Hoe ga ik om met mijn stiefzoon met gebruiksaanwijzing?

Via onze gratis vragenrubriek werd de volgende vraag gesteld door een stiefmoeder over de omgang met haar stiefzoon.

Vraag: Ik heb een stiefzoon met gebruiksaanwijzing (9jr) .  Soms gaat het redelijk, maar af en toe is er geen land mee te bezeilen. We hadden beloofd om met de herfstvakantie naar de Efteling te gaan.

Verder heb ik een dochter van 13 jr. en hebben wij samen ook nog een dochter van 6 jr.  Maar onze stiefzoon heeft alles behoorlijk verpest. Onderweg in de auto zat hij vreselijk te klieren, waardoor onze dochter van 6 jr. moest huilen.

Ik denk soms dat hij mij niet mag, en dat hij daarom zo vervelend doet. Bij zijn moeder mag hij precies doen wat hij wil, hoeft hij nooit mee te helpen en krijgt hij alleen te eten wat hij graag lust. Bij ons is dat anders. Wij hebben regels.

Wij vinden het heel normaal dat onze kinderen naar vermogen wat bijdragen in de huishouding (tafel dekken voor onze jongste), de andere 2 kunnen gemakkelijk de vaatwasser in- en uitruimen. Dat verwacht ik dan ook.

Dan begint hij meteen te zeuren dat hij dat bij mama niet hoeft. Ik had bijna geantwoord: “ga dan maar naar mama!” ik kon het nog net inslikken. Ligt het aan mij, of hebben meer vrouwen dit soort ervaringen?

 

Het antwoord van Nellie Timmermans

Nee, het ligt niet aan jou. Kinderen kunnen veel last hebben van het steeds maar wisselen van de ene ouder naar de andere. Dat zou een verklaring kunnen zijn van het “lastige gedrag” bv. rondom het ritje naar de Efteling.

Misschien kan zijn vader hem eens vragen wat hij nodig heeft om zo’n  lange tocht in de auto gemakkelijker te maken. Meestal vervelen kinderen zich in de auto en kun je ze iets te doen geven. Maar het kan ook zijn dat hij nog moest acclimatiseren bij jullie.

Misschien waren jullie hem wel op gaan halen bij zijn moeder en was dat een omschakeling teveel ineens. Want voor ons lijkt dat niet zo’n probleem om je aan te passen, maar voor kinderen verandert hun leven op het moment van switch tussen vader en moeder, zeker als er zoveel verschillen zijn.

Natuurlijk is het prima dat er bij jullie andere regels zijn en het is ook prima om hem te vragen bij kleine huishoudelijke  klusjes mee te helpen. Als hij dat bij zijn moeder niet hoeft kun je uitleggen dat jullie dat wel doen, omdat je dan allemaal snel klaar bent en dat je het dan gezellig kunt hebben met elkaar.

Ik weet natuurlijk niet hoe de vraag gesteld wordt. Als je zegt: dat verwacht ik dan ook, dan kan je dat misschien zo gezegd hebben. Ten opzichte van jouw kinderen is dat geen probleem, die zijn aan jouw uitspraken gewend, maar bij kinderen die niet van jou zijn ligt het best gevoelig hoe je dat vraagt. Misschien heb ik het mis en heb je het zelfs poeslief gevraagd, hoor…. dat kan best. Als je het vriendelijk hebt gevraagd, dan zou zijn vader dit naar zich toe kunnen trekken: hem erop kunnen aanspreken dat stiefzoon gewoon mee moet doen met de rest. Als stiefzoon merkt dat het van papa ook moet, zal hij minder lastig doen. En zijn vader zou ook kunnen zeggen dat als JIJ hem iets vraagt, hij gewoon moet doen wat hem gevraagd wordt. Dat jullie daar allebei hetzelfde over denken.

Dat je er af en toe bijna foute dingen uitgooit is begrijpelijk, maar let erop dat dit niet gebeurt! Voor je het weet heb je de poppen flink aan het dansen. Hij is een kind en hoe lastig ook, je stuurt ook je eigen kinderen niet weg als ze lastig zijn. En mogelijk zit hem wat dwars. Het zou goed zijn als zijn vader zo af en toe wat tijd met hem alleen spendeert. Gewoon iets wat de “band tussen mannen” versterkt of zo. Samen een klusje doen, of samen ergens heen. Kinderen praten vaak als ze met iets bezig zijn veel onbevangener (zeker als hij alleen is met papa) en zo kan hij misschien aangeven waar hij last van heeft. Kinderen zijn vaak “lastig” als hen wat dwars zit. Ze kunnen het vaak alleen niet zelf benoemen, dus je moet  de gelegenheid scheppen.

Uitspraken als “ga maar naar mama” kunnen veel ellende veroorzaken, waarbij moeder jou als “boze stiefmoeder” kan gaan neerzetten waardoor het voor iedereen nog stukken lastiger wordt. Als je een goede band hebt met moeder (dat weet ik niet) zou je er met haar over kunnen praten, maar let op: kies je woorden voorzichtig. Want ouders zijn bijzonder gevoelig als het om hun kinderen gaat. Waarschijnlijk is het dus ook beter dat VADER met moeder overlegt, indien mogelijk en / of nodig.

Veel vrouwen hebben het moeilijk met hun stiefkinderen, maar ook mannen hebben er vaak best last mee. Het is belangrijk om daar als stel ook samen over te kunnen praten: van welk gedrag je precies last hebt. En probeer je partner te stimuleren dat hij de zorg rondom zijn zoon wat meer naar zich toetrekt. Dan komt de last minder bij jou en bovendien kun jij dan meer positiefs van het kind zien. En als je iets positiefs ontdekt: laat het hem weten… geef een compliment of een aai over de bol.

Hopelijk wordt het hierdoor wat gemakkelijker, verandert er niets, zoek dan hulp.

Nellie Timmermans Stief-Gezin