Wanneer je dit leest ben je waarschijnlijk in een echtscheidingstraject verwikkeld of je bent recent of al wat langer gescheiden.
Dat betekent dat je een lange relatie achter de rug hebt.
Ben je iemand die zichzelf de tijd gunt om te verwerken, te reflecteren en zich te bezinnen? Of ben je al hard op zoek naar een nieuwe partner? Mogelijk was deze nieuwe partner er al…
Het ideale plaatje
We zijn opgegroeid met het idee dat een relatie hebben het meest ideale plaatje is. “Een mens is niet gemaakt om alleen te blijven” is de overtuiging. Alles is gericht op stellen en gezinnen. Ik heb zelf meermalen meegemaakt dat ik met mijn 2 kinderen in een restaurant plaats nam en we niet bediend werden. Ze dachten blijkbaar dat de man des huizes de auto aan het wegzetten was en dat we op hem zaten te wachten. Kon je lang wachten…
Druk vanuit de omgeving
Dat je een tijdje alleen bent na je echtscheiding vindt iedereen normaal. Na verloop van loop gaan mensen zeggen: “waarom heb jij nog geen nieuwe partner?” “Je bent toch zo’n leuke, lieve, sportieve etc etc meid/man!” Ook vragen als “hoe lang ben je nu single” geven aan dat single zijn gezien wordt als een tussenfase. Er is druk vanuit de omgeving om weer op zoek te gaan naar een relatie. Als single zou je altijd op weg naar zijn een relatie. Terwijl er niks mee is om single te zijn. Toch? Of niet?
Dat onze minister-president Mark Rutte langdurig vrijgezel is roept veel vragen op. Wat mankeert hij dat hij geen vriendin heeft? Zou hij op mannen vallen maar er niet voor uit willen komen? Het is een beetje sneu, dat hij al zo lang alleen is…
Bijna 38% van de Nederlandse bevolking is alleen. Ruim 1/3 deel van de bevolking dus. Dat is veel!
Wil jij weer een huisje-boompje-beestje relatie? Of ga je voor een latrelatie, een open relatie of langdurig vrijgezel zijn? Dus geen single periode als tussenfase. Past het nog wel bij je, een traditionele relatie? Geloof je nog in een langdurige monogame relatie?
Hoe is dat voor jou?
Na mijn scheiding wilde ik graag weer een traditionele relatie. Dus ook wonen onder 1 dak, als samengesteld gezin met kinderen. Wat jaren verder denk ik daar nu anders over. Voorlopig vind ik een latrelatie meer dan prima. Single zijn vind ik best ingewikkeld. Ik zou er relaxter in willen staan.
Ik ben benieuwd hoe jij erin staat. Ervaar jij single zijn als een tussenfase? Laat je het me weten?
Lieve groet,
Carolien Roobol
Lees ook de andere blogs van Carolien.
Lin - 15 mrt 2021
Ik zou een lat-relatie ook prima vinden. Het single zijn heeft voor- en nadelen vindt ik. Ben nu 6 jaar alleen....
Carolien Roobol - 15 mrt 2021
Dank voor je reactie Lin! Voel je druk van buiten af om een partner te vinden? Groet, Carolien Scheidingscoach
Fien - 16 mrt 2021
Hoi Carolien, Ik werd verliefd op een vrouw (morgen komt hier mijn blog online). Een keer fijne relatie, latrelatie.. het enige dat schuurt is dat ik van de ene in de andere relatie rolde.. geen poosje alleen zijn.. dat had ik best gewild, maar ja.. verliefdheid laat zich slecht sturen. Voorlopig gaan wij niet samenwonen. Beide kanten voelen we dat dat niet is wat we willen. Daarnaast spraken we af: we doen het zoals het voor ons klopt, Ookal is dat niet altijd wat 'de maatschappij' vindt. En we blijven onze eigen dingen doen.. tot nu toe gaat dat goed, werkt dat voor ons. Dat eigen dingen doen, los van elkaar, is voor mij belangrijk.. bij 'gebrek' aan die single fase moet ik wel mijn eigen dingen zonder haar kunnen doen. En dat mag en kan.
Carolien Roobol - 19 mrt 2021
Ha Mariola, Dank voor je reactie! We hebben met de paplepel ingegoten gekregen dat een relatie/gezin hebben normaal is. Dat het zo hoort. Daarom is het zo moeilijk om te voelen wat jijzelf wilt en wat van buitenaf komt. Blijf dichtbij jezelf Mariola! Groet, Carolien
Carolien Roobol - 19 mrt 2021
Ha Fien, Ik heb je blog gelezen. Bijzonder hoe je relatie gelopen is. Lekker doen wat bij jullie past! Veel geluk! Liefs, Carolien
Mariola - 18 mrt 2021
Ik voel de druk van buitenaf...inmiddels bijna 4 jaar single. Het heeft mij veel tijd gekost om de hele scheiding te verwerken. Nu het beter gaat voel ik die druk extra. Moet ik inderdaad niet op zoek naar een nieuwe partner? Maar wil ik dat eigenlijk wel? Alsof je leven pas compleet is met partner. Alsof je inderdaad in een tussenfase zit. Soort wachtstand. Al met al vind ik het lastig. Wat voel ik zelf en wat wordt opgedrongen.
Carolien Roobol - 19 mrt 2021
Ha Mariola, Dank voor je reactie! We hebben met de paplepel ingegoten gekregen dat een relatie/gezin hebben normaal is. Dat het zo hoort. Daarom is het zo moeilijk om te voelen wat jijzelf wilt en wat van buitenaf komt. Blijf dichtbij jezelf Mariola! Groet, Carolien
Mel - 6 apr 2021
Nu midden in een scheiding na een lange relatie. Een tijdje terug dacht ik al wel toe te zijn aan nieuwe contacten leggen, inmiddels sta ik er heel anders in. Ik wil helemaal niets! Contact met vriendinnen en vrienden is belangrijk maar nieuwe contacten aangaan, in welke vorm dan ook, benauwd mij. Eerst rust en mijzelf hervinden en de tijd nemen om te rouwen over dat wat was en niet meer is. Zo kan het gevoel over waar je aan toe bent zo weer veranderen. Misschien sta ik er over een paar maanden weer anders in. Ik dein mee op de golven van mijn emoties.
PJ - 9 dec 2021
Nu vier jaar verder, na eerste perikelen. Dik drie jaar voorbij na het zetten van de handtekeningen. Twee jaar nadat mijn kinderen weer bij mij zijn. Daar zit heel veel pijn en verdriet in. Dat is niet zomaar weg. Sterker nog, ik ben in deze jaren keihard met mezelf geconfronteerd. En heb hard aan herstel van mijzelf moeten werken. Dat doe ik nog steeds, er zijn gedurende wat een slecht huwelijk bleek te zijn, blijkbaar dingen in me geslopen die destructief zijn. Ik hunker nu echt wel naar een leuke relatie, naar de warmte die dat zou kunnen bieden. Maar ik ervaar in de "dating-markt" geen enkele ruimte. Het lijkt wel of iedereen alleen maar scant op opportunities, geld of status en alleen maar plaatjes kijkt. En ik wil niet op geld of status worden beoordeeld, maar op profiel, wat ik over mijzelf vertel en wat ik de ander wil vragen. Ik heb daarom nu bedacht dat, omdat ik het nogal goed voor elkaar heb voor mijzelf en mijn kinderen, er geen ruimte is dat er iemand bij kan komen wonen. Dus als er al iets gebeurt, dan is dat LATten. Samenwonen, ik moet er niet aan denken. "Zou je nu wel gaan sporten? Kan dat niet een andere keer?" Never again! Dat is hoe ik erin sta.