De fatale dag
In de zomer van 2006 leer ik mijn man Peter kennen. Een jaar eerder had hij een punt gezet achter zijn vorige relatie omdat hij erachter was gekomen dat zijn ex vreemdging. Peter is vader van twee kinderen, een meisje (9) en een jongen (7), maar heeft op dat moment geen contact met ze. Hij vertelt dat de kinderen bij hem woonden nadat hij en zijn ex uit elkaar gingen. Maar terwijl de ex gewoon bij hem en de kinderen over de vloer kwam en ze als gezin nog veel dingen samendeden, liep zij achter zijn rug de deur plat bij de politie om aangifte tegen hem te doen. Peter zou haar gedurende hun hele relatie – ze waren ruim 20 jaar samen – regelmatig hebben mishandeld, seksueel misbruikt en zelfs verkracht, beweerde ze. De politie gelooft haar.
Een paar maanden later wordt Peter tijdens een schooluitje met zijn zoontje gearresteerd. Hij is mee als rij-ouder. Ten overstaan van andere ouders, klasgenootjes, leerkrachten en zijn zoon wordt hij in een politieauto afgevoerd. De kinderen gaan ‘automatisch’ naar hun moeder en wonen vanaf die dag bij haar. Zij werkt daarna ieder contact tegen en Peter krijgt zijn kinderen niet meer te zien.
Contactverbod
Peter zit zes weken in de gevangenis, in voorlopige hechtenis. Hij weet niet wat hem overkomt. Buiten een verkeersboete heeft hij nooit iets met de politie te maken gehad. Hij heeft een uitstekende baan, maar zit plotseling tussen veroordeelde zedendelinquenten stopcontacten in elkaar te schroeven.
Uiteindelijk mag hij in vrijheid zijn strafproces afwachten. Maar wel onder strikte voorwaarden. Zo mag hij geen enkel contact hebben met zijn ex, waar hij totaal geen behoefte aan heeft, maar ook niet met zijn kinderen. Zelfs een kaartje sturen is verboden.
Om toch te weten hoe het met zijn kinderen gaat, neemt Peter contact op met de school. De kinderen zijn vertrokken. De ex blijkt ze direct na de arrestatie op een andere school te hebben geplaatst, vlakbij haar in de buurt. Tot zijn schrik hoort Peter dat zijn ex ook de hulpverlening voor hun dochter in verband met PDD-NOS problematiek heeft stopgezet. Die was nog maar net gestart. Peter maakt zich ontzettend veel zorgen om zijn kinderen en het onverantwoordelijke gedrag van zijn ex, maar hij kan niets doen. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeert hij zijn leven weer op de rit te krijgen. In die periode leren wij elkaar kennen.
Het zal uiteindelijk nog drie jaar duren voordat de zaak op zitting komt. Het dossier ligt al die tijd in een diepe la bij het Openbaar Ministerie. En al die tijd geldt het contactverbod met zijn kinderen.
Vrijspraak maar kinderen kwijt
Peter wordt gemotiveerd vrijgesproken. Uit intern onderzoek blijkt al snel dat de politie en het OM fout op fout stapelden bij het beoordelen van de aangiften. Dat geblunder geven ze ook toe. Daarna wordt nog meer onderzoek gedaan. Waaronder door de Universiteit van Maastricht, die aantoont dat de aangiften van de ex onmiskenbaar vals zijn. Peter krijgt uiteindelijk zelfs openbare excuses van de minister van Veiligheid en Justitie (Opstelten) voor de gemaakte fouten in zijn zaak. Maar dan zijn we al heel wat jaren verder.
Toen Peter was vrijgesproken dachten wij dat alles goed zou komen. Hij zou snel met zijn kinderen worden herenigd en van alle blaam gezuiverd. We dachten het ergste achter de rug te hebben. Met geen mogelijkheid konden we vermoeden welke rampspoed er nog boven ons hoofd hing. Daarover gaan mijn volgende blogs.
Ik ben Caroline partner van een verstoten vader. Mijn man Peter heeft al veertien jaar geen contact met zijn twee – inmiddels volwassen – kinderen uit een eerdere relatie. Jarenlang was ik getuige van dat afschuwelijke vervreemdingsproces. Van dichtbij heb ik gezien hoe ‘het systeem’ gewone, liefhebbende vaders en moeders uit het leven van hun kinderen schrapt omdat de instanties en rechters geen antwoord hebben op ouderverstotingsproblematiek. Ik blog over onze ervaringen.
Lees ook de andere blogs van Caroline.
nikkie - 16 jul 2019
Wat een vreselijk verdrietige situatie voor alle betrokkenen Monique. Ik heb alleen als lezer wel enige terughoudendheid omdat jij over een ander schrijft. Voelt voor mij op een of andere manier niet goed, niks ten nadele van jou hoor. Heb jij toestemming van de vader om deze ervaringen op deze manier op een openbare site te delen? en waarom schrijft vader zelf zijn verhaal niet? Hoe verwerkt vader dit allemaal? Inhoudelijk vraag ik me af waar het toch zo vreselijk mis is gegaan tijdens/na de scheiding van deze ouders waardoor de moeder tot deze vreselijke daden is gekomen. Waarom woonden de kinderen bij vader na de scheiding en niet bij de moeder of was er co ouderschap?
Monique - 17 jul 2019
Beste Nikkie, dank voor je reactie. Graag wil ik een paar dingen verduidelijken; ja zeker heb ik toestemming van de betreffende vader (Frans) om hierover te schrijven. Hij is (al 13 jaar) mijn man en het proces hoe hij het contact met zijn kinderen verloor door ouderverstoting, hebben wij samen doorgemaakt. Voor ons is het niets nieuws om in de openbaarheid te treden. De zaak van Frans is een paar keer in de publiciteit geweest en wij delen al een aantal jaren onze ervaringen op onze eigen website http://www.gevolgenvanvalseaangifte.nl/ Het schrijven laat Frans graag aan mij over ;)) Op die website vind je denk ik al wat antwoorden op jouw vragen. Daarnaast is het juist de bedoeling om hier op de website van nieuwestap.nl mijn/onze ervaringen te delen waardoor je gaandeweg meer inzicht krijgt in 'hoe het zo vreselijk mis kon gaan'. Overigens woonden de kinderen van Frans na de scheiding bij hem, omdat ze daardoor in hun eigen vertrouwde omgeving (school, sport, vriendjes, vriendinnetjes) konden blijven. Zoals je kunt lezen in het blog hierboven, hadden ze gewoon contact met hun moeder en deden ze als gezin zelfs nog veel samen. Het doen van een valse aangifte is iets wat je vaak ziet bij ouderverstotingsproblematiek: bedoelt om de andere ouder (in dit geval vader Frans) uit het leven van de kinderen te werken. Maar daarover meer in mijn volgende blogs!
Papa - 17 jul 2019
13 jaar lang je kinderen niet kunnen / mogen zien.... pffffff nooit zou ik dat getrokken hebben als vader zijnde .......doet me ook wel nadenken over wat er in hemelsnaam allemaal gebeurd is dat kinderen hun vader niet meer willen zien..... heb te weinig info van de schrijfster om hier een gefundeerde opinie over te delen,,,,
Monique - 17 jul 2019
Beste papa, 16.000 kinderen verliezen per jaar na een scheiding het contact met een van de ouders. Hoewel het ook moeders overkomt, zijn het meestal vaders die hun kinderen niet meer zien. Niet omdat er iets gebeurd is, maar omdat de ex de omgang met de andere ouder tegenwerkt. In veel gevallen is er sprake van ouderverstoting, een ernstige vorm van psychische kindermishandeling. Een problematiek die nog onvoldoende wordt (h)erkend door hulpverleners en (scheidings)professionals. Dat is wat mijn man Frans ook is overkomen en waardoor hij zijn kinderen niet meer ziet.
Papa - 17 jul 2019
Monique , ik ken jullie verhaal niet dus kan ik er sowieso geen mening over hebben . Ouderverstoting lijkt me verschrikkelijk om mee te moeten maken , of het nu om de vader of moeder gaat die zijn/haar kinderen niet mee mag / kan zien . Valse aangifte doen om je kinderen daardoor een ouder te laten verstoten is in mijn ogen misdadig . Hoe kan het overigens zijn dat hulpverleners deze ouderverstoting niet (her)kennen ? Er zijn zoveel voorbeelden van ouderverstoting , ook binnen de jeugdzorg is men daar bekend mee . Hebben de kinderen van je man na die valse aangifte van hun moeder nooit meer uit zichzelf contact opgenomen met hun vader ? Of werd dat verboden door de hulpverlening ? Of door de moeder ? Vind het echt een vreselijk heftig verhaal en word er emotioneel van ...
Irene - 17 jul 2019
Vreemd verhaal wat de schrijfster vanaf 1 zijde belicht, maar het verhaal heeft natuurlijk 2 kanten!
Lk - 17 jul 2019
Helaas komen dit soort zaken maar al te vaak voor. En het vervelende is dat je niet onschuldig bent, tot je bent veroordeeld. Nee, je wordt als crimineel weggezet, totdat het tegendeel is bewezen. De schade die daardoor ontstaat, is enorm. Valse aangifte zou ook bestraft moeten worden!
Monique - 17 jul 2019
Klopt Lk, Ook als je gemotiveerd wordt vrijgesproken en zelfs van de minister excuses krijgt, zoals mijn man Frans, blijft een valse aangifte je een leven lang achtervolgen. Het ergste is idd dat de valse aangeefster of aangever in Nederland niet wordt bestraft (terwijl het wel strafbaar is...).
Monique - 17 jul 2019
Beste Irene, Begrijp niet zo goed wat er zo vreemd is aan mijn verhaal. Maar misschien geeft mijn reactie hierboven aan Nikkie jou ook wat meer duidelijkheid.
HPA - 17 jul 2019
Hoezo vreemd verhaal? Komt in Nederland zo'n 15.000 keer per jaar voor.
Rob - 19 jul 2019
dat is de geijkte reactie. Als het over vaders gaat is het een vreemd verhaal. Moeders doen zoiets immers niet?
HPA - 17 jul 2019
Heel herkenbaar allemaal. Zelfs met een mindere brschuldiging mijn dochter kwijt. Nederland moet op dit gebied nog zoveel leren.
Monique - 17 jul 2019
Heel verdrietig te lezen HPA dat je geen contact hebt met je dochter. En eens, er is in Nederland nog (heel) veel te doen en te leren op het gebied van ouderverstoting.
Joke - 18 jul 2019
Dit komt heel veel voor. Is mij als moeder ook overkomen. Jaren heb ik mijn kinderen niet gezien. Zwart gemaakt. De instanties zijn heel fout bezig geweest. Zolang je getrouwd bent is er geen vuiltje aan de lucht en komt er gedonder of een ander in het spel, zijn de regels ineens compleet anders. Het is gewoon pure haat en machtsvertoon van de ene naar de andere partner. Nu na vele jaren is het contact met zoon er niet en dochter is er, maar het vertrouwen is weg. Het is een grote schande dat instanties hieraan meewerken. Ik zie van dichtbij (dochter) dat een scheiding ook anders en vooral beter kan. Haar kinderen wonen om beurten bij papa en mama en het gaat heel goed met ze. Mijn kinderen en ik hebben grote schade opgelopen.
Monique - 18 jul 2019
Precies wat je zegt Joke, de instanties herkennen ouderverstotingsproblematiek nog altijd niet of onvoldoende. De gevolgen zijn dramatisch, voor de kinderen en de betrokken ouder. Ook als er, net als bij jou, wel weer contact komt is er teveel beschadigd. Dat lijken de 'professionals' maar niet te willen zien. Er zijn helaas voorbeelden te over.
Papa - 18 jul 2019
dus je dochter is net als haar ouders ook gescheiden ? Wat hoor je dat toch vaak tegenwoordig , kinderen van gescheiden ouders die zelf ook sneller die stap nemen . Zouden we dan toch het “goede voorbeeld” aan onze kinderen doorgeven ? Triest om te zien hoeveel ouders hun eigenbelang boven dat van hun kinderen en gezin stellen :(
Eline Stap - 18 jul 2019
Het is ook bijna ondoenlijk om 50-60 jaar bij elkaar te blijven. Tuurlijk, die mensen zijn er zeker. Maar iedereen ontwikkelt zich binnen en buiten een relatie. En soms blijkt dan dat je niet meer bij elkaar past. Het kan best eens zo zijn dat kinderen van gescheiden ouders dat eerder herkennen, of misschien wordt seriele monogamie wel de norm. Dat eeuwig bij elkaar blijven is opgelegd door instanties als de kerk, scheiden was taboe en daardoor kwam je in de hel. Er zijn ook maar zat echtparen die om die reden veel te lang bij elkaar blijven. Het is gewoon niet zo zwartwit.
Papa - 19 jul 2019
Begin dan niet aan kinderen Eline en alle andere vaders en moeders die willen scheiden. Heb je enig idee hoeveel leed onze kinderen moeten doormaken na een scheiding ? Praat maar eens met mijn meiden of met vele andere kinderen van gescheiden ouders, misschien gaan dan eindelijk je ogen eens open . Begin niet aan kinderen als je geen behoefte hebt aan een consistent leven voor je zoons of dochters , want geloof mij : geen ENKEL kind staat te juichen als hun vader of moeder wil scheiden en er een surrogaat vader of moeder voor in de plaats komt.
Eline Stap - 19 jul 2019
Ik vind dat zo'n respectloze reactie: begin dan niet aan kinderen, als je later wil scheiden. Wat is dat toch voor raar mantra? Je gaat toch geen gezin beginnen als je later weet dat je weer uit elkaar gaat? En waarom sleep je altijd jouw situatie erbij? Hou toch op.
Papa - 19 jul 2019
ELine, je bent dus een van die ouders die weg gegaan is uit een huwelijk en wiens kinderen dolgelukkig zijn met de nieuwe situatie ? Elke week vader n moeder missen , wat zullen ze er toch blij mee zijn. Gelukkig denkt niet iedereen zo makkelijk over scheidingen zoals jij . Durf met 99% zekerheid te zeggen dat jouw kinderen hun vader slechts een weekendje per 2 weken zien ? Heb je wel eens een aantal jaren co ouderschap doorstaan en elke vakantie je kinderen wekenlang moeten missen ? Eerlijk’ gezegd geloof ik niet dat jij daar iets van hebt meegemaakt . Typisc weer een vrouw die overal over meer wil praten maar zelf geen enkele ervaring heeft met het langdurig moeten missen van kinderen , dan zou jij wel eens heel anders praten .
Eline Stap - 19 jul 2019
Ik leg het nog één keer uit. Onze scheiding was een gezamenlijk besluit. De kinderen zijn nu heel blij met de situatie. Ze zien twee ouders die gelukkiger zijn zonder elkaar en met een nieuwe partner, zonder spanningen en wrijvingen. Je aanname dat ze hun vader zelden zien is nergens op gebaseerd. Ja, ik heb ze wel degelijk moeten missen. Ik gun ze namelijk een fijn contact met hun vader. Ik ben blij dat dat in goede harmonie verloopt. Je reageert weer respectloos, persoonlijk aanvallend en vol wrok en bitterheid. Wat zou de wereld er voor jou anders uitzien als je die donkere bril eens af kon zetten.
Papa - 19 jul 2019
ALs jullie kinderen er vrede mee hebben en jullie beiden als ouders gedeeld de opvoeding op jullie nemen , dan heb ik niets gezegd .... laat onverlet dat ik helaas vele situaties in mijn omgeving ken waarbij de kinderen wel degelijk een van beide ouders veel moeten missen en er geen sprake van gedeeld ouderschap is.
Nieuwe Stap - 19 jul 2019
Zo jammer Papa dat je mensen persoonlijk blijft aanvallen. We hebben je nu herhaaldelijk gevraagd om te stoppen met persoonlijke aanvallen en respectloze commentaren. Sommige van je commentaren zijn waardevol, maar dit gaan we niet meer tolereren. Nog één zo'n aanval en we blokkeren je (je weet dat wij dat maar bij hoge uitzondering doen). En dat zouden we echt jammer vinden!
Frances - 18 jul 2019
Jeetje. De valse beschuldigingen ..zo herkenbaar. Bij elke vader en elke moeder die verstoten is..het lijkt een blauwdruk. Kopie. Ik blog hier ook, ben een verstoten moeder. Het is tegenwoordig 50/50. Het is een ( stille) epidemie. Feit is dat veilig thuis kinderbescherming jeugdzorg artsen rechters er geen baat bij hebben en er geen verstand van hebben. Iedereen kijkt toe en doet niets. Het is kinderhandel het is een verdienmodel. Je hebt een leger aan goede juiste professionals nodig. Heel sneu ! Maar dit is Nederland. We denken dat landen als Kenia Nigeria of whatever corrupt zijn ..Nederland is erger. Want hier gebeurt alles onder de pet. Veel sterkte !
Monique - 19 jul 2019
Dank je wel Frances! Ouderverstoting is inderdaad een groot maatschappelijk probleem. Alleen de 'onwetenden' realiseren zich dat niet. Daar bedoel ik ook de (scheidings)professionals, (jeugd)hulpverleners en zgn. jeugdbeschermers mee. Aanvullende training op het gebied van scheidingsdynamiek, ouderverstoting en persoonlijkheidsproblematiek is heeeel hard nodig. Jij ook sterkte Frances, ik heb jouw blogs gelezen...
Annemiek - 19 jul 2019
Voor mij als moeder ook een heel herkenbaar en ontzettend verdrietig verhaal . Bij mij is ook een valse aangifte gedaan 3,5 mnd geleden dat is nog “ vers” Terwijl ik en mijn zoon van 12 z’on hecht team waren en vormden ( ik heb er maar 1) “ ik hoor nog zijn stem : mama ik hou zoveel van jou en ik blijf heel lang bij je wonen . Na couderschap was er een weekend regeling voor vader Niet wetende dat ik na die beruchte week mijn zoon niet meer terug heb gezien en nu bij zijn vader woont Ondanks de beschikking van een kortgeding die mijn ex had aangespannen om voorgoed het verblijf adres te veranderen Heeft de rechter uitgesproken zsm contactherstel en weer bij moeder wonen Is hier nog niets van terecht gekomen Deze nachtmerrie duurt nu 4 mnd Elke dag is er een besef ik , mbt het gemis en verdriet Dus ik begrijp het machteloze gevoel
Eline Stap - 19 jul 2019
Monique, jammer dat je blog zo gekaapt werd. Ik vind het dapper dat je je verhaal doet, ondanks de negatieve reacties.
Monique - 19 jul 2019
Dank je Eline, maar die reacties zeggen meer over hen dan over mij. Daarnaast geeft het nog maar eens aan hoeveel onwetendheid er is over ouderverstoting. 'Waar rook is, is vuur', 'Er moet wel iets met die ouder aan de hand zijn, als je eigen kind je niet wil zien', etc. etc.Wij dachten daar net zo over, totdat het mijn man overkwam. Dan blijkt het toch 'net' allemaal wat anders in elkaar te steken, maar goed daarover blog ik de komende maanden ;))
Hendrik - 22 aug 2019
Monique sterkte. Als gescheiden vader snap ik waar jullie voor staan. Trouwens zelfs als er geen sprake is van valse aangifte dan nog kan je tegen het onbegrip van het systeem lopen met alle schadelijke gevolgen van dien. In mijn geval ben ik weg gegaan omdat mijn ex mij volledig wegcijferde en mij als het ware als sloofje gebruikte. Toen ik dat een galt ben gaan roepen en daardoor de spanningen zodanig hoog opliepen dat het schadelijk werd voor mijn kinderen heb ik eieren voor ons geld gekozen en ben weggegaan. Mijn intentie was een eerlijke verdeling van zorg en bezittingen waar zij niet aan wilde meewerken. Inmiddels ben ik vijf jaren verder, vele duizenden euro’s armer (advocaat) en de rechtbank is maar niet vooruit te branden om stappen te zetten. Gevolg is dat ik steeds minder van mijn kinderen meekrijg, terwijl hun jeugd verder voorbij glijdt en ik aan het vechten ben om er niet emotioneel aan onderdoor te gaan. De rechterlijke macht moet zich dood schamen!
Monique - 1 nov 2019
Dank je wel Hendrik, ik zie nu pas jouw reactie. Jouw verhaal is helaas zo herkenbaar. Het 'systeem' is een drama. Er is totaal geen urgentie, terwijl ouders (vooral vaders) na een scheiding met het grootste gemak uit het leven van hun kinderen worden geschrapt. Houd vol, zorg goed voor jezelf en laat je kinderen op alle mogelijke manieren weten dat je aan ze denkt, van ze houdt en dat jouw deur openstaat. Stuur kaartjes, ga naar een sportwedstrijd kijken etc Ook als je geen enkele reactie krijgt! Veel sterkte!
Papa 1 - 16 mei 2020
Hallo allemaal, Ik ben een ook een vader en ik maak nu hetzelfde mee. Mijn ex vriendin heeft mij ook vals beschuldigd van huiselijkgeweld en mishandeling bij de politie. Ze zei dat ik haar 8 jaar heb mishandeld. Ik werd geropen bij de politie en ik werd behandeld of ik de grote crimineel ben. Later tijdens het gesprek met de politie werd gezegd sterkte met alles de politie en ik mocht gaan. Ze heeft alles geprobeerd via het Cjg en veiligtuis om mijn zoon bij mij weg te houden door nog meer leugens te vertellen over mij. Ik word door alle instanties aangekeken of ik de grote boze man ben. Twee weken geleden ging ik mijn zoon ophalen conform de afgesproken omgangsregeling , maar mijn ex wilde de dagen anders indelen toen had ze zich bedacht. Ik zei dat dat niet eerlijk is voor onze zoon en ik verzocht haar de afgesproken dagen na te komen. ze belde de politie terwijl ik voor de deur stond samen met mijn nieuwe vriendin om mijn zoon op te halen. Toen de politie kwam ging ze weer liegen en zeggen dat ik tegen haar door had geschopt. Een week later kreeg ik een brief van de politie dat ik moet komen voor verhoor als verdachte van vernielingen.. Ik begrijp werkelijk niet dat all haar valse beschuldigingen en leugens worden serieus genoemen en dat ik nu moet verschijnen bij de politie als verdachte terwijl ik helemaal niets heb gedaan en er is ook geen enkel bewijs dat ik dat heb gedaan. Hoe kan het systeem ik NL zulke mensen steunen en eerlijke mensen juist onrechte zien als verdachte. Ik word inmiddels moe om mijzelf constant te gaan verdedigen bij instanties. wanneer kan ik leven in vrede, zonder all die leugens.