Ik krijg echt kriebels van het woord liefouder. Datzelfde heb ik ook bij de woorden “plus” en “bonus”, als dat in combinatie met kind of ouder gebruikt wordt. Het klinkt toch als een goedkope supermarktaanbieding. Zorg je voor de kinderen van je partner, en voel je de behoefte om die relatie een naam te geven, gebruik dan stiefouder.
Heb je een partner met kinderen, dan ben je niet automatisch een stiefouder. Als ik nu een vriend krijg, dan is dat niet de stiefouder van mijn kinderen. Het is mijn partner. Misschien blijft dat altijd zo en stellen we Mr. Right gewoon voor als mama’s vriend (als de kinderen hem voorstellen). Ga ik met hem samenwonen, dan verandert wellicht de verhouding tussen mijn kinderen en hem. Ik zou het zelf niet zo heel erg vinden, als ze hem blijven voorstellen als de vriend van mama, of andersom als hij het heeft over de kinderen van mijn vriendin.
Zouden mijn kinderen stukken jonger zijn, dan is er tijdens het samenwonen in ieder geval sprake van verzorging en van opvoeding. In die gevallen denk ik wél aan stiefouder en stiefkind. Van Dale (zelfs de nieuwste versie) en ik zijn het daarover eens, want als betekenis voor “stiefmoeder” staat daar “tweede moeder” (en stiefvader als tweede vader natuurlijk). Overigens staan er bij “stiefkind” twee betekenissen, namelijk stiefdochter/stiefzoon en liefdeloos behandeld kind. Maar laten we die laatste betekenis dan maar even vergeten voor het gemak.
In plaats van het woord aan te passen, is het misschien beter om je perspectief te veranderen. Leg niet de nadruk op stief, maar op ouder. Oftewel: leg niet de nadruk op sprookjes, maar op realiteit. Bij stiefmoeder denken we al snel aan de boze heks van de sprookjes. Maar zoals de meesten van ons wel weten, het leven is geen sprookje. Sterker nog, sprookjes bestaan niet. Het zijn verhalen. Dus waarom maak je dan het verhaal niet goed? Hier, in het echte leven. Het woord aanpassen, verandert niet de relatie die je hebt met iemand. Je kunt een huishoudster een interieurverzorger noemen, het blijft toch iemand die andermans rommel opruimt.
Ik heb overigens geen tips over hoe om te gaan met de kinderen van een ander. Ik ben ten slotte noch stiefouder noch stiefkind, heb daarin nul ervaring. Het enige wat ik kan aangeven, is dat ik het gebruik van het woord liefouder, plusvader of bonusmoeder echt een degradatie vind van de moeilijke taak die je als stiefouder hebt.
Deze blog schreef Thera eerder voor ons, wil je meer van Thera lezen? Hier kan je alle blogs van Thera teruglezen.
REAGEER OP DEZE BLOG