Lastig of normaal gedrag van je puber

Oorzaak of een gevolg?

Regelmatig spreek ik ouders die last hebben van het gedrag van hun pubers.

Zo goed te begrijpen dat je in een periode met veel stress, verdriet of boosheid  tijdens een scheiding dat er vaak niet goed bij kan hebben.

Normaal of lastig gedrag

Wanneer is gedrag lastig en wanneer is gedrag normaal lastig of niet normaal lastig.

Daar wil ik het in dit blog over hebben. Leuk om eens bij stil te staan. Wanneer spreken we over een lastig kind of een kind dat het lastig heeft.

Wat mij opvalt in onze tijd is dat we als maatschappij makkelijk en vaak spreken over lastige kinderen of kinderen met lastig gedrag.

En waar vergelijken we dat mee? Met normaal gedrag. Maar wat is normaal gedrag? Vergelijken we het gedrag van onze kinderen dan met ons eigen (volwassen) gedrag? Iedere ontwikkelingsfase van een kind heeft sowieso ook weer ander gedrag. Dat is ook de bedoeling bij een kind dat leert en ontwikkelt tot zelfstandig, autonoom individu.

Focus

Zijn we tegenwoordig niet heel erg op het gedrag gefocust bij onze kinderen? En dan vooral afwijkend gedrag!

Wat zou er gebeuren als we over het gedrag van onze kinderen heen kijken?
En is gedrag een oorzaak of misschien een gevolg?

Gedrag als gevolg

Gedrag is een gevolg van iets. En nu wil ik niet stellen dat lastig gedrag niet bestaat of dat er niet normaal gedrag niet bestaat, maar herkennen jullie ook dat we tegenwoordig snel, bewust of onbewust een label plakken?  En er weinig ruimte bestaat voor anders, uniek of bewegelijk. Ook hier is niet het een of het ander maar hoe mooi zou het zijn als we onszelf er meer bij betrekken als ouder en ook bij oordelen om ons heen over het gedrag, ons blijven afvragen en wat vind ik hier van. Tenslotte ken jij als ouder je kind het beste.

Wat kan helpen?

Als je gedrag als lastig of niet normaal beschouwt stel jezelf dan eens volgende vragen:

Wat gebeurt er bij mij?
Wat zie ik?
Wat voel ik?
Wat denk ik?
Wat is mijn gedrag?
En waar word ik in geraakt. Is dat van nu of misschien van vroeger.
En zou mijn kind daar op kunnen reageren?

Ben jij bijvoorbeeld hartstikke moe of gestresst, merk je dan ook dat je gedrag anders is (en dat is niet gek hè!) en je lontje veel korter?

Onze kinderen reageren daar onmiddellijk op. En als je kind zelf ook met zijn eigen stress, verdriet van de scheiding, overprikkeld zijn, frustratie van die dag binnenkomt kan er een situatie ontstaan die lekker knettert en tot allerlei conflicten leidt of een situatie waar je later spijt van hebt. Herkenbaar? En niets menselijker dan dat.

Als mens willen we allemaal gezien worden met leuk en ook minder leuk gedrag. En wat vertelt ons dat gedrag?

Aan ons ouders de taak om over lastig gedrag heen te kijken.
Daarmee zeg ik niet dat we alles dan maar goed moeten vinden. Zeker niet. Gezonde grenzen bieden veiligheid aan je kind. Ik bedoel dat we de context breder trekken, de ander horen en zien en als ouder waar mogelijk ook naar onze eigen invloed op zoek gaan.
Onderzoek en ervaring leert dat we daar veel sleutels kunnen vinden die ons helpen om weer in contact en verbinding met elkaar te komen en de rust, vertrouwen en liefde terugkeert.

Diepere laag

En daar wil ik nog een stap verder in gaan. Als we naar onszelf kijken kan ons hele familiesysteem nog invloed hebben op wat er in dat moment tussen jou en je kind gebeurt. Dat kan tot generaties terug. En zolang dit niet aangekeken wordt door de generaties zal het doorgegeven blijven worden naar voren, naar onze kinderen.

Als jij als ouder veel tips en trics hebt opgevolgd en al veel gesproken hebt over het gedrag van je kind, de relatie met je kind of de relatie tussen jullie als ouders (ook bij scheiding) en het verandert niet of wordt steeds erger,  kan er op een diepere laag iets spelen in jullie familiesysteem.

Voorbeeld van machtsstrijd tussen moeder en dochter

Een voorbeeld daarvan is een puber die nooit respect voor haar moeder heeft. Moeder klaagt daar regelmatig over en beide komen vaak in een machtsstrijd terecht.

Een oorzaak hiervan kan gelegen zijn in de dynamiek van plek en plaats. Ieder kind en iedere ouder heeft zijn geëigende plek in het familiesysteem. En ben je daar vanaf geraakt door omstandigheden in het verleden, dan kan het zijn dat het kind veel is gaan dragen voor de ouder, zorgend is geworden en daarmee onbedoeld  te groot. Vanuit deze verwarring kan er dan een machtsstrijd ontstaan. Beide staan niet in hun kracht. En er is geen natuurlijk leiderschap bij de ouder. Ouder en kind zijn gebonden i.p.v. verbonden met elkaar.

Nu heeft de puber als taak om zich los te maken van zijn ouders en in deze situatie was dat extra lastig voor deze puber door de zorg die zij onbewust was gaan dragen doordat zij niet op de juiste plek stonden. En daar reageerde zij op.

In een familiesysteem op de verkeerde plek staan heeft een enorme impact. Het maakt dat je niet verbonden bent, je niet vrij voelt, voortdurend conflicten hebt of je zelfs heel onzeker gaat voelen in de rol van ouder.

Als je wel op de juiste plek staat als ouder en kind dan zie je op de psychologische bovenlaag dat ouders een natuurlijk leiderschap ontwikkelen en jongeren een natuurlijk respect voor hen hebben en iedereen zichzelf kan zijn.

Zo geschiedde ook bij deze moeder en puberdochter na het verkennen, herkennen en erkennen tijdens een opvoedopstelling.

“Wat je als ouder als kind is overkomen neem je hoe dan ook bewust of onbewust mee in de relatie met jezelf, je kinderen, het opvoederschap, het ouderschap en de partnerrelatie.”

Ik hoop dat dit je sleutels geeft.

Wil je dat ik eens met je meekijk wat er bij jullie gebeurt?

Voel je een verlangen naar rust en vertrouwen in je ouderschap en verbinding met je puber? Dan ben je van harte welkom.

Wil je eerst meer informatie klik dan hier

Warme groet,

Angèle Babeliowsky

COACHING | TRAINING| FAMILIEOPSTELLINGEN|

06-41912628|www.angelebabeliowsky.nl|

Lees ook de andere blogs van Angèle.

NB  Heeft je kind eindexamen gedaan zie dan ook blog over diploma uitreiking.