Als je ‘nee’ zegt tegen de andere ouder, zeg je ook ‘nee’ tegen de helft van je kind

In mijn coachpraktijk kom ik vaak de worsteling van ouders tegen met betrekking tot de overdracht van de kinderen. Hoe doe je dat als de ene ouder de andere ouder niet wil zien? Of als allebei de ouders elkaar niet willen zien? Zo had ik deze week drie ouders los van elkaar in de coaching die al een aantal jaren niet comfortabele overdrachtsmomenten ervaren. Hun ex-partners en zij proberen elkaar zoveel mogelijk te vermijden. Wat is het gevolg? De overdrachtsmomenten op school lijken ideaal. De ene ouder brengt de kinderen voor school en de andere ouder haalt de kinderen op na school. Maar wat nu als op de wisseldag geen school is? Dan slaat de paniek toe en komen bizarre situaties voor. 

Hierbij een paar voorbeelden:

• De kinderen (< 10 jaar)  worden om de hoek bij moeder afgezet en moeten het laatste stuk zelfstandig lopen met hun spulletjes.
• Als vader de kinderen komt halen bij moeder is hij structureel 10-20 minuten te laat, waardoor de kinderen nog maar even wachten met het aantrekken van hun schoenen en jas. Bij binnenkomst van vader is er altijd stress en wordt moeder verweten dat “de kinderen nooit klaar staan”. Vervolgens worden de kinderen opgejaagd om snel in de auto plaats te nemen, waarna vader in een veel te hoge snelheid de woonwijk uitrijdt.
• Moeder haalt de kinderen bij vader op en weigert het terrein op te lopen. Ze wacht bij de weg tot de kinderen aan komen lopen.
• Bij binnenkomt bij vader begint moeder opmerkingen te maken over spulletjes van de nieuwe vriendin van vader die ze ziet liggen. Hierbij worden verwijtende en lelijke opmerkingen gemaakt. Uiteindelijk loopt het uit op een handgemeen waar de kinderen getuige van zijn.

Dit zijn slechts een paar praktijkvoorbeelden van ouders die niet weten hoe ze zich moeten gedragen op de overdrachtsmomenten. Vaak ligt veel emotie aan dit gedrag ten grondslag. Het eigenbelang staat voorop. Het is een strijd tegen de andere ouder. Zelfs jaren na de scheiding komen deze situaties voor. Maar wat doet dit met hun kind(eren)? Hoe liggen zij ’s avonds in hun bedje als ze terugdenken aan dat moment? Wat gaat er in het kind om als papa en mama elkaar niet willen zien en spreken? 

In mijn coaching leer ik ouders (in 1 op 1 gesprekken) eerst met hun emoties om te gaan, zodat ze vanuit neutrale emotie gaan functioneren en communiceren. Vervolgens leer ik ze hoe ze het beste als ouders kunnen gaan samenwerken om de lading van het overdrachtsmoment af te halen. Want als je ‘nee’ zegt tegen de andere ouder, zeg je eigenlijk ‘nee’ tegen de helft van je kind. Je kind houdt namelijk zowel van papa als van mama.

10 tips voor ouders om beter samen te werken in de begeleiding van hun kind(eren)

1. Weet wat je kind doormaakt tijdens en na de scheiding, welke risico’s de kinderen lopen, welke signalen ze afgeven en waar je rekening mee moet houden.
2. Neem verantwoordelijkheid voor het verwerken van jouw emoties en zoek hulp van een scheidingscoach als je merkt dat je steeds in woede-verdriet of frustratie vervalt of in ruzies met de andere ouder.
3. Voorkom parentificatie of overdreven zorg van je kind, door niet in een slachtofferrol te vervallen of je te veel te laten troosten door je kind, maar door jouw kind steeds kind te laten blijven. Blijf dezelfde ouder die ze altijd hebben gekend. Ga niet compenseren!
4. De manier waarop jij omgaat met je boosheid, teleurstelling, angst en de veranderingen tijdens en na de scheiding geeft aan hoe jij jouw kind leert om dat te doen. In die zin spiegelen jullie elkaar.
5. Schakel professionele hulp van een scheidingscoach of andere professional in als je merkt dat je kinderen vastlopen of moeite hebben met verwerken.
6. Behandel de andere ouder als de vader/moeder van je kinderen en niet als je ex-partner. Dit zorgt ervoor dat je minder snel in conflicten belandt en dat je het belang van de kinderen voorop kunt stellen.
7. Communiceer NOOIT via je kinderen, maar neem rechtstreeks contact met de vader/moeder van je kinderen als je iets wilt vragen of delen over de kinderen.
8. Betrek je kinderen NOOIT en TE NIMMER in een ruzie met hun vader of moeder, ga niet argumenteren, stem verheffen of luidkeels ruzie maken, dit is een vorm van kindermishandeling waar je kinderen jaren last van hebben en die verandert wie ze zijn.
9. Je hebt samen voor de kinderen gekozen, blijf dat na de scheiding ook doen. Je kind bestaat namelijk voor 50 procent uit de andere ouder.  Iedere belediging of zwartmakerij aan het adres van de andere ouder wordt ook door je kind gevoeld. Kinderen reageren op gevoel en non-verbaal gedrag en niet alleen op wat je letterlijk zegt. Verwerk je negatieve gevoelens over de andere ouder en richt je op de positieve eigenschappen, dit helpt je kind!
10. Zorg voor soepel lopende en voor kinderen zoveel mogelijk comfortabele overdrachtsmomenten. Dit zijn belangrijke momenten waarbij ze mama en papa als ouders zien functioneren. Hoe mooi is het dan als dat vanuit SAMENWERKING gaat? Dit zal de kinderen veel vertrouwen geven.

Samenwerking tussen ouders is van groot belang voor je kind(eren). Het lijkt misschien een onhaalbare kaart, maar je kunt het echt leren. Kinderen zijn kinderen en ouders zijn volwassenen. Als twee volwassenen echt het beste voor hun kind(eren) willen, dan is het mogelijk om goed samen te werken. En goed samenwerken kun je leren in een coachtraject van een scheidingscoach. Als je daar meer over wilt weten kun je contact met mij opnemen voor een vrijblijvend intakegesprek. Ik ben te bereiken op telefoonnummer 06-53469929.

Edwin Beijersbergen

Succesvol Scheiden Nederland