Thomas’ moeder heeft haar goede momenten. Maar meestal doet ze moeilijk, soms zelfs gemeen en misbruikt ze haar macht. Thomas lijkt vooral van haar en niet van papa. Over zijn leven bij mama weten wij bijna niks. Ze houdt Nick er structureel buiten en Thomas laat er ook weinig over los. Hij weet zijn twee levens meesterlijk te scheiden. We moedigen hem regelmatig aan om te vertellen, maar hij vindt het blijkbaar veiliger om zo min mogelijk te zeggen. Zo verdrietig.
Soms scheld ik op Ex als een doorgedraaide puber. Dan sust Nick dat het allemaal wel meevalt, ik verklaar hem voor gek en scheld nog even door. Op andere momenten zit Nick er juist helemaal doorheen en ben ik degene die relativeert. Zo houden we de boel een beetje in balans. En eerlijk is eerlijk: het lucht ook op om af en toe uit je plaat te gaan. Maar erg jammer dat het zo moet. Het kan zo veel makkelijker. En gezelliger. Voor iedereen. Vooral voor Thomas.
We proberen steeds maar verstandig te zijn en het goede voorbeeld te geven. Voor de lieve vrede. Andersom krijgen we juist vaak de deksel op onze neus. Het voelt soms als smeken op je knieën en maar hopen dat je een kruimel krijgt toegeworpen. En ondertussen blijf ik maar enthousiast herhalen: “Jij, jij hebt de liefste moeder van de hele wereld!”
Maar als Ex gelijk heeft, dan heeft ze gelijk en dan leg ik Nick dat even haarfijn uit. In alle strijd – want ja, dat is het soms wel – verliest Nick namelijk ook wel eens het juiste perspectief. Hij geeft dingen te laat door, communiceert soms wat bot en kan een logica hanteren die alleen hij snapt. Hij “wil het er dan niet meer over hebben”, een half uur later doen we weer normaal en stappen we over op plan B. Dat is namelijk onze middle name, plan B.
Het was deze week weer heisa over de app. We hadden een document nodig. Moeilijk, moeilijk. En toch gaan we dit weekend wat leuks voor mama knutselen. Want dat hoort er nou eenmaal bij. Het is tenslotte de liefste mama van de hele wereld.
Ik ben 41 jaar en werk bij een bank. Sinds twee jaar heb ik een relatie met Nick en we wonen nu een half jaar samen. Ik ben stiefmoeder van Thomas die ik leerde kennen toen hij 4 was. Hij is om het weekend en de helft van de vakanties bij ons. Zelf heb ik geen kinderen. Ik ben een optimist en een flapuit. Ik hou van de natuur, lezen en reizen. Ik ben dol op borrels en feestjes, maar ben ook heel graag alleen.
Eline - 19 jun 2017
Het lijkt me niet makkelijk om stiefmoeder te zijn, zeker niet van een kleutertje. Kinderen zijn flexibel, hoor je vaak, maar ze hebben eigenlijk geen keuze. Het lijkt of ze makkelijk laveren tussen twee werelden, maar er gaat heel wat in dat koppie rond. Het is goed dat je de sfeer voor hem openhoudt, dat hij de ruimte krijgt om te vertellen wat hij wil, ook al wil hij dat nu niet. Wat communiceren via de app betreft: mijn ervaring is dat dat veruit een van de beroerdste communicatiemiddelen is. Maar soms kan het niet anders, dat weet ik. Het zou fijn zijn als er face to face overlegd kan worden, dat haalt vaak veel onbegrip en spanning weg.
Thera - 19 jun 2017
Mooi en eerlijk geschreven, Eveline.
Jet - 20 jun 2017
Ook ik doe mijn best, vergelijkbaar met het verhaal van Eveline hierboven, maar als ik van de kinderen hoor dat mama ze weer eens heeft geslagen, tegen ze heeft geschreeuwd of de oudste aan probeert te praten dat hij verantwoordelijk is voor het slechte gedrag van zijn broertje op school, dan lukt het me echt niet om te zeggen dat ze de liefste moeder van de hele wereld is, want waar blijf ik dan met mijn geloofwaardigheid? En ja, de kinderen geven regelmatig aan dat ze wel bij ons zouden willen wonen, maar "dat is zielig voor mama, want dan is ze alleen". En dat breekt pas echt mijn hart....
Amsterdam - Brabant - 20 jun 2017
Jet , Heb je ook zelf kinderen ???
Jet - 20 jun 2017
Yups 2, allebei ietsje ouder dan de andere 2, maar het verschil lijkt nog wat groter door het verschil in zelfvertrouwen en zelfstandigheid. Zij proberen hun (stief)broertjes ook zoveel mogelijk te helpen, maar dat kan maar tot op een bepaalde hoogte, daarbuiten ligt het buiten onze invloedssfeer. Maar natuurlijk zien zij ook het verschil tussen bij ons thuis, bij de vader van mijn kinderen thuis (waar zij ook regelmatig over de vloer komen) en bij hun moeder...