De vrijheid van loyaliteit.
Jesse (13) vertelt dat hij het lastig vindt om te moeten kiezen bij wie hij zijn verjaardag dit jaar gaat vieren. Altijd moet er gecontroleerd worden waar hij zijn verjaardagen afgelopen jaren heeft gevierd. Hij zit er over te denken om dit jaar maar niet zijn verjaardag te vieren. Al dat gezeur!
Jesse kan kiezen tussen of bij zijn moeder en zusje of bij zijn vader of niet. Hij wil niemand te kort doen. Zijn moeder heeft het al zo zwaar omdat zij alles nu alleen moet doen. Zijn moeder zal het wel goed vinden, denkt hij, maar er komt altijd een maar. Zo van: “toch jammer dat je het niet hier viert” of “Ik zorg toch voor een gebakje hoor”. Jesse gaat dan weer twijfelen.
Zijn vader ziet hij maar een keer in de twee weken en Jesse kan niet echt opschieten met vader’s nieuwe vriendin. Maar toch wil hij het gewoon leuk hebben die dag.
Loyaliteitsconflict
Kinderen voelen de druk naar speciale dagen groter worden. Niet alleen voor de verjaardag, maar ook voor het zwemdiploma halen, uitzwaaien bij schoolreis, naar de ouderavond gaan. Er ontstaat dan een gespleten loyaliteit.
Tips
Wat ouders zeker niet moeten doen is:
- De keuze bij het kind leggen, wie wil jij erbij hebben?
- Aannemen dat de andere ouder toch niet komt. Hij/zij heeft door de week toch geen tijd.
- Een “ja, maar” boodschap afgeven. Het kind hoort de goedkeuring maar voelt afkeuring.
Een kind wil soms iets met de ene ouder en soms iets met de andere ouder kunnen doen en soms wil hij/zij dat beide ouders er voor hem kunnen zijn. Oftewel het kind heeft recht op de vrijheid van loyaliteit. Kun je dit als ouder doen, dan doet dat geen afbreuk aan je ouder-kind relatie maar geeft juist ruimte en verbondenheid.
Uit diverse gesprekken is gebleken dat door het ontbreken van de vrijheid van loyaliteit er drie verliezers zijn, namelijk het kind en beide ouders. Want het resultaat is dan dat beide ouders het kind kwijtraken. Het kind kiest niet voor een van de ouders, het kiest voor GEEN ouders!
REAGEER OP DEZE BLOG