Rouw op je dak!
Wanneer je partner aangeeft van je te willen scheiden kan dit echt rauw op je dak vallen. Je wordt overvallen door emoties en om overeind te blijven probeer je het (onbewust en bewust) in eerste instantie te ontkennen. Pure zelfbescherming. Pas later laat je de werkelijkheid met kleine beetjes tegelijk tot je doordringen.
Bovenstaande is het begin van de rouwfasen waar je doorheen moet als je gaat scheiden. In de praktijk zie ik bij mijn klanten dat ze daar vaak nog heel veel arbeid te verrichtten hebben. Ik zie rouw namelijk als een emotioneel zware arbeid met taken die je te doen hebt. Hier heb je echter hulp bij nodig. Je hebt mensen om je heen nodig die je hierin bijstaan en zij hebben kennis nodig over rouw en praktische tips over hoe ze iemand bij kunnen staan bij deze taken.
Wat kun jij nou betekenen voor iemand die in een rouwproces zit vanwege een scheiding?
Zodra de fase van ontkenning voorbij is beginnen de volgende 4 rouwtaken;
Rouwtaak 1: De werkelijkheid van het verlies onder ogen zien.
“Dit kan toch niet waar zijn?” of “Overkomt mij dit echt?” zijn vragen die in deze fase gesteld worden. Langzaamaan dringt de waarheid door. Je staat er opeens alleen voor en de toekomst die je voor ogen had valt in duigen. In deze fase zijn zelfs de dagelijkse taken moeilijk uit te voeren.
Wat heel helpend zou zijn is als jij de persoon in rouw in deze fase zou ontlasten in de dagelijkse taken. De hond uitlaten, koken, boodschappen doen, een spelletje met de kinderen, oppassen op de kinderen, maar ook luisteren. Mensen die rouwen willen een luisterend oor.
Wat je vaak ziet gebeuren is dat we wel luisteren maar niet blijven luisteren. Een ander zien huilen geeft namelijk stress en daar willen we van weg, dus wat we doen is het verdriet kleiner maken voor de ander om onze eigen stress te laten verdwijnen.
“Jij bent nog zo jong, voor je het weet heb je weer een nieuwe liefde.”
“Je bent echt veel beter af zonder hem.”
NIET DOEN! Blijf luisteren, hoe stressvol het ook voor je is. Maak het niet kleiner, alles mag er zijn. Op deze manier kun je pas echt met elkaar verbinden en voelt deze persoon zich echt gehoord.
Rouwtaak 2: De pijn van het verlies ervaren.
Alle gevoelens mogen er zijn, dus ook bijvoorbeeld wraak, schuldgevoelens en opluchting.
In deze fase is verbinding heel belangrijk voor degene in rouw, maar vaak zijn zij in deze fase moeilijk te benaderen.
Wat je kunt doen is vragen waar de ander behoefte aan heeft en daarover afspraken maken. Welk moment op de dag vindt hij of zij bijvoorbeeld het moeilijkst? Stel dat dat de avonden zijn, dan vraag je of er behoefte is dat je ‘s avonds even belt.
Zeg niet: ”Bel me maar als je me nodig hebt.” Dat kan en doet de ander namelijk niet, die is daar niet toe in staat.
Zeg: “Ik bel jou komende twee weken elke avond om 21:00 uur, maar als je er geen behoefte aan hebt dan laat je met dat om 20:45 uur weten.”
De regie ligt altijd in handen van degene in rouw.
Zo kun je ook aangeven dat je morgen naar het strand gaat en hem/haar (en de kinderen) om 10:00 uur ophaalt. Geef ook hier weer bij aan dat wanneer de ander hier geen behoefte aan heeft dat die dat jou laat weten.
Het fijne is dat hij of zij niet hoeft na te denken, gewoon kan instappen en meegaat of zich afmeldt. Het is allemaal geregeld.
Dwing niet om te praten sommige hebben er geen behoefte aan en probeer in deze fase de ander ook niet op te beuren, maar erken de pijn en benoem zo nodig wat je opmerkt.
“Ik zie dat je gestrest bent.”
“Ik zie dat je verdrietig bent. ”
Rouwtaak 3: Je aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid.
In deze fase is iemand makkelijker te benaderen. Het is een opbouwende fase waarbij als het ware de gaten weer worden gevuld.
Rouw bij een scheiding kent eigenlijk nog geen vaste rituelen, zoals als we wel zien bij overlijden. Rituelen kunnen juist bij een scheiding heel helpend zijn.
Wat jij kan doen in deze fase is mooie momenten ophalen. Vraag naar de vakanties die ze samen als gezin hadden of bekijk samen de foto’s en stel zo nu en dan een vraag over wat je ziet.
In deze fase is het heel helpend om aansluiting te vinden in de maatschappij.
Voorbeeld: “Je schilderde vroeger zo graag, zullen we samen een cursus gaan doen?”
Het gemis kan in deze fase zwaarder worden in plaats van lichter. Het dringt nu echt door. Zorg dat je er voor hem of haar bent. Ga nog even mee naar binnen, als jullie samen ergens heen geweest zijn.
Help met praktische zaken op te lossen. Zijn of haar ex deed misschien altijd de financiën of het bijhouden van de tuin. Het kan zijn dat jij iemand kent die goed is in financiële administratie of je kent een tuinman. Stel voor om deze langs te laten komen.
Rouwtaak 4: Opnieuw leren genieten en herinneringen bewaren.
In deze fase is het verdriet milder geworden en beheerst het zijn of haar leven niet meer. Hetgeen verloren is gegaan door de scheiding wordt niet vergeten maar de intensiteit van de herinnering wordt minder. Er worden stapje voor stapje weer toekomstplannen gemaakt.
Hoe lang het rouwproces ook duurt (soms wel jaren), het blijft belangrijk dat iemand over de herinneringen en over zijn of haar emoties kan blijven praten. Een luisterend oor bieden is dus nog steeds heel belangrijk in deze fase.
Realiseer je ook dat deze persoon nu alles zonder partner moet doen. Het is dus fijn om activiteiten samen te ondernemen. Blijf dit ook aanbieden.
In deze fase kan iemand toe zijn aan vernieuwing. Vernieuwing in interieur, een andere kleur op de muur, de tuin aanpakken, een huisdier nemen etc. Help enthousiast mee en maak samen plannen hiervoor.
Weet dat de rouwtaken niet altijd in een bepaalde volgorde lopen. Zo kan iemand de ene dag weer volop genieten van zijn of haar leven en overal zin in hebben en de dag erna zich heel down voelen.
Heb hier begrip voor.
Mendi de Bruijn
Scheidingscoach aangesloten bij Succesvol Scheiden Nederland
www.mendidebruijn.nl
Lees ook de andere blogs van Mendi.
Floor - 16 mei 2020
Wat fijn om dit te lezen. Op dit moment, na 8 maanden uit elkaar waar hij voor heeft gekozen vlieg ik van van de ene fase naar de andere fase. En ja er is al iemand nieuw, al vanaf het begin, hij is verliefd geworden op haar en is daardoor terug gaan kijken op onze relatie, die niet altijd op en top was. Maar dat is vaker in relaties. We waren een team en ik ben nu mijn maatje kwijt. Ook al probeert hij het nu allemaal zo goed mogelijk te regelen voor mij, mijn emoties vliegen heen en weer. En voor mijn kinderen wil ik de fijne, lieve en blije moeder zijn maar het gaat daar vaak in mis. Ondanks alles houden ze van me en zijn ze super lief en gaan ze heel goed met de nieuwe situatie om. Naar het lezen van deze column over de fases waar je door heen gaat. Zit ik dan weer in fase 3, dan weer in 1 en dan in 2. Ik vind het allemaal heel vermoeiend en het kost me veel energie. Maar ik weet nu wat ik kan vragen aan vrienden of misschien ze dit laten lezen. Het helpt ....
Patricia - 16 mei 2020
Heel fijn om te lezen. Bij mij nu 11 maanden, ik wilde niet scheiden en het is keihard aangekomen. Ik herken veel in de fases. Tegen mij werd gezegd: over een jaar sta je er heel anders voor. Dat zorgt voor druk, want het is nu bijna een jaar later en het gaat wel steeds een stukje beter, maar ik kan ook terugvallen in diep verdriet. En dan denk ik wel eens dat het nu maar klaar moet zijn. Helaas werkt verwerking zo niet. Sterkte iedereen die dit ook moet doormaken.
Eline Stap - 17 mei 2020
Hi Patricia, ja, die mensen die zeggen 'over een jaar sta je er heel anders voor', die hebben deels gelijk, maar deels ook niet. Er is geen knop die je om kunt zetten, om dat verdriet uit te schakelen. Ieder mag hierin zijn eigen proces volgen. Je vindt dat het nu maar eens klaar moet zijn. Lieverd, dat is helemaal niet nodig. Je hebt ongetwijfeld stappen gezet, je schrijft dat het al een stukje beter gaat, in die zin sta je er inderdaad al wat anders voor. Dat is voldoende, echt. Doe dit op jouw tempo. Ik ben zelf 26 jaar samen geweest met de vader van mijn kinderen, en het duurde wel een jaar of vier voor ik er echt klaar mee was. Jij ook veel sterkte.
Jan Bakker - 17 mei 2020
Het gaat precies zo zoals jij het omschreven hebt . Na 40 jaar huwelijk kreeg ik plots te horen dat ze er geen zin meer in had !! Ik werd eigenlijk gewoon op straat gegooid . Het S woord is NOOIT gevallen … wel kreeg ik appjes , Het huis moet verkocht !! Weg was ze .. ze had ook al een ander huis op het oog voor haar zelf , het huis van haar zus stond te koop . En daar had ze haar oog op laten vallen . Ze wilde nog fladderen zei ze . Ik heb har nooit meer gesproken … niet bij de deurwaarder of bij de mediator, en ook niet bij de advocaat . Dan liet ze zich verontschuldigen !!! Nu … anderhalf jaar verder .. is er weer iets meer als app contact . Maar minimalistisch. 2de kerstdag hadden we een woordenstrijd er was spanning ,het huis zag er zwart van , Met HAAT in haar ogen vertrok ze na 40jaar !! Plots was ik alles kwijt mn Vrouw mn vriendin mn maatje … mn huis ...Ik moest als een male opzoek naar andere woonruimte … ik ben 60 dus bij de bank hoef je dan niet meer aan te kloppen ,nu huur ik een flat op 10hoog . Het voelde alsof je van de ene op de andere dag niet meer mee deed, IN NIETS !! Nu 4 zware operaties en anderhalf jaar verder waar ik haar ook nooit meer gehoord heb , Begin ik weer een klein beetje de dingen op een rijtje te krijgen . Maar al die ROUWFASES ben ik door gegaan soms HEEL DIEP... maar steeds weer kwam ik eruit … Soms lees ik hier in blogs van mensen die het nog zwaarder hebben gehad , ik moet dan denken aan jonge mensen met kinderen . Ik ben er nog lang niet , ik vraag mezelf af ,of ik het ooit wel zou bereiken . Maar ik voel dat ik uit het daal aan het klimmen ben . EN DAT VOELT GOED !!!
Monique - 23 mei 2020
Beste Jan, Ondanks dat ik zelf rouwende ben om een verbroken relatie, wil ik je heel graag een hart onder de riem steken. Geef jezelf alle tijd om te rouwen, dat zal ook echt wel een tijd nodig hebben na 40 jaar samenzijn... Wees lief voor jezelf want je zegt zelf al dat je steeds weer door zo'n rouwfase heen bent gekomen en dat je het gevoel hebt dat je steeds iets verder uit dat dal aan het komen bent. Heel veel respect daarvoor. Hou vol!! Lieve groet, Monique
Cindy - 28 mei 2020
Hele herkenbare dingen! Ik ga zelf op en neer. Eerst ging het een tijd heel goed met mij, maar nu heb ik wel een terugval. Dat heeft mede te maken met het feit dat mijn ex nu een ander heeft. Dat roept toch allerlei extra emoties op. Ik kan er momenteel slecht mee omgaan. Ik laat het toch allemaal maar gebeuren qua emoties. Ik mis hem vreselijk, ons gezin opgebroken. Mijn maatje weg. Het raakt me diep na een relatie van bijna 20 jaar. Het is nu echt doorbijten. Alles gaat gewoon door, maar soms komt het echt op me af. Ik voel me dan wel eenzaam. Terwijl ik ook weet dat mocht er echt iets zijn, hij er voor mij en de kinderen zal zijn. Maar die ander die er nu al volop is, met eigen kinderen. Dat mensen zo snel overstappen op een nieuwe relatie doet mij veel pijn. Ik kan er niet bij met mijn verstand. En ik wil wel uit deze eindeloze cirkel van piekeren, verdriet en gemis. Maar ik geef het wel de tijd, dat het er mag zijn die rouw en de pijn. Pffff! Sterkte allemaal.
Jack - 19 jun 2020
Bedankt voor de blog. Ik heb nog niet zoveel te vertellen want zit nog midden in een scheiding. 3 a 4 maanden geleden gaf ze aan niet meer bij me te willen blijven. Ze wilde na 24 jaar een eigen huis/leven en alleen de kinderen nog zien voor 50%. De rest laat ze achter zelfs de huisdieren. Ik ben nog steeds In shock en compleet van slag van dit bericht. Ja natuurijk zie je soms dingen aankomen. Maar dit en zo hard niet. We praten nog goed en we gaan respectvol met elkaar om. Maar ik heb gemerkt dat ze beter onaardig kan zijn want mijn boos gevoel is dan prettiger dan mijn verdriet gevoel als ze nog steeds mijn oude vrouw, maatje is. Verder is het gezin compleet op zijn kop en zie ik alleen maar op tegen de komende dagen, weken en maanden. Ik zal mezelf en het gezin er maar doorheen moeten slepen 😕
Vlora - 12 feb 2024
Alweer jaren na jullie bijdrages. Hoe gaat t nu? als iemand nog s zou willen reageren, lees ik graag. Ik worstel ook al 2,5 jaar met gemis, gat in m’n hart en alles is anders en eenzamer geworden. Ik heb stappen gezet, m’n leven aardig ingericht weer, maar t niet helemaal snappen waarom iemand weg gaat en de waarde van wat was niet meer voldoende waardeert ten opzichte van een nieuwe liefde, waar je geen verleden mee deelt ( oa gezin/ 35 jaar samen dingen ondernemen) Het blijft moeilijk. op alle plekken waar ik nu alleen kom, dingen die ik alleen onderneem , voel ik wat we hadden, en uitwisselden, zo sterk. Het feit dat ik nu weer blogs lees etc zegt genoeg dat ik er nog niet ben