Wat kan een kind van een scheiding leren? Blog van Iris

Learning the hard way

Scheiden doe je niet direct voor de lol. Voor de één is het zwaarder dan voor de ander, de verschillen zijn enorm.

Ikzelf vond het zwaar als kind, maar het geeft mij ook energie en perspectief om een scheiding als een kans te zien: het is een kans om bewust emotioneel te groeien.

Een scheiding is, vooral wanneer er gestreden wordt, ‘learning the hard way’. Mensen doen elkaar pijn en dat is gewoon heel naar.

Groeien, anders val je om

Tegelijkertijd kom je er ook niet onderuit om zelf te groeien. Je moet wel, want anders val je om. Het kan je leren wie jij bent, hoe je voor jou gezonde dynamieken in je leven krijgt. Welke grenzen belangrijk zijn voor jou, en wat vertrouwen is in jezelf en de wereld. En wat vertrouwen je oplevert in hoe je de uitdagingen van het leven het hoofd kan bieden.

Daarvoor moet ik soms wel door een dal met wat schaduw als ik weer eens met mezelf en mijn gebreken geconfronteerd word. Des te dankbaarder en trotser ben ik als ik het voor elkaar heb gekregen om weer rust te vinden en als ik er van geleerd heb.

Het is ook wat het is, denk ik dan. Als mijn ouders mij niet op de wereld hadden gezet, had ik het niet eens meegemaakt. Dit is wat ze mij gegeven hebben, en vanuit daar ga ik de wereld in. En daar ben ik ze ook dankbaar voor.

De puzzel leggen

Wat mij heeft geholpen om de gebeurtenissen rondom de scheidingen van mijn ouders te verwerken, is samen met een therapeut en mijn ouders de puzzel te leggen hoe processen van vroeger mij gevormd hebben, en wat daarin voor nu mijn leerpunten zijn.

Ik denk dat een groot deel van de door mij ervaren problemen in de scheiding ook een probleem waren geweest als mijn ouders samen waren gebleven.

Ik denk dat de uitdagingen waar ik blijvend last van heb (gehad) al in de individuen in het gezin en in de onderlinge gezinsdynamiek zaten, maar dat deze door de problemen die de scheidingen teweegbrachten duidelijker en veelvuldiger werden blootgelegd.

Verschillende vormen van omgaan met de scheiding

In de komende blogs beschrijf ik wat gechargeerd (!) manieren waarop ouders om kunnen gaan met een scheiding en wat (wederom gechargeerd) de emotionele gevolgen daarvan kunnen zijn voor kinderen op de lange termijn.

Het is gebaseerd op eigen ervaring van mezelf gemixt met ervaringen van anderen, die ze met mij hebben gedeeld.

Ik hoop dat het inzicht kan geven in de beleving van en processen bij kinderen die niet altijd zichtbaar zijn voor ouders in scheiding.

De volgende vormen van omgaan met een scheiding komen aan bod (ik heb ze natuurlijk zelf bedacht zo, maar ik hoop dat ze wel herkenbaar zijn en dat jullie er wat aan hebben):

1. Er is geen probleem;
2. Zoveel pijn;
3. Oud vuil;
4. Samen het leven aankunnen.

Aan het einde omschrijf ik telkens de (on)gezonde lessen die kinderen ervan kunnen leren.

Iris (31) heeft als kind drie scheidingen meegemaakt en is nu de ‘vriendin van papa’. Zij heeft de opvatting dat een scheiding – waarbij het contact met beide ouders blijft bestaan – op de lange termijn niet automatisch leidt tot schade voor kinderen. De hardnekkige problemen zitten in hoe de betrokkenen omgaan met de scheiding. En dat is best wel ingewikkeld.

Belangrijk: haar blogs zijn een mengeling van eigen ervaringen en ervaringen met haar gedeeld door anderen en verwijzen niet één-op-één naar mensen uit haar eigen omgeving.

Lees ook de andere blogs van Iris.