Een drukke dag op mijn praktijk. Voor ik mijn volgende cliënten ophaal, check ik nog even snel mijn mail. Ik zie een nieuwe aanvraag en scan de beginregels: ‘We zijn 2,5 jaar samen, allebei gescheiden, ieder 2 puberkinderen uit een eerdere relatie, en zitten in zwaar weer. Kun je ons alsjeblieft helpen?’ In de loop van de dag bel ik de vrouw en we maken een afspraak.
Ik wil niet uit elkaar
Twee mensen van eind veertig stappen mijn kamer binnen. We kletsen wat en dan vraag ik naar de reden dat ze hier zijn. Al snel komen de tranen, bij beiden. De man zegt: ‘Ik wil niet uit elkaar. Niet voor mezelf en niet voor onze kinderen. Maar we hebben steeds meer ruzie en ik kan dit niet meer. Ik ben niet gelukkig.’ De vrouw is het met hem eens. Ze willen elkaar niet kwijt, maar zo kan het echt niet langer.
Ze hebben elkaar via een datingsite leren kennen. Alles voelde goed. Zelfs beter dan ze ooit bij anderen hadden ervaren. Na 1,5 jaar besluiten ze te gaan samenwonen in zijn huis. Beiden hebben co-ouderschap, (redelijk) goed contact met hun ex-partners die zelfs bereid zijn geweest om wat te schuiven met het zorgrooster, zodat ze voldoende tijd samen hebben. Geen vuiltje aan de lucht!
Kalm
En….dat is eigenlijk precies wat er aan de hand is: de zee is tot nu toe erg kalm geweest. Ze hebben elkaar nog niet leren kennen in tijden van storm. Die storm is pas recentelijk ontstaan toen, zo vertelt de vrouw mij: ‘Zijn ex-partner een nieuwe relatie kreeg en zij meerdere wijzigingen in het ouderschapsplan wilde waardoor wij veel minder tijd samen hebben’. De hevige stress die dit tot gevolg heeft, is geheel nieuw voor hen als koppel.
Stress zorgt ervoor dat we teruggrijpen naar onze oude overlevingsstrategieën: gedrag dat we onszelf ooit hebben aangeleerd om te dealen met moeilijke situaties. Die ‘stressversies’ van elkaar kennen zij niet echt. De vrouw gaat vechten en aanjagen om de verbinding te behouden, de man doet aan ‘damage-control’ door te zwijgen en zich terug te trekken. Het resultaat is (steeds meer) onbegrip en verwijdering. Iedere keer als nu de naam van de ex-partner valt, ontstaat er ruzie en gedoe.
Samen groeien als samengesteld gezin
De hoogste tijd dus om samen te groeien. We gaan systemisch de diepte in en onderzoeken samen dit oude gedrag, en werken aan een nieuwe (relatie)dynamiek. We kijken wat ieder zichzelf heeft aangeleerd en met welke reden, hoe dit doorwerkt in het heden en wat er mag veranderen om het vanaf nu anders (en beter) te kunnen doen. Het gaat tenslotte niet om de ex, het zorgrooster, of de hoeveelheid uren samen. Het gaat erom hoe zij als koppel omgaan met alle uitdagingen op hun pad. We werken aan een Krachtig Liefdesteam dat iedere lastige situatie samen aan kan. Dat is goud waard. ❤️
Lees ook de andere blogs van An.
REAGEER OP DEZE BLOG