Ik moest wel aan mijn moeders kant gaan staan…
“Toen ik nog heel jong was ontmoette mijn moeder Thijs. Thijs was een hele leuke man. Ik vond hem heel aardig en was blij dat hij als een vader voor mij was. Mijn biologische vader was een minder fijne man en verdween uit beeld.
Toen mijn moeder trouwde met Thijs werd ik ook echt zijn dochter en kreeg ik zijn achternaam. Ik noemde hem papa. Twee jaar later werd mijn broertje geboren. Ik voelde me heel gelukkig in dit gezin. Thijs behandelde mij net zo als dat hij m’n broertje behandelde. Er was geen verschil.
Na 10 jaar ging het mis tussen mijn ouders. Ze gingen uit elkaar. Ik was ondertussen 15 jaar oud. We woonden afwisselend bij onze moeder en bij Thijs. Ze hadden veel ruzie. M’n moeder vertelde mij dan waar ze ruzie over hadden. Ze liet me ook een keer een brief van haar advocaat lezen. Ik vond dat ingewikkeld. Toen Thijs een nieuwe vriendin kreeg verergerde de situatie. Mama kende haar van vroeger en was erg jaloers. Ik had het gevoel alsof ik haar niet aardig mocht vinden. Ondertussen vond mijn vader het niet leuk dat ik zijn nieuwe vriendin negeerde als ze bij ons was. Ik voelde me tussen hen in staan. Ik voelde opeens ook meer afstand tussen Thijs en mij omdat hij niet mijn biologische vader is. Ik moest wel aan mijn moeders kant gaan staan…”
Loyaliteit na de scheiding
Het meisje in bovenstaand verhaal worstelt met een loyaliteitsconflict. Ze wil loyaal zijn aan beide ouders. Wat betekent dat nu “loyaal zijn”? Het is een ander woord voor trouw. Het kind wil trouw zijn aan beiden ouders. In deze casus is het nog iets ingewikkelder omdat Thijs, haar “vader”, niet haar biologische vader is. Tegenwoordig komt het steeds vaker voor dat mensen kinderen uit een vorige relatie meenemen. En ook die nieuwe relatie kan stuk gaan. Is die niet-biologische ouder die zich wél gedragen heeft als je ouder, dan nog wel je ouder?
Dat kinderen loyaal zijn aan hun ouders komt voort uit de drang om te overleven. Zo lang een kind niet voor zichzelf kan zorgen is het afhankelijk van de ouder(s). Dit meisje ervaart dat ze afhankelijk is van haar moeder. Onbewust zit er angst dat als ze openlijk aardig doet over Thijs, z’n vriendin, of kritisch is naar haar moeder, haar moeder haar laat vallen. En dat zou het ergste zijn wat haar kan overkomen. Want dan heeft ze niemand meer.
Waarom vertoont deze moeder dit gedrag?
Uit onderzoek blijkt dat het voor een kind belangrijk is goedkeuring te krijgen van de ene ouder om het bij de andere ouder fijn te hebben.
Er is maar 1 woord nodig om hier antwoord op te geven: Ze handelt uit emotie!
Angst, verdriet en boosheid liggen ten grondslag aan dit gedrag.
Angst om haar dochter kwijt te raken doordat ze bang is dat het bij haar ex-partner gezelliger is dan bij haar. Doordat haar jaloerse gevoelens haar de baas zijn kan ze niet aardig praten over de nieuwe vriendin van Thijs. Boosheid op Thijs wat zich uit in: “Jij krijgt mijn kind niet”.
Mensen die in een vergelijkbare situatie verkeren, dus handelen vanuit emotie, kunnen hier moeilijk zelf uit komen. Hier is hulp bij nodig.
Durf jij ervoor uit te komen dat dit bij jou speelt? Of ken je iemand die hiermee worstelt en durf je hem/haar dit verhaal te laten lezen?
Neem vrijblijvend contact met me op dan kijken we samen wat jij nodig hebt om het tij te keren. Een kind houdt levenslang last van een loyalteitsconflict. Dat wil je je kind niet aandoen.
Carolien Roobol
Scheidingscoach
www.succesvolscheidenrijnmond.nl
Lees ook de andere blogs van Carolien.
REAGEER OP DEZE BLOG