Allebei hebben ze een kind uit een eerdere relatie. John ziet zijn dochter slechts 1x per 2 weken. Hij heeft hier veel verdriet van gehad, hij wilde graag veel vaker contact. Mariëtte heeft een goede omgangsregeling met de vader van haar kind. Ze zijn bijzonder en willen er nog een kindje bij. En hoe fijn is het als dat even later ook lukt.
Het samengesteld gezin
Nu is de roze wolk verdwenen. Om hun jongste kind (inmiddels 5 jaar) hebben ze hoogst zelden ruzie, om de oudere kinderen des te meer. John is erg betrokken bij de zoon van Mariëtte, misschien nog wel meer omdat hij zijn eigen oudste zo weinig ziet. Hij speelt graag een positieve rol in het leven van de jongen, maar beseft dat hij niet zijn vader is.
Mariëtte reageert erg gevoelig als het gaat om kritiek op haar zoon, terwijl deze kritiek vrij onschuldig is, altijd met een lichte kwinkslag en niet sarcastisch. De zoon reageert er prima op, zelfs nu hij in de puberteit is. Maar voor Mariëtte komt het aan als een mokerslag.
Kritiek
Een tijd lang zijn we bezig met uitzoeken waar haar pijn precies zit. Uiteindelijk komen we erachter: ze is kritisch over haar eigen functioneren. Kritiek van buitenaf komt daardoor verhevigd binnen.
Als ik aan John vraag of Mariëtte in zijn ogen een goede moeder is, antwoordt hij dat zij een tópmoeder is. Het lukt haar altijd om grapjes en gekkigheden te verzinnen, en als de kinderen huilen gaat dat snel over in een lach. Als ik haar aankijk komen de tranen. Zij had zich al die tijd door hem bekritiseerd gevoeld in haar moederschap.
De verwijten over en weer stoppen, de sfeer verandert volledig. Ze proberen niet langer elkaars vliegen af te vangen, hoeven geen gelijk meer te krijgen, luisteren beter naar elkaar. Niet dat alles nu opgelost is, maar het begin is gemaakt.
Blij
Een half uur later hebben we concrete afspraken gemaakt voor stappen die gezet moeten worden, dingen die besproken dienen te worden. Ze gaan blij de deur uit.
Nellie Timmermans Stief-Gezin
REAGEER OP DEZE BLOG