Wat je vaak ziet bij stellen waarvan één van beiden is vreemdgegaan is dat zij jaren later nog worstelen met de onverwerkte emoties die samenhangen met het vreemdgaan. Deze emoties hebben niet alleen betrekking op het vreemdgaan zelf maar ook over bijvoorbeeld de manier waarop je erachter bent gekomen, de pijnlijke vermoedens die je al enige tijd had, de plotselinge gedragsverandering bij je partner.
Pijn en schuldgevoel
Ook de vreemdganger kan jaren later nog met een schuldgevoel rondlopen, niet alleen richting zijn of haar partner maar ook naar de kinderen en familieleden toe. Dit schuldgevoel wordt daarnaast ook vaak nog jarenlang aangewakkerd door de bedrogene. Het vreemdgaan op zich en de hele situatie erom heen laten diepe wonden achter.
Wanneer jouw partner is vreemdgegaan ga je door een rouwproces. Het toekomstbeeld wat je had valt in duigen en wat je dacht te hebben in het verleden blijkt ook niet zo te zijn. Die pijn komt keihard binnen. Als je al het vermoeden had dat je partner vreemdging voelt de bevestiging alsnog alsof de grond onder je voeten vandaan zakt. Alles is in één klap onzeker en het vertrouwen in de ander is weg.
In mijn praktijk vertelde een stel dat zij (de bedrogene) de eerste dagen, nadat zij wist dat hij was vreemdgegaan, alleen maar kon huilen. Huilend voerde zij dagenlang een kruisverhoor, ze moest en zou alles tot in de detail weten. Met wie? Hoe vaak? Waar? Wat deden jullie? Ben je verliefd?
Daarentegen voelde hij (de vreemdganger in dit geval) zich met name opgelucht, zijn geheim was geen geheim meer. Hij had het gevoel dat hij eindelijk weer verder kon met zijn leven. Daarnaast voelde hij zich wel heel schuldig en dat werd eigenlijk steeds erger doordat hij zag wat het met zijn vrouw deed.
Tijdelijk afstand
In die eerste fase kan het gebeuren dat de emoties zo hoog oplopen, dat één van beiden besluit om (tijdelijk) afstand te nemen. Sommige stellen kiezen ervoor om apart te gaan slapen, anderen besluiten om tijdelijk elders te gaan wonen.
Bij het stel dat ik begeleidde, vertelde zij dat ze in een soort waas leefde. Niets kwam echt bij haar binnen, ze voelde zich leeg en kon niet goed meer nadenken. Soms stond ze in de supermarkt en dan werd zij overvallen door verdriet. Dat hield ze dan net zolang in totdat ze het kon laten gaan.
Achteraf weet ze dat ze eigenlijk direct al wist dat ze niet bij hem weg wilde. Zij hield van hem en ze was zo boos dat hij haar er nu eigenlijk min of meer toe dwong om te stoppen met de liefde van haar leven. Zij wilde dit niet, maar in die beginfase dreigde ze wel om bij hem weg te gaan. Uit boosheid, verdriet en ook omdat je toch niet bij iemand blijft die je dit aandoet? Dat laatste was eerder het oordeel wat zij verwachtte te gaan horen van de buitenwereld, dan de stem van haar binnenwereld.
Vervreemden
Er komt in dit proces een moment van besef dat het leven niet meer is wat het was en daarmee ook de vraag: Hoe dan nu verder? Beetje bij beetje voel je dat de enorme woede, het verdriet en de ongeloof, plaats maakt voor reflectie en dat je zelfs kan gaan kijken naar jouw eigen aandeel in dit geheel. Bij vreemdgaan ligt de aanleiding van vreemdgaan namelijk niet alleen bij de vreemdganger. In je relatie kun je vervreemden van elkaar, zowel fysiek als geestelijk. Daar heb je beiden een aandeel in.
Communicatie is hierbij heel belangrijk. Welke behoeften zijn niet naar elkaar geuit gedurende de relatie? Welke relatiepatronen zijn er? Willen wij verder met elkaar? Hoe pakken we dat aan? Schakelen wij hulp in?
Wel of niet verder met elkaar
Wanneer je in de eerste weken alleen maar woede hebt gevoeld, komt nu vaak het moment van diep verdriet. Er is weer wat meer ruimte om het verdriet te kunnen voelen. Verdriet om verlies van de relatie die jullie ooit hadden, verdriet om het vertrouwen dat is geschaad. Ook komt er in deze fase vaak het besluit over wel of niet verder gaan met elkaar.
De keuze om bij elkaar te blijven, betekent werk aan de winkel. Als je hier weer terug gaat naar de dagelijkse gang van zaken en geen gehoor geeft aan jullie ware behoeftes en verlangens, is de kans groot dat de geschiedenis zich zal herhalen.
Willen jullie deze relatiecrisis goed te boven komen dan is begeleiding van een goede coach of therapeut raadzaam.
Ben jij of is je partner vreemdgegaan, twijfelen jullie over scheiden of bij elkaar blijven? Neem vrijblijvend contact met mij op.
Tot snel,
Mendi
Succesvol Scheidingscoach & Familiemediator
06 -12439957
Lees ook de andere blogs van Mendi.
Bloem - 25 mrt 2021
Dat ... en in de 24 jaren dat we samen waren ... waren het zeker 20 dames voor langere of kortere tijd ... hoe dan? Hoe dit te verwerken?
sabrine - 25 apr 2021
Mijn (bijna ex) partner en ik hebben nooit geleerd om te praten over emoties en/of gevoelens. Nu weet ik achteraf dat we uit elkaar aan het groeien waren. Hij heeft daarom opengestaan voor een ander en die ander (een gezamenlijke vriendin waarvan haar relatie van dik 20 jaar ook niet helemaal lekker ging) heeft hem verleidt hij is daarop in gegaan. Toen hij het me vertelde heb ik hem niet meteen de deur gewezen omdat ik weet waar het vandaan kwam. Ik wilde vechten voor het gezin of het goed uit elkaar gaan vanwege de kinderen maar voor hem was het al te laat hij zag een paar gesprekjes tussen ons 2-en over wat er allemaal niet goed was gegaan tussen ons al als vechten (ondertussen hadden zij intensief contact) en dat hielp niet dus hij heeft de stekker eruit getrokken. Inmiddels zijn we dik een jaar verder (scheiding is ook nog steeds niet rond) en zijn we op non speaking terms afspraken maken gaan over de mail/app. Nu zitten mijn kinderen met een groot loyaliteitsprobleem. Met mij praten ze veel over de 'andere kant' en ik vraag er ook naar en dan vertellen ze me van alles. Ondanks de pijn en verdriet vind ik het voor de kids belangrijk dat ze weten dat alles bespreekbaar is. Als ik de kids moet geloven praten ze daar nooit over hoe het hier gaat en mijn naam wordt nooit genoemd. Ik vind dat heel erg. Ik heb hem dat ook al een paar keer aangegeven maar hij reageert er niet op omdat hij niet weet hoe ermee om te gaan. Hij zegt dat hij met mij een goeie band wil voor de kinderen en ik wilde dat ook maar ik had de afgelopen periode afstand nodig om te helen. Hij vond het na een paar maanden van heling wel genoeg en legde de bal bij mij neer om een band op te bouwen. Voor mij hoeft het niet meer het liefst zie ik hem nooit meer maar vanwege de kinderen is dat helaas onmogelijk. Hij verwijt me van alles maar hij vecht er niet voor om een band op te bouwen wat hij zegt wel heel graag te willen. Nu heeft mij zoon (11) expliciet aan mij gevraagd of ik vrede wilde sluiten met zijn vader en de gehele situatie omdat hij zich in 2en gesplitst voelt en hij wil het niet meer. Je moederhart breekt als je kind dat aan je vraagt. Ik zei tegen hem dat ik heel trots op hem ben dat hij zijn gevoel met me deelt. Ik zei tegen hem dat tijd alle wonden heelt. Ik wist even niet goed hoe te reageren en begon te huilen en zei ook dat ik me vervangen voelde en dus daar heel veel moeite mee had maar dat ik mijn best gaan doen. Ik vroeg of hij dit ook al met zijn vader had besproken en zei 'nee want met papa praat ik niet over dit soort dingen en hij vraagt ook nooit ergens naar.. Heeft iemand tips voor me hoe ik hiermee om moet gaan? ps ik had hem al een paar keer eerder voorgesteld om een prof erbij te halen maar hij vond het onzin omdat hij vond dat we er wel samen uit zouden komen.
nikkie - 25 apr 2021
Sabrine zoals ik jou lees zijn de intenties van zowel jou als je ex goed maar lukt het niet door emoties die spelen. Ik zou je willen adviseren om toch die kans te grijpen om als ouders on speakings term te komen. Probeer de term " band opbouwen" met je ex los te laten, daar zit al een te grote emotionel lading aan wat het voor jou nog moeilijker maakt want die term schept verwachtingen van de ander en juist die verwachtingen van de ander zal jullie gevangen houden in deze non speaking tijd. Ga hem als vader van je kinderen zien en niet meer als ex partner. Geen verwijten meer. Het is aan jou om nu zelf met al jouw emoties over deze breuk aan de slag te gaan, dit kun je niet meer met hem samen doen. Verwacht dat dan ook niet van hem. Ook of hij bij hem thuis nu niet over jou spreekt kun jij verder niets mee, hij verwerkt het nu op zijn manier. Als jij als doel hebt om goed uit elkaar te gaan doe daar dan ook alles voor wat nodig is, zet de kinderen op 1, doe voor hen wat jou bij dat doel brengt en laat dat niet van zijn gedrag afhangen. Het zal veel slikken zijn, veel tot 10 tellen veel alleen verwerken maar je kunt het, zoek een uitlaatkklep voor jezelf en hou je eigen doel voor ogen. Kin omhoog en borst vooruit dan kom je hier doorheen, heel veel sterkte.