Er wordt veel over geschreven en nu zie ik het in het echt gebeuren. Tenminste ikzelf niet, maar p-te-p wel. Mijn lieve Natalya is niet altijd lief. En zeker niet tegen haar moeder. En hoewel we weten dat kinderen in beide gezinnen andere regels kunnen hebben. Ook weten we dat een andere gezinssamenstelling bij de een tot ander gedrag kan leiden.
Een paar maanden geleden had mijn ex al eens aangegeven dat ze moeite had met Natalya. De driftbuien die beschreven werden, herkende ik niet. Dat doet ze niet bij mij. En iedereen vindt Natalya een erg lief kind. Dus mijn ex krijgt met ongeloof te maken. Met de nieuwe juf voorop. Die dacht aan het begin van dit schooljaar dat Natalya alleen maar lief is. In de gebruikte woorden herkende ik zelfs mijn kind niet meer. Laat staan mijn ex.
En zo komt de GGZ binnenkort een kijkje nemen en de interactie tussen moeder en kind observeren. Ik ben netjes ingelicht dat het gaat gebeuren en verder hoor ik weinig. Wel van mijn ex, maar niet van de GGZ. Op zich niet erg zorgvuldig, maar dat is voer voor een latere blog. Ook hier staat het kind voorop.
Ikzelf moest aan mijzelf denken als kind. Ik was erg berekenend en heb heb wel eens een lerares Frans tot wanhoop gedreven omdat ik alleen bij haar in de les tegendraads was. Op iedere vergadering klaagde ze over me, maar mijn mentor verzekerde me dat niemand haar geloofde. En helaas voor de lerares Frans werd mij dat steeds medegedeeld, zodat ik mijn techniek nog kon verbeteren.
Valt de appel hier misschien toch niet zo ver van de boom? Ik hou daar wel rekening mee, maar onze acties zijn beperkt. Zolang ik niets zie, dan kan ik ook nergens wat van vinden. En toen kwam het moment dat p-te-p eerder thuis kwam en mijn ex gebruikte mijn huis als lunchroom. En dan val je als Natalya door de mand, haar driftbui is nu wel waar genomen. En nu kunnen we wel iets doen. En dat ze grommende naar mijn ex op de trap zat is heel nieuw voor me.
De afkeuring van het gedrag is maar één van de dingen. En niet het belangrijkste. Je ziet immers alleen het laatste deel en niet al het voorgaande. Nu had p-te-p wel de kans om met open vragen te proberen te achterhalen waarom Natalya zo boos is. Bij een kind van vijf is dat de enige manier. Anders leg je woorden in haar mond en gaat ze antwoorden hoe ze denkt dat jij het wilt horen.
Een thema kwam wel naar boven. Natalya vond dat haar mamma haar niet begreep. En de link naar de GGZ is hiermee gelegd. Die noemde dit ook als een signaal wat hen opgevallen was. Woordelijk hetzelfde antwoord. Deze appel valt niet alleen dichtbij de boom, maar ook door de mand. Ze heeft dit van mij meegekregen in haar genen. En nu kan ik wel wat doen. De interactie tussen moeder en kind ligt bij de GGZ, daar sta ik buiten. Maar het gedrag van mijn kind gaan we bijstellen. Verdeel en heers gaat hier niet werken. Maar het zal subtiel moeten gaan…..
Daniel is vorig jaar gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden vader. Sinds kort heeft Daniel een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen. Hij vertelt dat zijn loief kind een boos kind wordt. Het boek over het eerste jaar is 10 april verschenen en verkrijgbaar bij de betere boekhandel.
REAGEER OP DEZE BLOG