Een nieuw jaar, met eindelijk het gevoel dat ik weer naar de toekomst kan kijken. Mijn verleden zal een belangrijke rol blijven spelen, hopelijk meer de mooie momenten en ik hoop dat de pijnlijke momenten niet meer zo nadrukkelijk aanwezig zijn.
Vooruit kijken, is ook durven terug te kijken. Afgelopen jaar was zwaar, emotioneel, teleurstellend en uitputtend. In mijn eerdere blogs heb je kunnen lezen hoe het is verlopen.
Schrijven helpt
Ik heb veel geschreven. Schrijven brengt wat orde op zaken in mijn hoofd, dan schrijf ik mijn verdriet, boosheid of teleurstellingen weg. Zo probeer ik ook te voorkomen dat ik te snel reageer op mijn ex, want het contact met hem loopt niet soepel. Er veel gebeurd met mij en ook in het contact tussen hem en mij.
Het is een cirkel waar we inzitten, waar mijn emoties en zijn slechte communicatie twee facetten zijn die geen positief effect hebben op elkaar. Ondanks verschillende pogingen van mijn kant om dit bespreekbaar te maken om het te verbeteren, stuitte ik bij mijn ex op een dichte deur.
Afgelopen periode ben ik het anders gaan aanpakken. Mijn ex is vaak over mijn grens gegaan. De afgelopen periode heb ik er even niets van gezegd, dit is niet goed voor mijzelf, maar het heeft even ‘rust’ gegeven in het contact met hem.
Verder ben ik de afgelopen periode niet aanwezig geweest als hij de spullen van de kinderen kwam halen en als ik de spullen kwam halen, bleef ik buiten. Ook dit heeft rust gegeven. Het vraagt wel het nodige van mij en het levert nog niet die verbetering op in het contact, want dat kan ik niet alleen.
Ik heb hem nu een voorstel gedaan om met elkaar in gesprek te gaan, om te kijken hoe we het contact kunnen verbeteren, waar hij en ik behoefte aan hebben. Ik ben altijd een voorstander om te kijken naar verbeteringen, die stappen heb ik ook steeds gezet, maar mogelijk was de tijd er nog niet rijp voor. Hopelijk wel in 2022, want het is belangrijk voor de kinderen.
Als je nú niet voor jezelf opkomt is het te laat
Als ik kijk hoe de afwikkeling van de scheiding is verlopen was dat emotioneel. Daar waar je een huwelijk vastlegt, is dat met liefde. Waar je tekent voor de scheiding, is het zakelijk. Mijn ex stond vanaf het begin zakelijk en star in de afwikkelingen. Een vriendin zei tegen mij: ‘Lo, er is niemand die het voor jou opneemt. Je ex al helemaal niet. Als je nu niet voor jezelf op komt, is het voor altijd te laat.’
Ik ben gaan kijken naar hoe mijn ex met mij om was gegaan en nu omging. Hoe hij reageerde in het eerste gesprek met de mediator. Mijn ex heeft altijd zijn antwoord klaar en voor hemzelf goed onderbouwd. Ik niet, ik ben niet mondig en moet over dingen nadenken. Ik begon in te zien, dat mijn vriendin gelijk kon hebben.
Effecten van voor jezelf opkomen
Ik moest mijn standpunt op papier zetten en goed onderbouwen, dat zou me helpen. Zo ging ik aan de slag, met ondersteuning van vrienden. Het was een gevecht met mijzelf vooral doordat ik nooit goed was om op te komen voor mijzelf. Dat deed ik nu wel.
Na de nodige gesprekken met de mediator, waar ik vaak dacht ‘laat allemaal maar’ omdat ik het zo slopend vond, kwam mijn ex onverwachts met een positief tegenvoorstel. Met dat voorstel hebben we afgelopen zomer de scheidingspapieren getekend.
Het heeft er toe geleid dat ik, mede door de tijdelijke verkoop van mijn deel van het vakantiehuisje van mijn familie aan mijn familie, begin 2022 weer een handtekening ga zetten. Dit keer voor mijn eigen huis. Emotioneel moet ik de afwikkeling nog een plek gaan geven, want de afgelopen tijd moest er veel gebeuren om het rond te krijgen met het huis.
Mijn ex heeft mogelijk laten zien dat hij me goed wil achterlaten (hij heeft nooit zijn omslag toegelicht) en ik ben voor mezelf opgekomen. Bij deze twee punten wil ik nog eens goed stil staan als het huis rond is.
Geïnvesteerd in mijn sociale leven
Mijn sociale leven was nihil, omdat ik nog maar net was verhuisd naar een nieuw dorp, toen mijn ex de scheiding aankondigde. In de heftige tijd afgelopen jaar privé en met Corona heb ik toch veel geïnvesteerd om nieuwe mensen te leren kennen.
Ik ben in het buurdorp mee gaan trainen bij de hockey. Ik had ooit een blauwe maandag hockey gespeeld, maar heb wel veel balgevoel. Het beviel zo goed, dat toen ze door ziekte een vervangende trainer zochten bij de jeugd, ik mij heb aangeboden. Ik sta makkelijk voor groepen en ben sportief. Het was een spannende uitdaging, vooral dat ik mezelf niet voorbij zou lopen met alle hectiek privé. Tot nu toe krijg ik zowel van de jeugd als de ouders positieve reacties. Het geeft energie en ik heb er leuke nieuwe contacten opgedaan.
Ik heb me met kerst ingeschreven bij een datingsite, geen idee of ik er al aan toe ben, maar als ik het niet ontdek kom ik er niet achter. Hopelijk komt er nu wat rust op alle vlakken, krijgen mijn emoties een goede plek.
Wat ik meeneem naar 2022
Wat ik mee neem naar 2022 is dat mijn kinderen en ik samen het allerbelangrijkste zijn. Ik heb veel geleerd over mijzelf, waar ik mij zelf kwetsbaar heb opgesteld, hulp heb gevraagd en voor mijzelf ben opgekomen.
Onverwachts stond mijn leven in 2020 volledig op zijn kop. Nu ruim een jaar later kan ik zeggen dat mijn leven weer kleur krijgt en ik weer in bloei sta (de bloem van de lotusbloem). Er komen weer mooie dingen op mijn pad en tevens is het stilstaan en genieten van het moois om mij heen, kinderen, familie en vrienden.
Lo (44) schrijft wat ze heeft meegemaakt. Na 20 jaar samen te zijn, waarvan 18 jaar getrouwd, is ze nu 6 maand gescheiden en 12 maand uit elkaar met haar ex. Ze is moeder van drie pubers, woonachtig in een klein dorp, werkzaam in het onderwijs.
Lees ook de andere blogs van Lo.
REAGEER OP DEZE BLOG