Daar zit je dan. Ruim een jaar gescheiden, de echtelijke woning is eindelijk verkocht en je bent met bloedspoed verhuisd naar een eigenlijk veel te krap appartement. We hadden gezien de vrij krappe oplevertermijn van onze koopwoning weinig alternatieven dus we zijn eigenlijk al blij dat we een min of meer passend dak boven ons hoofd hebben. Toen we de sleutel kregen hadden we welgeteld een halve dag om wat laminaat te leggen voordat we moesten verhuizen dus we hebben hier en daar nog wel wat te doen…
De buurt is een stapje minder, na de scheiding wonen we nu in wat je noemt een ‘volksbuurt’. Maar toch, we zitten vrij rustig aan de rand van de wijk, hebben een aardig ‘groen’ uitzicht, géén bovenburen, de buren links en rechts van ons zijn wel OK. Ook wonen we nu op loopafstand van de stad en dichterbij school en het station dus mijn kinderen hebben ook de nodige voordelen. De IJssel is nu op nog geen 5 minuten lopen om even lekker uit te waaien. Het kan slechter, toch? Het valt ons wat dat betreft in ieder geval aardig mee.
De kinderen hebben rond de verhuizing laten zien dat ze over een prima inzicht, een bijna tomeloze inzet én een gigantisch aanpassingsvermogen beschikken. Daardoor hebben ze natuurlijk óók een hele trotse pappie! Het is ook mooi om te zien dat ze, ook al is hun luxe leventje door de scheiding aardig overhoop gegooid, nog een enorme loyaliteit jegens hun ouders hebben en ze ons nagenoeg niets verwijten. Ja, pappie blijft nog even trots, en ook verrekte dankbaar dat hij zulke fantastische kinderen heeft.
Doordat de kinderen zich zo makkelijk konden aanpassen aan de nieuwe situatie is het voor mij ook relatief makkelijk om er aan te wennen én mij meer op onze nieuwe toekomst te focussen.
Bas, gescheiden in voorjaar 2012, is behalve content manager, professioneel blogger en online uitgever ook de trotse vader van 3 pubers waarvan er na de scheiding nog 2 bij hem wonen. Hij woont in Zutphen en vertelt over zijn nieuwe leven na zijn best wel bewogen huwelijk van ruim 20 jaar.
REAGEER OP DEZE BLOG