Pijn van het scheiden zit tussen de partners, laat de kinderen er tussenuit

Het besluit om te scheiden wordt doorgaans niet lichtzinnig genomen. Scheiden doe je niet zomaar.  Niet alleen omdat het nogal een stap is, de belofte die je ooit deed naar elkaar verbreken, maar ook omdat je kinderen hebt!

We willen onze kinderen geen pijn doen

Als we iets niet willen, is dat we onze kinderen pijn doen. Zij kunnen niets doen aan het feit dat je het samen als partners niet meer met elkaar kunt vinden.

Als het samenzijn niet meer lukt dan doe je alles om je kinderen, daar waar het kan, te beschermen. Je probeert de scheidingsmelding zo zorgvuldig mogelijk te doen en je hebt informatie ingewonnen m.b.t. de vraag ‘hoe gaan we zo goed mogelijk uit elkaar voor de kinderen?’.  Alles is erop gericht om uiteindelijk te komen tot een omgangsregeling waarbij jouw ex-partner en jullie kinderen wel bij varen.

So far so good. Het goede bericht is dat het gelukkig veel stellen lukt om op een respectvolle wijze uit elkaar gaan te gaan.

Wat als het niet lukt respectvol uit elkaar te gaan

Maar wat als het niet lukt? Wat als gaandeweg de spanningen hoog oplopen en voor of kort na de melding blijkt dat jouw partner al ‘iemand op de reservebank’ had zitten. Mocht er wellicht nog een kans aanwezig zijn om het huwelijk te redden is deze hierdoor reddeloos verloren. Of je bent boos omdat eerder gemaakte afspraken m.b.t. financiën, huis of anderszins niet worden nagekomen.

Kortom het conflict is soms onvermijdelijk en ligt al snel achter de deur op de loer.  En zo glijden jullie samen in het, nooit gewilde maar toch, akelige conflict. De tragiek is dat het soms, ondanks het vaste voornemen alles zo goed mogelijk op te lossen, toch niet is gelukt.

Wat is het beste voor de kinderen

Het conflict zal veelal gaan over het antwoord op de vraag; “wat is het beste voor de kinderen”?  Verschil in visie op welke wijze dit beoogde welzijn tot stand komt kan resulteren in strijd. Ten tijde dat jullie onder een dak woonden was dit verschil doorgaans nog wel te overbruggen. Maar nu jullie uit elkaar zijn worden deze verschillende visies de inzet voor oeverloze en uitputtende conflicten.

Wanneer jullie er samen niet uitkomen en de conflicten dusdanig hoog oplopen, komt onvermijdelijk het moment dat instanties jullie gaan helpen te komen tot afspraken. Helaas, alle goede bedoelingen ten spijt, leiden deze interventies zelden tot een bevredigende oplossing.  Hoe komt dat?  De pijn van het verlies blijkt veelal te groot en het verdriet dat jouw kinderen, want het zijn nu opeens ‘jouw kinderen’ (van ‘jullie kinderen’ is ondertussen nog weinig sprake), dat moet jij nu oplossen.

Er komt een foto van de kinderen op tafel bij de begeleider van jullie gesprekken.  Iedere keer opnieuw is de confrontatie met ‘jouw kinderen’ de aanleiding om in de beschermingsmodus te schieten. Er is geen ruimte meer om op wat voor een manier dan ook, naar de diepere pijn te gaan van waar deze scheiding werkelijk over gaat.

Het voorbije partnerschap

Deze scheiding gaat namelijk over jullie samen. Over jullie voorbije partnerschap. Daar zit de grote pijn. Jullie hebben jullie liefde niet levend kunnen houden. Misschien denk je “ik wel maar die ander niet”. Alsnog is het jullie niet gelukt. Als het daarover mag gaan, ontstaat er een ander beweging.  Want om werkelijk verder te kunnen zul je eerst samen met je ex-partner terug moeten naar daar waar jullie liefdesrelatie is begonnen en daar waar ‘het is gaan schuiven’.

‘Je kunt namelijk pas vertrekken als je eerst bent aangekomen’.

Het gesprek zal moeten gaan over zaken waar jullie het nooit samen over hebben gehad zoals: ”Welke verliezen hebben jullie samen geleden tijdens jullie relatie en de periode van de scheiding. En welke verliezen hebben geleid tot conflicten.  Waar kunnen jullie elkaar erkenning geven over datgene waar jullie elkaar in hebben gekwetst. Hoe kunnen jullie elkaar weer leren te vertrouwen?

‘Alles wat je begrijpt daar kun je mee verder’.

Hier is onderzoek naar gedaan. Als je begrijpt waarom de relatie is gelopen zoals hij is gelopen, heb je minder behoefte aan wraak en ben je beter in staat het co-ouderschap in te vullen. Overigens betekent dit niet dat beiden niet meer verantwoordelijk zijn voor datgene waarin ze elkaar, nooit gewild maar toch, hebben gekwetst. Maar het leidt wel tot inzicht in eigen beweegredenen en die van de ander.

Dat is wat je wilt, toch? Goede ouders zijn voor je kinderen. Dat lukt echter pas als je in staat bent om samen met je ex-partner de voorbije relatie af te hechten.

Want het gaat pas echt goed met de kinderen, als het met jullie goed gaat.

Tineke Rodenburg en Leoniek van der Maarel

SCHIP aanpak