Menu

Waarom kinderen niet op jouw nieuwe relatie zitten te wachten

19 reacties
nieuwe relatie

De biologie toont aan dat de menselijke soort uit groepsdieren bestaat. We zijn er dus op gebouwd om in elkaars gezelschap te willen zijn. Het is daarom niet alleen logisch, maar ook natuurlijk dat we na het uit elkaar vallen van onze relaties of huwelijken weer op zoek gaan naar een nieuwe relatie. Sommige mensen doen daarvoor enorm hun best, andere struikelen bijna per ongeluk over een nieuwe levensgezel.

Tachtig procent van alle gescheiden mensen begint uiteindelijk weer aan een nieuwe relatie en heel veel van die mensen nemen daarbij kinderen mee uit een eerdere relatie.

Yay, weer verliefd!

Je hebt je dus, misschien wel met enige moeite en hartzeer, over je vorige relatie heen weten te zetten, de losse eindjes al dan niet afgehecht. Tot je grote geluk kom je een hartstikke leuke man of vrouw tegen, die ook nog eens erg enthousiast wordt van jou. Kon niet mooier!

Of misschien ben je niet super verliefd, maar heb je toch iemand gevonden met wie je het gewoon leuk hebt en vind je het prettig om op vaste basis een andere volwassene in je leven en je bed te hebben. Ook prima.

Misschien had je ook bedacht dat het voor de kinderen leuk zou zijn, zo’n extra man of vrouw in huis. Jij vindt diegene leuk, dus dan kan het bijna niet anders dan dat de kinderen daar net zo over gaan denken, toch? En bovendien, je kunt toch moeilijk de rest van je leven alleen blijven.

En daar verschijnt zomaar uit het niets een heel nieuw soort problemen…..

Huh?

Het kan twee kanten op, heel soms drie.

Of ze zijn vanaf dag één afstandelijk of misschien zelfs ronduit vijandig tegen de nieuwe liefde. Ze stellen zich niet open en het is tussen de regels door duidelijk dat ze eigenlijk die indringer het liefst zo snel mogelijk weer zien verdwijnen.

Of ze zijn in eerste instantie wel enthousiast en welwillend, maar als het nieuwtje eraf is en het duidelijk wordt dat die nieuwe meneer of mevrouw niet meer weggaat na het logeren dan gooien ze alsnog de kont tegen de krib. En soms, echt héél soms, gebeurt het dat vaak de wat jongere kinderen, een nieuwe liefde zonder noemenswaardige problemen in hun hart sluiten.

Maar meestal beland je, in elk geval de eerste tijd, in een sfeer die waarschijnlijk een stuk ijziger en minder warm en gezellig is dan je in je “Grote Gelukkige Gezin” visioenen voor ogen had.

Wie zijn die kinderen?

Jouw schatjes worden opeens ongeïnteresseerde mormels als je nieuwe liefde erbij is. Of ze transformeren spontaan tot boze, vijandige en slechtgemanierde kinderen die je bijna niet herkent als de jouwe. Misschien gaan ze opeens achteruit in hun ontwikkeling, in plaats van vooruit. Of trekken ze zich terug in hun eigen wereldje. Misschien is het bij jullie een tandje minder extreem, maar je kunt hoe dan ook niet om het idee heen dat ze een heel stuk minder enthousiast zijn als jij.

Hoe kan het nou dat ze zich zo gedragen, zo moeilijk is het toch allemaal niet? Jouw nieuwe liefde is een topper en doet toch ook heel erg z’n best?

Jij de lusten, zij de lasten

Weet je wat het is; je kinderen gunnen het jou waarschijnlijk heel erg, die nieuwe partner en dat nieuwe geluk. Maar zij zitten alwéér in een situatie waar zij niet voor gekozen hebben, met iemand die ze niet uitgezocht hebben, en die hun ook nog eens niets “oplevert”.

Zij wilden niet dat hun ouders uit elkaar gingen, ze wilden niet dat ze opeens aan twee huishoudingen moesten wennen. Ze hebben er niet voor gekozen dat ze een nieuw soort verstandhouding met de ouder waar ze niet meer fulltime bij wonen moesten vinden, en dat een vreemd huis op de een of andere manier weer thuis moest gaan worden.

En dan, als dat nieuwe evenwicht misschien nog maar net gevonden is, en er weer een nieuw soort “normaal” ontstaan is, dan komt er opeens een wildvreemde hun territorium binnen. Vergeet niet dat zij die persoon niet uitgekozen hebben en dat zij er zeker niet verliefd op zijn.

Wat het voor ze betekent is dat ze de exclusieve aandacht en affectie die ze thuis van hun ouder hadden opeens moeten delen. Dat ze misschien niet meer gezellig bij papa of mama in bed kunnen of willen kruipen omdat daar een vreemde ligt. Dat er in de veiligheid en eigenheid van hun thuis opeens iemand rondloopt die iets van ze vindt en invloed heeft, en daarin niet zo onvoorwaardelijk liefdevol is als een eigen ouder.

Loyaliteitsconflict

En dan hebben we het nog eens niet gehad over het loyaliteitsconflict waarin bijna alle kinderen terechtkomen. Als de andere ouder om wat voor reden dan ook moeite heeft met dat er een nieuwe liefde is dan pikken de kinderen dat feilloos op. En omdat hun primaire loyaliteit uiteraard bij hun ouders ligt zitten ze in een energievretende spagaat. Ook dat kan een heel belangrijke factor worden die het nog lastiger voor ze maakt om zich open te kunnen of willen stellen voor wat een nieuwe partner te bieden heeft,

Als die nieuwe liefde zelf ook nog kinderen mee brengt is het helemaal ingewikkeld…. Want dan moeten ze de tijd, ruimte, aandacht en affectie met nóg meer mensen delen. En horen er opeens nog meer mensen bij het gezin waar ze niet voor gekozen hebben en waar ze wellicht ook helemaal geen boodschap aan hebben.

Geen waardeoordeel

Voor alle duidelijkheid; ik wil hiermee helemaal niets zeggen over de nieuwe liefdes, want dat kunnen heel goed de aardigste, hartelijkste en zorgzaamste mensen van de wereld zijn, met de allerbeste intenties.

En het is ook zeker niet zo dat er nooit een goeie band kan komen tussen kinderen en nieuwe partners. Dat is heel goed mogelijk, maar daar gaat het nu even niet om.

Neem je verantwoordelijkheid als ouder

Het gaat er nu om dat voor iedereen heel helder wordt wat de objectieve en onvermijdelijke impact is van een nieuwe partner in het leven van de kinderen, en waarom we daar zo voorzichtig en verstandig mogelijk mee om moeten gaan.

We moeten er ons veel meer van bewust zijn wat we van de kinderen vragen als we een nieuwe relatie het gezin binnen brengen. Zodat we met veel realistischer verwachtingen aan dat nieuwe gezin beginnen.

Want dan pas kunnen we de beste basis en de beste kansen voor alle gezinsleden creëren, en kunnen we de slechte vooruitzichten die samengestelde gezinnen nu nog hebben met z’n allen keren!

Gezinfluencer

REACTIES

Lk - 28 mei 2019

Ik denk dat mijn ex en zijn nieuwe vlam het ook allemaal door een roze bril hebben gezien. One big happy family met onze en haar kinderen (allemaal volwassen overigens). Groot huis gekocht samen. Ik weet niet hoe haar kinderen erin staan. Onze kinderen hebben nooit contact met haar gewild en hebben haar ook nooit ontmoet. Ze zien hun vader overigens ook niet meer. Zet die roze bril af. De werkelijkheid is inderdaad anders.

    M Ferwerda - 7 jun 2019

    Gewoon niet aan beginnen en wachten tot ze groot genoeg zijn. Verliefdheid gaat over en voor je het weet zit je in een zelfde situatie als voor de scheiding. Maak gebruik van het feit dat je ineens weekenden vrij hebt wat eerder niet zo was en dan doe je je ding. Zo heeft niemand er last van en ontwikkelen je kinderen zich zonder al die emotionele en onveilig aanvoelend drempels.

Papa - 28 mei 2019

Wederom een prachtig voorbeeld en goed beschreven artikel . Mensen mensen mensen, denk toch eens na voordat je je meteen weer in een nieuwe relatie start. Denk aan je kinderen die er niet voor kiezen een nieuwe “papa” of “mama” in hun leven te willen. Maar ik voel me een roepende in de woestijn , de vertrekkende partner doet doet toch wat hij of zij wil. In mijn geval is er al bijna 3 jaar sprake van een enorme vijandigheid van mijn dochters jegens de nieuwe vriend van hun moeder . En hun moeder , mijn ex ? Ze blijft constant maar de ene na de andere therapeut oproepen om met de kinderen te gaan praten en ze te laten wennen aan haar nieuwe vriend met zijn eigen kindjes . Een happy samengesteld gezin met 5 kinderen van andere vaders en moeders ? Nope... niets van dat alles. Een groot drama voor onze dochters. En ineens krijg ik dan een app vanuit het niets van mijn ex : of onze kinderen niet een tijdje fulltime bij mij kunnen wonen omdat onze kinderen haar vriend het te moeilijk maken. Een MOEDER die dat roept , maar wel voor de 2 kleine kindjes van haar vriend zorgt om de week maar onze eigen 3 dochters bij mij als vader alleen wil laten wonen een tijdje ? Ik wist niet wat ik zag toen ik die app kreeg. Heb mijn ex gezegd dat de kinderen zowel hun moeder als hun vader nodig hebben en ze niet zo extreme beslissingen kan maken in haar eentje. Dan reageert ze niet meer en wordt het hele onderwerp weer vermeden. Ondertussen worden de kinderen steeds aanhankelijker naar mij toe , ik vermoed dat ze het een en ander door krijgen wat er allemaal speelt ....ze zijn inmiddels ook al 14,12 en bijna 11 . Dus ja dames van deze site , er zijn ook MOEDERS die ineens niet meer voor kinderen willen zorgen als ze teveel tegengas krijgen. Ik zal er altijd zijn voor mijn meiden , heb zelfs al meerdere keren dames afgewezen die het wel zagen zitten in mij , omdat ik rust voor mijn meiden wil en al mijn focus en energie op mijn dochters blijf richten , ongeacht dat ik me eigenlijk enorm eenzaam voel zonder de liefde van een volwassen vrouw . Samengestelde gezinnen ? Het lijkt allemaal zo mooi als je verliefd bent , maar aan de kinderen wordt zelden gedacht, HEEL ZELDEN MAAR. Ben benieuwd hoe dit allemaal gaat aflopen bij mij en mijn ex met haar bizarre uitspraken ..... ik vrees met grote vreze,,,,l

    Js - 15 dec 2022

    Goed gezegd dit is pas de waarheid kinderen worden overgeslagen als mevrouw zonodig weer een vent wil en zgn niet zonder kan. Ze is verliefd en alles en iedereen kan de pot op kinderen, familie en vrienden zeer pijnlijk allemaal en voor wat?

Silvia - 28 mei 2019

Geef de kinderen toch alsjeblieft wat tijd voor je een nieuwe partner door hun strot duwt. Op hun eigen tijd en wijze komen ze heus tot het besef: deze partner hoort voortaan bij mijn paps of mams en dan komt het meestal wel goed. Maar geef ze de tijd die ze nodig hebben.

Mila - 20 jun 2019

En dit is precies wat het is. Wie zijn wij als ouders om te verlangen dat een kind het fijn vindt om om de zoveel tijd met een tas van het ene naar het andere huis te moeten. Waren wij niet allemaal heel blij toen we daar van verlost waren omdat we gingen samenwonen? En dan de nieuwe partner. Uiteraard kan dat leuk zijn, maar wel graag in een acceptabel tempo. Laat kinderen eerst eens wennen aan een scheiding en alle gevolgen daarvan. Zet je eigen ego en wedstrijd gevoel opzij. Wat moet er nu bewezen worden: dat de scheiding gerechtvaardigd is door snel een nieuwe partner te laten zien en aan de buitenwereld te tonen dat er een nieuw gezin is ontstaan? Ik blijf me er over verbazen.

Liana - 28 jun 2020

Ik ben zelf nu 12 jaar gescheiden. Bewust nooit een relatie na de scheiding gehad, omdat ik voor mijn toen 5 jarig zoontje wijlde zorgen. Zijn papa is bij een nieuwe vrouw ingetrokken. Nu heb ik 7 maanden geleden een leuke man ontmoet. Hij is pas gescheiden. Zijn ex is gelijk bij haar nieuwe vriend ingetrokken met hij kids(9 en 12) Kinderen hebben het daar nog steeds lastig mee, alhoewel het nu langzaam begint te wennen, maar moeilijk vinden ze het toch. LogIsch! Ze weten sinds 5 maanden dat papa ook een lief iemand heeft, waarmee hij afspreekt en dingen doet als zij bij mama zijn. Hij heeft het er rustig net ze over gehad om elkaar eens te ontmoeten. De jongste vond dat leuk en de oudste had er moeite mee. We zijn nu 7 maanden samen en vandaag gaan we elkaar voor het eerst ontmoeten. De jongste zei letterlijk joehoehhh en vindt het heel leuk. De oudste vindt het wel oké en heeft het er nu minder moeilijk mee. Ze vindt het alleen raar. Maar dat begrijp ik ook. Kleine kanttekening; de oudste heeft helemaal uit zichzelf mij een volg verzoek gestuurd op Instagram. (3 weken geleden) Fijn om te weten dat haar nieuwsgierigheid en interesse naar mij gewekt is. Ik wil alleen maar zeggen, ondanks dat je super verliefd op elkaar ben en het liefst veel samen wil zijn, hebben wij er bewust voor gekozen om het heel rustig aan met de kinderen te doen. Mijn partner heeft het vaker over me gehad of verteld wat wij gedaan hebben in de tijd dat ze er niet waren. Ze zijn zo rustig aan het idee kunnen wennen dat papa ook iemand anders heeft. Geef en gun de kids tijd en laat hij het tempo bepalen. Ik denk dat het dan de meeste kans van slagen heeft.

Iris - 28 jun 2020

Als kind van gescheiden ouders zou ik graag wat willen nuanceren, want het is nog wel wat kort door de bocht her en der voor mijzelf. Wat ik schrijf is één perspectief, maar wellicht geldt het ook voor anderen. Ik denk zelf dat het beter is voor kinderen als beide ouders een gezonde relatie krijgen en kinderen een goede band hebben met stiefouders - je mag kinderen wel de tijd geven, maar als kinderen na verloop van tijd weerstand blijven houden zijn er volgens mij 2 belangrijke opties om eerst te onderzoeken: 1) de stiefouder heeft weerstand tegen de kinderen, of 2) (één van de) biologische ouder(s) heeft weerstand tegen de stiefouder. Stiefouders die zelf moeite hebben met de kinderen hebben wel de verantwoordelijkheid denk ik om met zichzelf hiermee aan de slag te gaan denk ik, anders kun je beter niet voor een partner met kinderen kiezen. Je krijgt ze er echt bij. Stiefouders die zich wel openstellen voor de kinderen krijgen hier weinig kans toe als de biologische ouders niet de juiste voedingsbodem creeeren voor de kinderen. Voor de kinderen is het een verwerkingsproces: een ouder die kinderen niet voorbereid op diens nieuwe partner laat kinderen zwemmen. Een ouders die zelf vastzit op de weg naar acceptatie van een nieuwe partner, kan er niet vanuit gaan dat een kind boven die weerstand kan uitstijgen. Kinderen kunnen bijvoorbeeld dingen zeggen als dat omgaan met de stiefouder als verraad voelt naar de eigen ouder. Dit is onnodige ballast voor kinderen, bovenop de verwerking die zij al hebben. De kinderen zijn degene die direct geconfronteerd worden met de stiefouder, ik hoop dat biologische ouders hier echt stil bij staan hoe zij hun kinderen hierin ondersteunen. Ga met ze in gesprek wat ze nodig hebben, waar ze bang voor zijn, waar hun verdriet zit, waar hun boosheid zit, welke verwachtingen ze hebben van een stiefouder, of dat realistisch is of dat er ongeziene behoeftes onder zitten die je als ouders nog moet geven, hoe ze de emoties bij de andere ouders ervaren rondom de nieuwe partners, wat ze daarin lastig vinden... en maak eventueel expliciet als jij de ouder bent die moeite heeft met de nieuwe partner van je ex dat je het moeilijk vindt omdat je het zelf nog niet goed verwerkt hebt, maar dat je de nieuwe relatie respecteert en dat je echt, echt wilt dat je kinderen het fijn hebben met de stiefouder en waarom je dat zo belangrijk vindt. Een groot deel van de relatie stiefouder-stiefkind zit volgens mij in de framing door de biologische ouders (en directe omgeving). Als stiefouders als een last gezien worden door een biologische ouder, dan kun je niet verwachten dat kinderen hier wèl relaxt onder zijn. Je kunt ze met een nieuwe relatie ook heel veel bieden, maar dat kan vooral als beide biologische ouders zich hiervoor inzetten. Ook naar de stiefouder in het andere huis toe. Misschien ligt daar juist wel een heel mooie rol voor je in het echt ondersteunen van je kinderen in dit proces. Ik denk dat beide ouders een verantwoordelijkheid hebben voor de relatie tussen hun kinderen met nieuwe partners, in elk geval waar het gaat om het niet blokkeren van het proces. Stiefouder en stiefkinderen staan voor een enorme uitdaging als één van de biologische ouders geen mandaat kan geven. Kinderen hebben niet gekozen voor de nieuwe situatie, kinderen hebben er ook niet voor gekozen om te leren dat nieuwe partners een last zijn. Het mes snijdt aan twee kanten: stiefouders een last voor kinderen, kinderen worden vanzelf een blokkade en last voor stiefouders. En dat laatste hoop ik echt dat biologische ouders dat inzien dat dat een veel te hoge prijs is om te betalen in het emotionele welzijn van je kinderen.

    marc - 26 okt 2020

    mooi om te lezen Iris, vanuit je eigen ervaring en perspectief heel waardevol! , ook tegenover de andere reacties, dank

Judith Lensink - 27 sep 2020

Ik ben het helemaal met je eens Iris. Geen woord aan toe te voegen!

Jaap Aap - 27 jun 2021

Kinderen moet je nooit belasten met je eigen onkunde

Lindsey - 21 aug 2021

Geldt niet enkel voor kleine kinderen. Als volwassen kind van recent gescheiden ouders kan ook ik me er helemaal ik vinden. Wij accepteren niet alles zomaar. Jarenlang heb je deel uitgemaakt van een gelukkig gezin. Plots is dit allemaal verloren. Zelfs de herinneringen doen pijn. Zowel ouders als de nieuwe vlam wensen onmiddellijk een hecht gezin te worden. Maar sorry is niet altijd mogelijk. Tijd is er nodig , heel veel tijd.

Marieke - 29 sep 2021

Veel herkenbare situaties hier. Zelf in een situatie waar waarschijnlijk de relatie helemaal stuk gaat lopen op dit probleem. Vriend heeft een dochter van inmiddels 20 die een vriendin niet wil accepteren. Al 5 jaar houd ik rekening met haar, eerste jaren was ik er expres niet wanneer zij er was. Hadden korte ontmoetingen. Heb veel gedaan om een band met haar te krijgen. Dit ging prima wanneer zij het middelpunt bleef. Is ook gewend als enigst kind om altijd in het middelpunt te staan en dat alles gaat zoals zij het wil. Ik blijf ook zo gewoon mogelijk tegen haar doen ook al word ik echt niet heel fraai behandeld en blijf open staan voor beter contact. De ex kan nog steeds niet accepteren dat ik er ben en laat dit ook wel weten. Ik ben er ook van overtuigd, dat dit meespeelt. Mijn vriend voelt zich schuldig en trekt de drama's niet meer ten koste van ons en blijft haar pleasen om maar geen herrie te krijgen. Dus ja hoever ga je. Het is volgens mij ook de ruimte die je geeft aan een kind die het dan volop benut. Er zijn alleen maar verliezers. Een traditioneel gezin wat was, krijg je nooit meer terug en moet je ook niet naar streven. Zelf weet ik het ook niet meer, je houdt van iemand, maar dit maakt je wel kapot.

Jozef - 15 apr 2022

Heel herkenbaar Marieke, Ik vader van 2 volwassen dochters, na de scheiding een nieuwe partner ontmoet met kind van 9. Mijn dochter waren niet echt enthousiast over haar, en dit allleen maar erger geworden. Krijg hier veel ruzie over met mijn vriendin zij zegt dat ik mijn kinderen moet aanspreken op hun gedrag maar ik kan dat niet omdat ik ze niet wil kwijt raken. Ik worstel heel erg met de situatie.

J - 15 dec 2022

Een moeder 2x gescheiden en heeft 2 kids van 5 en 8 heeft na de scheiding (3jr) ineens een vriend met 4 kinderen. De kinderen is niks uitgelegd of gevraagd ze moeten het maar slikken. Wen er maar aan. De ex is woest over de gehele gang van zaken. Kids zijn onhandelbaar geworden en dat is zgn hun schuld. Het is gewoon slikken of stikken mentaliteit en funest voor de kinderen heel egoïstisch lijkt me.

B - 2 jan 2023

Vraag, Ik ben nu een paar maand bij mijn nieuwe vriendin. We kennen elkaar al jaren en haar kids kennen mij al heel lang, en mijn dochters kennen haar al lang. twee kids zaten 8 jaar bij elkaar in de klas. We praten over samenwonen, en willen dat ook graag. Alleen willen de de kinderen wel de ruimte en tijd geven om te wennen. We zijn u al heel veel bij elkaar, soms wel al de hele week slapen, (niet echt rustig). En soms ga ik weer even naar mijn eigen stek. Over twee maand, betrekt mijn vriendin een nieuwe woning, en we bespreken vaak wat de beste optie zou zijn. Zij eerst alleen met de kids in de woning en dan ik later pas, of direct mee? Naast de kinderen heb je natuurlijk ook familie die tegen spreekt doe dat niet. Iedereen heeft zijn mening. Ik vraag me af, het duurt sowieso wel een paar jaar voordat alles gewend is. Dat gaat niet over 1 maand of maanden. Wat is het beste. De kinderen eerst alleen laten wennen aan de nieuwe woning, en dan het gevoel geven een eigen plek te hebben, en dan er pas later bij komen. Of direct. Want dan voelt het weer alsof je een indringer bent, en de kinderen moeten weer opnieuw wennen. Zelf denk ik soms zeg gewoon waar het op staat en blijf praten. Maar afstand wil niet altijd helpen. Duidelijkheid wel. Er zijn ook mensen bij elkaar en niet duidelijk. Wat vinden mensen van gescheiden ouders die dit lezen hiervan?

Monique - 6 aug 2023

Mijn ex man wilde scheiden; hij had een andere vrouw leren kennen. Mijn kinderen moesten haar niet, mede door mijn boosheid. Nu 10 jaar later heb ik zelf een vriend. Maar mijn dochter van 16 jaar vindt het maar niks. Ze wil niet dat hij bij ons thuiskomt. En als ik naar hem ga, vindt ze dat ik haar in de steek laat. Alhoewel ze het ook fijn vindt om alleen thuis te zijn. Ik zit constant tussen twee hete vuren. Mijn vriend snapt het wel, maar ooit raakt zijn geduld op, dat voel ik. En ik, ik ben op van het manoeuvreren tussen mijn thuissituatie en mijn vriend. Dit hou ik niet vol, maar ik wil hem ook niet kwijt. Uiteindelijk zal ik altijd voor mijn gezin kiezen, met pijn in mijn hart. Wie weet raad?

Daniel - 11 okt 2023

Alles voor je kinderen doen zij gaan voor. Als je kinderen krijgt(neemt) kun je niet egoïstisch zijn. Je hebt er voor gekozen dus nu moet je hun opvoeden en er voor ze zijn. Een scheiding tekent ze zoveel zelfs de hele kleinen. De meeste scheidingen die ik heb geanalyseerd waren altijd gekomen door egoïsme. Je ziet dan ook vaak dat die egoïsten vaak weer heel snel verder gaan. Zijn vaak de mensen die niet zoveel mensenkennis hebben en in hun eigen wereldje leven en eigenlijks niet echt kunnen inleven in hun kinderen. Ook denk ik dat veel mensen die snel weer 'verder' gaan denken het niet 'alleen' te kunnen. Geloof me je kunt meer dan jezelf denkt. Respect voor al de alleenstaande papa's en mama's.

Mirjam - 6 feb 2024

Ik heb zelf net na mijn scheiding een nwe partner gekregen. Mijn kinderen zijn volwassen hebben hun eigen leven. Natuurlijk kost het tijd voor ze om te verwerken. Maar zij laten hun geluk of levenskeuzes ook niet van jou als ouder afhangen. Je bent ouder maar je ben ook een individu. Deze nwe partner is mijn ware en die kans op geluk laat ik niet los. Ook mijn kinderen horen mij dit geluk te gunnen, mensen zijn geen bezit! Ook ouders niet. En ja, tijd krijgen ze zeker wel om eraan te wennen.

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


× twee = 2




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wil weten over alimentatie Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Vreemdgaan Als je partner vreemdgaat, is de leugen vaak het meest pijnlijke aspect. Daar moet aan gewerkt worden. Bij de KernAanpak kijken we zowel naar de bedrogen partner als naar degene die vreemdging, omdat beiden iets anders nodig hebben om dit te verwerken, of ze nu uit elkaar gaan of samenblijven. Onze aanpak is specifiek Lees verder > Vreemdgaan / Logo Kernaanpak
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.