Henk.
Henk - 26 feb 2020
Hoi Hein, Wellicht dat je eens de 1e blog van Sandra moet lezen. Wellicht dat e.e.a. iets duidelijke wordt. Ik weet het nog: de dag dat ik besloot te gaan scheiden. Sandra blogt
Sandra - 28 feb 2020
Hoi Hein, Goed, dat je de andere kant niet onderbelicht wil laten. Daarmee geef je aan, dat je beide kanten van het verhaal wil weten en dat siert je. Wat Henk schrijft is denk ik goed om te doen. Mijn blogs zijn opvolgend. Ik snap dat je dat niet uit 1 verhaal kunt leze . Leer moment voor mij. Ik schrijf ze vanuit mijn perspectief, dus vertel mijn verhaal. En daar mag je wat van vinden. De situatie waar ik in zat was er eentje van eenzijdigheid. En mijn bedoeling is om die beleving weer te geven. Want daarmee help ik die mensen die zich erin herkennen. Om een kort antwoord te geven: hij was een hork. En dat is mijn mening op basis van hoe zij zich gedroeg naar mij. Ik heb drie jaar geprobeerd het werkend te krijgen. Dus het is niet zo dat ik geen interesse in hem had. Ik was niet tien jaar voor niets bij iemand. Als je nog meer vragen hebt, dan hoor ik die graag.