Mijn angst was terecht. Het patroon herhaalt zich. Mijn oudste zoon geeft al jaren te kennen dat hij graag wat regelmaat zou willen in het contact met zijn vader, zodat hij weet waar hij aan toe is. Zijn vader heeft daar nooit op gereageerd tot hij pasgeleden ineens aangaf dat hij wil dat de oudste elke 2 weken bij hem komt logeren. Daar zijn we aan begonnen en na maar liefst 2 keer was dat ook weer klaar.
Onze oudste had aangegeven dat hij het wat lastig vond en dat vind ik niet gek aangezien hij daar maar sporadisch naartoe ging en er niet goed op hem gereageerd wordt als hij aangeeft iets lastig te vinden. In plaats van samen te kijken hoe we dit beter kunnen laten verlopen kapt vader weer alle contact af, ook met onze jongste zoon waarmee hij contact had via WhatsApp.
Psycholoog neemt contact op met vader
Ik vind dit patroon heel lastig en ik denk dat het voor de kinderen nog veel lastiger is. Ik ben onlangs weer met hen naar de psycholoog terug gegaan. De vorige keer hadden ze er baat bij en ik denk dat het belangrijk is dat ze leren omgaan met het gedrag van hun vader. Elke keer opnieuw moeten ze weer dealen met een vader die ineens niks meer van zich laat horen.
De psycholoog vind het belangrijk dat er eerst duidelijkheid komt. Ze wil van vader weten of hij zijn verantwoordelijkheid gaat dragen of niet. Ze heeft hem dus gebeld.
Ze heeft hem duidelijk gemaakt dat de verantwoordelijkheid voor het contact niet bij de kinderen ligt maar bij hem. Dat hij moet investeren in de band met zijn kinderen en dat hij hen moet helpen als ze het moeilijk hebben.
Ook heeft ze aangeven dat gezien de weerstand tegen hun stiefmoeder het goed is om het contact eerst op te bouwen met alleen vader en daarna pas met stiefmoeder en de kinderen erbij.
Die dingen zeg ik zelf al jaren, dus het is ergens wel fijn dat ik bijval krijg van een professional maar tegelijkertijd weet ik ook dat het geen effect gaat hebben, hij gaat alleen maar denken dat zij aan mijn kant staat en nog harder met zijn hakken in het zand.
De kinderen moeten niet zo moeilijk doen
Zijn reactie was dat hij vond dat de kinderen zelf ook wel iets konden doen, dat ze niet zo moeilijk moeten doen en zich er maar gewoon overheen moeten zetten. Dat hij alleen de kinderen wil zien als zijn vrouw en kinderen erbij zijn. Hij zei dat hij zijn gezin niet in de steek ging laten om zijn kinderen te zien. Ik vraag me af of ze ook elke dag met zijn allen naar zijn werk gaan. En dan maak ik maar weer een grapje maar het is om te janken.
Ik vind het stom dat hij weigert om 1 op 1 dingen te doen met zijn kinderen. Dat hij zegt dat ze altijd alles samen doen. Hij doet wel 1 op 1 dingen met háár kinderen, dat hebben verschillende mensen me verteld.
Toch maar weer zelf geprobeerd
Op aanraden van de psycholoog ga ik nu toch zelf met de kinderen contact zoeken met vader. Ze moeten hem gaan bellen om het contact weer op te bouwen en te kijken wat haalbaar is en wat niet. Ik heb daar mijn twijfels bij. Tot nu toe heeft het steeds tot teleurstelling geleid.
Ik heb met hem ook geprobeerd hierover te praten. Hij zei dat hij vaker contact zou zoeken met de jongens maar dat doet hij niet. We hadden een afspraak gemaakt en die heeft hij weer afgezegd. Hij zou een voorstel doen voor een nieuwe afspraak maar er kwam niks dus heb ik na 2 weken wachten maar weer zelf een voorstel gedaan en daar reageert hij niet op.
Narcist
Ik krijg steeds sterker het idee dat ik er niet ver naast zat toen ik hem een narcist noemde toen we gingen scheiden. Super cliché maar ondertussen niet meer vanuit boosheid geroepen.
De behoeften van de kinderen doen er voor hem niet toe. Als ze daar zijn, doet hij niet zijn best om hen op hun gemak te laten voelen maar ze moeten aan hun/zijn verwachtingen voldoen. Doen ze dat niet dan krijgen ze dat te horen en is er ineens geen contact meer.
Hij is er van overtuigd dat de schuld buiten hemzelf ligt dat de band tussen hem en de kinderen slecht is. Hij zegt letterlijk dat het kapot gemaakt is. En ik denk dat hij de verantwoordelijkheid van het herstellen van die band dus ook buiten zichzelf legt.
Maar ik kan die verantwoordelijk niet dragen. Ik heb duidelijk aangegeven wat ik wel en niet kan doen en ik heb nu alweer het gevoel dat ik toch meer aan het doen ben dan dat ik besloten had te doen. Maar goed, als de psycholoog denkt dat het helpen gaat, dan proberen we het nog maar een keer.
Ik ben Vera. Ik vorm met mijn man en onze 4 kinderen een samengesteld gezin. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een stuk ingewikkelder is dan een kerngezin. Je hebt de lusten van 1 en de lasten van 5. Je hebt niet alleen te maken met je partner, maar ook met beide ex partners en diens nieuwe partners. Ik schrijf over mijn ervaringen en overpeinzingen in de hoop dat iemand er iets aan heeft.
Lees ook de andere blogs van Vera
REAGEER OP DEZE BLOG