Een 16-jarig meisje geeft bij ons aan dat ze het eigenlijk niet meer ziet zitten om naar haar vader te gaan. Haar ouders zijn 10 jaar geleden gescheiden maar ze blijft liever de hele tijd bij haar moeder.
We hebben haar vraag voorgelegd aan Nellie Timmermans van Stief-gezin.nl.
Nellie heeft uitgebreid met haar gemaild en we mogen dit (uiteraard anoniem) plaatsen. We hopen hiermee ouders, en natuurlijk ok kinderen, verder te kunnen helpen..
Meisje (16):De reden dat ik niet meer wil gaan is omdat mijn ouders zijn dit jaar 10 jaar gescheiden en vanaf dag 1 was ik al aan het tegenstribbelen om naar hem te gaan.
Bijna elk weekend dat ik er ben hebben we ruzie en dit is niet fijn.
Maar dit weekend ging erover vond ik. Ik moest naar stage en mijn papa ging me komen halen en stuurde een bericht dat ze me een half 5 gingen komen halen. Ik had niet geantwoord op het bericht op dat bericht omdat ik niet kon omdat ik op stage was. Toen het half was wou ik in de auto stappen en begon mijn stiefmama te roepen tegen mij van: ‘voelt ge u te veel om te antwoorden op mijn bericht fzo’ (ik krijg alleen de telefoon nummer van mijn stiefmama en niet van mijn papa). Toen we thuis toe kwamen legde mijn stiefmama alles uit aan mijn papa en begon mijn papa tegen mij te roepen. Dus ik ging naar buiten gaan zitten in mijn t-shirt en die heeft me 3 uur buiten laten zitten in de kou en had hij de deur vast gedraaid terwijl zij binnen feest aan het vieren voor mijn zus haar verjaardag. Na de 3 uur kwam mijn papa naar buiten en zei kom naar binnen en bied u excuses aan na het feest. Ik had niets gezegd van sorry omdat ik vond dat ik niets verkeerd had gedaan. Dus ik ging vrijdag gaan slapen en toen ik zaterdag opstond was mijn gsm weg dus ik ging naar mijn stiefmama en vroeg voor mijn gsm en zei van nee je moet eerst sorry zeggen. ik zei toen ik zou nu mijn gsm willen of ik pak mijn rugzak en vertrek. Vervolgens ging ik naar boven en pakte ik mijn rugzak, mijn stiefmama pakte mijn ruszak en doorzicht deze dus ik trok het uit haar handen en zeu blijf er af dit is van mij en mijn stiefmama gaf mij een duw en ik viel op de grond en ik zet me terug recht en ik ga naar haar en ik zeg dat ik mijn gsm terug wil en opeens zegt mijn stiefmama ja kom sla me dan. vervolgens ging ze mijn papa roepen en zei mijn papa van kom vertrek uit mijn huis kwil u niet meer zien dus ik pakte mijn schoenen en mijn papa roept naar mij: ben je al bijna weg en daarna zei hij van ja je moet nooit meer afkomen. ik ben toen vertrokken te voet terug naar mijn mama maar dit was meer dan 20 km wandelen.
Dit is vooral de reden dat ik niet meer wil gaan, na dit weekend heb ik er echt genoeg van. Ik wil niet meer naar mijn vader.
Het antwoord van onze partner Nellie Timmermans:
Ik zei gisteren al dat ik geschrokken was. Het is echt heel erg wat er gebeurt. Op deze manier is dat niet goed voor jou. Ik hoop dat het bij mama thuis wel heel fijn is, want dit is echt verschrikkelijk.
Ik denk niet dat je vader en en stiefmoeder het allemáál zo slecht bedoelen, maar ik vind het erg wreed van ze dat ze je buitengesloten hebben.
Ieder heeft blijkbaar een veronderstelling, en veronderstellingen moet je controleren of ze kloppen. Zo denkt jouw stiefmoeder blijkbaar dat jij geen zin hebt om te antwoorden, terwijl jij dat niet kon omdat je een stage had.
En dat zijn fouten die heel vaak gemaakt worden, door ouders, door stiefouders, door leerkrachten en heel veel andere mensen. Maar jouw vader en stiefmoeder zijn volwassenen, zij zouden moeten doorvragen aan jou hoe het zo gekomen is.
Jij had inderdaad niks verkeerds gedaan, alleen hadden zij conclusies getrokken die niet klopten. Dat zie ik echt heel vaak!! Dat zijn domme fouten, omdat men niet vraagt: wat is er gebeurd? Want DAT had moeten gebeuren. Als jij had kunnen zeggen dat je niet wist dat je een berichtje had gekregen, dan hoefden ze niet boos te zijn.
Ik vind eigenlijk ook dat jij het nummer van papa zou moeten krijgen voor zoiets. Natuurlijk zou hij misschien willen afspreken dat je hem niet steeds berichtjes stuurt om allerlei flauwe dingen, maar gewoon: om dingen af te spreken. Zodat hij weet hoe het gekomen is.
Ik vraag me ook af of jouw moeder dit al eens met je vader besproken heeft. Ik weet natuurlijk niet of zij ooit wel met elkaar overleggen. Maar dat is echt ontzettend hard nodig. Want je hebt een papa en een mama, en die heb je allebei nodig. En dat je nu liever bij mama blijft, begrijp ik wel, maar het is toch beter voor je als je WEL contact hebt met je vader. Maar niet op deze manier!! Het moet echt anders.
Ik zou graag eens met je vader willen praten (als je moeder het niet doet of kan). Maar ik denk niet dat hij dat wil. Er zijn wel mensen die daarbij kunnen helpen, en ik zou dat ook erg graag doen. Want misschien bedoelt iedereen het niet zo kwaad (je vader niet en ook je stiefmoeder niet) maar snappen ze gewoon niet hoe dit soort dingen werkt.
Misschien kun je dit allemaal eens aan je moeder laten lezen, misschien kan zij dan met je vader praten. Als dat niet kan zou je kunnen aangeven bij je vader dat jeniet meer wilt komen en als hij vraagt :waarom niet? dan zou je deze mail kunnen laten zien.
Jouw papa mag gerust contact met mij opnemen, want als ik kan helpen: graag!! Normaal gesproken kost dat geld, maar je vader zal dat misschien niet willen. Ik wil wel een kwartier met hem spreken zonder dat hij daar een rekening voor krijgt. Als hij dan vindt dat ik zinnige dingen zeg, kan hij zelf bepalen of hij meer wil. Daarom voeg ik een link toe (waar jij zelf niets mee hoeft, maar evt. voor je vader), zodat hij ziet wat het kost. http://stief-gezin.nl/wie-is/voorwaarden-en-tarieven/
En dat je papa niet meer wil dat je vaker naar hem toe komt, dat is waarschijnlijk niet waar. Mensen die boos zijn en geschrokken zeggen soms dingen die ze in werkelijkheid niet menen. Vaak hebben ze later spijt. En soms al meteen!
Ik denk dat jouw papa zich geen raad weet met de situatie en daarom vaak boos reageert, terwijl hij eigenlijk niet weet wat hij moet doen. Hij moet dan eigenlijk niet BOOS worden, want jij kunt er ook niks aan doen, maar hij weet waarschijnlijk niet wat hij WEL kan doen. En daar kan ik hem heel goed bij helpen.
Maar wat kun je verder nog doen?
– ga met iemand praten, een leraar of een maatschappelijk werker of iemand anders die je vertrouwt
– praat erover met je moeder
Omdat jij Vlaams bent (dat merk ik aan je schrijfstijl) kan ik niet veel zeggen over hoe dat in België werkt, maar iemand van school moet jou echt kunnen helpen om verder te komen. Je mag ook deze mail laten lezen als je niet weet hoe je het moet vertellen. Ik zou het echt jammer vinden voor jou (en ook voor je vader ) als je geen andere weg kunt vinden dan het contact te stoppen. Want ook papa is belangrijk!!
En als je nog een keer iets wilt weten, of je vader twijfelt of hij contact wil opnemen, laat het me dan weten. Misschien kan ik hem dan over de drempel helpen.
REAGEER OP DEZE BLOG