Wel vaker raad ik mensen aan ‘bewust’ te rouwen, maar ook steeds vaker realiseer ik me dat veel mensen geen idee hebben hoe dat moet. En dat is begrijpelijk, want van wie moet je zoiets nu eigenlijk leren?
Inhoud blog
Rouwen als je iets of iemand verliest
Rouwen doe je als je iets of iemand verliest en dat geldt dus ook voor het verlies van je partner door scheiding. De reden dat je rouwt is dat je het verlies verwerkt en het na verloop van tijd achter je te kunt laten. Je kunt je weer volledig aan je ‘nieuwe’ leven wijden.
Verlies bij scheiding
Wat je bij een scheiding verliest is de relatie met je partner, degene die eerder je geliefde was. Als er kinderen zijn verlies je ook je gezinsleven. Veel mensen verliezen ook idealen; dat er iemand is die onvoorwaardelijk voor je gaat en met wie je oud dacht te worden, dat een huwelijk voor altijd is.
Rouwen kost tijd
Je zou kunnen zeggen dat het vanzelf gaat, rouwen, de tijd heelt alle wonden wordt er vaak gezegd, maar niks is minder waar. Ik ken mensen die nog steeds boos zijn op hun partner na een scheiding die 30 jaar geleden heeft plaats gevonden. Maar rouwen kóst wel tijd.
Bewust rouwen na scheiding
Wat bedoel ik precies als ik het heb over bewust rouwen:
Ik bedoel dat je dagelijks tijd neemt voor jezelf en je rouwproces. Ik bedoel dat je in die tijd je op jezelf concentreert en voelt hoe het met je is.
Wat daarin van cruciaal belang is, is dat je leert onderscheid te maken tussen gedachtes en gevoelens. En voor dat laatste heb je bewustzijn in je lichaam nodig, moet je leren je aandacht naar je lijf te brengen. Veel emoties die je tegen komt dienen als bescherming tegen het voelen van de echte pijn/verdriet/kracht. Je kunt deze emoties herkennen aan het feit dat ze met spanning en gebrek aan stroming gepaard gaan. Ze voelen niet open, niet opluchtend.
Mijn ervaring
Mijn ex ging na 16 jaar bij mij weg, hij was verliefd op een andere vrouw met wie hij een relatie begon. Elke keer als ik met de aanwezigheid van die nieuwe vrouw werd geconfronteerd, reageerde mijn hele systeem ontzettend heftig.
Ik herinner me dat ik voor het eerst in de tijdelijke woning van mijn ex was (om de kinderen naar hem te brengen) en dat daar een paar schoonheidsartikelen van zijn nieuwe vriendin in de keuken stonden. In het moment zelf bleef ik redelijk rustig, bedacht me dat het grappig zou zijn als ik ze uit het raam zou gooien, dat uitkwam op de binnentuin. Ik hield me in, omdat ik mezelf daar te beschaafd voor vond. Toen ik echter naar huis reed, voelde ik een heel heftig gevoel opkomen. Ik labelde het als een gevoel van ‘weggegooid zijn’. Ik voelde me aan de kant gezet, minder waard dan een vuilniszak. Thuis kon ik zitten en voelen hoe het gevoel echt in mijn lijf voelde.
Gedachtes en gevoelens
Er is veel bewustzijn voor nodig om de gedachtes, labels en ideeën die we hebben over de gevoelens en de situatie los te koppelen van de gevoelens die we echt ervaren. Als ik was blijven geloven dat ik minder waard was dan een vuilniszak, dan had ik me heel anders gevoeld. Gelukkig kon ik me op de heftige gevoelens in mijn lijf blijven concentreren en na verloop van tijd kwamen dan ook de tranen. Ik kon loslaten. Hij was verliefd op een andere vrouw, maar dat zei niets over mij. Ik was er nog en was nog steeds even waardevol als daarvoor. Ik zou alleen hem moeten loslaten om mijn eigen leven weer volledig te kunnen leven.
Dat is me gelukt. En ik wens het jullie allemaal toe. Een scheiding is heftig voor alle betrokkenen, maar het is niet het einde van de wereld. En door bewust te rouwen na scheiding zal je niet alleen je scheiding verwerken, maar zal je ook een completer mens worden.
Wilma Ferwerda
Lees ook de andere blogs van Wilma.
Silvia - 26 apr 2019
Ik merk dat het plotselinge vertrek van mijn ex-man, nu bijna 5 jaar geleden, nog steeds een grote impact op mijn leven heeft. Ik ben echt wel sterker geworden maar het soort zorgeloze geluk en vertrouwen van vroeger is verdwenen. Ik doe mijn best maar ben er nog niet.
Netty - 1 mei 2019
Dat merk ik ook, het zorgeloze vertrouwen is veranderd in een hoofd vol zorgen. Wat je dan weer los moet laten maar steeds strijd kost.
Wilma - 30 apr 2019
Hoi Silvia, Het is zeker waar dat een scheiding een blijvende impact op je leven heeft. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn, maar zonder dat vast ook. Voor mij wil dat niet zeggen dat je leven minder waardevol is geworden. Het is een ervaring die je vormt, of je dat nu wil of niet. Maar je blijft wel zelf de regisseur, je kunt zelf sturing geven aan hoe je met die ervaring om wil gaan. Laatst kwamen er bij mij nog tranen toen ik over een belangrijk incident in de tijd van mijn scheiding praatte, nu al bijna 10 jaar geleden. Maar dat is voor mij helemaal okay. Er komt een ander soort van geluk en vertrouwen voor in de plaats. Succes Silvia!
Silvia - 10 mei 2019
Het is zeker niet zo dat ik mijn leven minder waard vind nu maar ik heb ook een zware aangeboren handicap en zat vorig jaar voor 8 maanden in de lappenmand. Op dit moment is nog steeds niet alles oké. Mijn kinderen worstelen ook nog met een vader die moeizaam met hun gevoelens om gaat. Ik vind het op dit moment erg zwaar. Tranen (van ontroering) kwamen nu ook weer na het lezen van je bericht. Daar spreekt kracht en positiviteit uit en zo probeer ik bij de dag te leven wetend dat het eens weer goed komt. Bedankt voor je bericht.
Esther - 1 mei 2019
Na 12 jaar en 2 prachtige jongens rijker ( 2 en 8 jaar) wordt mij dan ineens in de deuropening verkondigd dat het beter is voor ons allemaal om uit elkaar te gaan. Dat we allemaal gelukkiger gaan worden los van elkaar. Vanaf dat moment staat mijn leven op zn kop. Hoe durf je ons dit aan te doen. De jongetjes nog zo klein. Voor onze jongste 3 jaar gevochten, miskramen overwonnen en eindelijk waren we dan compleet. Ben ik hier mama voor geworden? Mijn jongens niet elke dag meer kunnen knuffelen mijn jongens niet elke dag kunnen geven die ik ze zou willen geven. We staan machteloos. Niemand geeft meer om je kinderen dan de papa en de mama. Ik kan alleen maar denken " hoe dan?" Nee natuurlijk was niet alles perfect, waren er ruzies en spanningen maar ook ontzettend veel geluksmomenten. We hebben geen keuze en ik zou niet weten hoe ik dit kan overleven. Het zwaard van damocles hangt nog boven mijn hoofd er gaat nog zoveel veranderen. Waar gaan er wonen. Ik wil mijn jongens dit verdriet niet aandoen. Ik ben gebroken en voel me eenzaam en alleen ondanks alle lieve mensen om mij heen! Lieve groet Esther
Manoniem - 1 mei 2019
Hoi Esther, Ik herken het zo iets dergelijks. 20 jaar samen en nu voor de tweede keer bedrogen door mijn vrouw nadat ik haar de eerste keer heb vergeven. Ze is zichzelf kwijt geraakt en snapt het leven niet. Het is beter zo voor haar geluk en onze kinderen meent ze. Nu na 3 maanden gescheiden leven en bijna alles rond, wel twee aparte woningen 1800m van elkaar en co ouderschap verblijven de kinderen de ene week 1 nacht en de andere week 3 nachten (incl weekend) bij mij. Het is een ondraaglijke pijn als vader om dit te ervaren. Oneerlijk, bedrogen, boos, machteloos alles moet je maar verplicht accepteren. Maar ik moet het overleven voor ze 5 en 7 zijn ze. Ik ben nog nooit zo strijdlustig geweest voor ze en veeg alles uit de weg waar ik invloed op heb als iets of iemand ze pijn gaat doen. Ondanks de situatie niet positief is gaat het redelijk goed tussen mijn ex en mij al kan ik haar niet lang in de ogen aan kijken en is er geen vertrouwen in haar. M.b.t. de kinderen wel. Ik herken de dagelijkse pijnen van gemis van je "oude vertrouwde leventje" wat totaal weg en vernietigd is. Het gaat veel tijd kosten maar ik heb externe hulp want alleen gaan sommige dingen niet zeker als je de "vuile was" niet buiten wilt hangen.
Jans - 2 mei 2019
Sinds 8 maanden is de vader van onze 3 kinderen (10,5 en 1) vertrokken waarna al snel bleek dat hij al een relatie had met een ander. We waren 19 jaar samen waarvan 15getrouwd. Wat ik erg herken is dat ook mijn systeem erg heftig reageert als ik met de aanwezigheid van de nieuwe liefde van mijn ex word geconfronteerd. Ik zie haar toch als de rede van dat hij weg is en voel me zo ingeruild. Ik Geef nog heel veel om mijn ex en zou niks liever willen dat ons gezin weer compleet is en hij inziet dat hij een grote misstap maakt. Al weet ik dat hij al jaren thuis ontvlucht, zich in zijn werk stort en ik te lang compromis heb gesloten om het hem naar de zin te maken. Maar ik moet in Mn hoofd de slag nog maken dat ik nu mijn eigen belang voorop moet stellen en niet meer moet willen dat ik een soort 3e wiel aan de wagen was. Maar we konden samen zo van de kinderen genieten! En hadden ook fijne momenten. Ik denk dan: dan maar wat minder gelukkig en Mn gezin compleet. Zo lastig die 2strijd in Mn hoofd. Hoop toch dat de tijd de pijn verzacht.
Marg - 5 mei 2019
Zo herkenbaar jullie verhalen. Na 20 jaar verlaten door mijn man, 3 kindjes van 4,7en 9. Zoveel onbegrip voor de situatie, alleen maar de vraag “hoe kun je dit nou doen?” Je maatje is weg, je ideale plaatje van je gezin. Het oneerlijke is dat je je kinderen moet missen omdat hij het allemaal niet meer ziet zitten. Waarom deze beslissing en geen hulp zoeken? Waarom heb je dat niet voor je gezin over? Het is net een bodemloze put, er komt geen einde aan, ik val steeds verder en kom voor mijn gevoel nooit meer omhoog.