Informatie delen tussen ouders is al een uitdaging. Laat staan tussen gescheiden ouders. Gescheiden ouders willen soms wel, maar kunnen het niet goed. En soms willen een of beide ouders niet communiceren. Kleine kinderen zijn er de dupe van. Grote kinderen maken er gebruik van. Maar het kan ook ergens verschrikkelijk mis gaan. Ik heb dat dit keer niet zelf meegemaakt. Wel heb ik er van geleerd.
Opgroeiende kinderen maken al vanaf jonge leeftijd gebruik van allerlei elektronische communicatiemiddelen. Het begint het een spelletje op papa’s telefoon, tablet of computer. Tegenwoordig krijgen kinderen vanaf jonge leeftijd al een mobiel of tablet. Wij doen daar in feite ook aan mee. Inara heeft inmiddels een eigen tablet en onze oude telefoons gaan richting de kinderen. En alles heeft internetaansluiting.
Sociaal onwenselijk gedrag als pesten en grooming overschaduwen vaak de voordelen van bijvoorbeeld e-mail gebruik. Inara mag sinds haar achtste verjaardag zelf mail versturen en ook Whatsapp en Facebook heeft ze (net als de anderen) ontdekt. Inara heeft dus toegang gekregen tot haar e-mailadres dat we tijdens de scheiding aangemaakt hebben. Omdat dit e-mailadres wordt doorgestuurd naar mijn ex en mij zien we alle online correspondentie over de kinderen.
Nu kwam er een verdacht bericht binnen bij mijn ex. Dit bericht was verzonden vanaf een spelletjessite naar Natalya die ook een eigen e-mailadres heeft. Hoewel ik al wist waar het om ging was de vraag van mijn ex aan het kind een goede. Een vraag om meer informatie of dit een gewenst bericht was. Natalya aarzelde en ik zag een twijfel over hoe mama gaat reageren. Dit was geen zwaar punt, maar het probleem voor ouders wordt zichtbaar. Een kind zegt niet zomaar de waarheid. Als het een moeilijke waarheid is, dan is er een drempel. Zelfs bij de ouder waar alles bespreekbaar is, want dat zijn wij. Een kind wil geen antwoord geven dat een ouder niet leuk vindt.
Onze kinderen wennen er aan dat we meekijken en vragen stellen. Nu is het nog onschuldig. Maar in de toekomst zal dit anders zijn. Zodra we minder gaan meekijken hebben we alleen nog de vragen. Ik kan alleen hopen dat onze kinderen te allen tijde hun drempel kunnen overwinnen en het minimaal aan één van de ouders kunnen en durven vertellen.
En ik sta er voor dat we beide gaan waken over de (digitale) veiligheid van de kinderen. Op de eerste plaats het goede voorbeeld geven. Vervolgens de netiquette uitleggen van de digitale snelweg. En als laatste gezamenlijk handelen als er iets mis gaat. Ons kind kan immers de verzendende of ontvangende partij zijn. Immers, als wij het als ouders niet doen, wie doet het dan wel?
Daniel is enige tijd geleden gescheiden en inmiddels hertrouwd. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als hertrouwde vader. Daniel woont samen met Patricia en haar kinderen. Het boek over het eerste jaar is 10 april 2015 verschenen en verkrijgbaar bij bij de betere boekhandel. Deel twee komt in 2017 uit.
Natalie - 16 jul 2019
Nooit had ik nagedacht over de complicerende factor van de moderne communicatiemiddelen in relatie tot een scheiding. Jullie gaan als ouders hier verstandig en volwassen mee om. Ik denk dat jullie het goed aanpakken. Per slot van rekening wennen jullie je kind aan verantwoordelijk omgaan met de moderne communicatie.