Sinds ik gescheiden ben, heb ik me al een aantal keren op het dating-pad begeven. Met wisselend resultaat en terugkijkend ook om wisselende redenen. En eerlijk is eerlijk, eigenlijk is het best aan te raden. Want stiekem heb ik er tot nu toe vooral veel van geleerd. Niet in de categorie “hoe gedraag ik me tijdens een date?”, maar vooral in de categorie “waar sta ik nu?” en “wat wil ik?”.
Zo had ik bijna een jaar geleden voor het eerst weer een afspraakje, met een leuke man die in veel opzichten zomaar bij me zou kunnen passen. Het was een hele fijne avond, met open en eerlijke gesprekken, veel herkenning en daardoor ook vrij snel de wederzijdse vaststelling dat we allebei in een fase zaten waarin een relatie het laatste was waarop we zaten te wachten. Waarom we daar dan toch zaten? Misschien wel om de bevestiging te krijgen nog in de markt te zijn, te ervaren leuk gevonden te worden en zeker te weten dat we niet eenzaam achter de geraniums zullen belanden.
Daarna passeerden er bij tijd en wijlen andere avondjes uit met leuke en minder leuke mannen. En hoewel ik er nooit een relatie in zag, heb ik me gelukkig niet een keer door de afspraak heen moeten worstelen. Wel ben ik er elke keer een beetje wijzer van geworden.
Wanneer een charmante verschijning op de eerste avond de rest van ‘ons’ leven ging plannen was ik erg gevleid, om daarna te beseffen dat dit me eigenlijk enorm aan mijn ex deed denken. En wanneer ik door een lief maar getekend exemplaar, overstelpt werd door de verschrikkelijke verhalen over zijn ex, kwam ik er gaandeweg achter dat mijn gescheiden schouders daar momenteel niet op gebouwd zijn! Maar bovenal kwam ik er achter dat ook ik liep te zoeken naar een pleister, een arm om me heen en de bevestiging nog leuk te zijn. Dat ik met heel veel dingen nog lang niet klaar was en een andere man dat niet op zou lossen.
Intussen heb ik al enkele maanden geen date meer gehad. Een hapje eten met mijn beste vriend, een wijntje op de bank met de buren of een goed gesprek met een lieve vriendin geeft momenteel veel meer voldoening, rust en ruimte. En in die rust kom ik stilaan tot het besef dat mijn hart zich beetje bij beetje weer echt opent. De lente hangt in de lucht, dus wie weet…
Karijn is gescheiden en co ouder sinds 2013 en heeft zelf in de afgelopen periode veel steun gevonden in de blogs op nieuwestap.nl.
REAGEER OP DEZE BLOG