Tijdens een éen op éen wandeling met haar moeder vertelt oudste voor het eerst sinds lange tijd weer over haar vader. Zij en haar zusje gaan al twee jaar niet naar hun vader toe.
Weer vertelt ze dat ze, haar vader en zijn vriendin, zo vaak boos werden op haar kleine zusje. Mijn jongste. En in een flits hoor ik mijn ex-schoonzus weer zeggen dat zijn vriendin vaker zei ‘Bah! Ze is net haar moeder!’ Doelend op mijn jongste en mij dus…
Snel boos
En dit zei de jongste ook altijd als ze terugkwam van een weekend papa. Dan was ze op maandag onhandelbaar vaak. Snel boos. Dingen die fout gingen of vielen of dat ze iets omstootte en als ze dan in tranen uitbarstte; kwam alles eruit als ik haar troostte. ‘ze zijn altijd boos op mij mama!’
‘Voelde het zo voor haar of was het echt zo dat ze altijd boos op haar waren?’ Mijn oudste knikt al als ik mijn zin nog aan het afmaken ben. ‘Ze waren echt altijd snel boos op haar. Om het minste. En ik wou er dan altijd iets over zeggen maar durfde het ook niet want dan werden ze boos op mij. Ik vond het zo zielig voor haar. Daarom wou ik dan ook altijd naar jou.’ We lopen rustig verder. ‘Toen ik iets ouder was en zij zelf kinderen had gekregen met papa, wist ik wat ik moest zeggen en dan nam zij het voor haar (mijn jongste) op’.
Ik vraag haar of ze veel denkt aan haar broertje, die ze nog niet heeft leren kennen en die vorig jaar is geboren. Ze schudt daarop haar hoofd. ‘Nee want ik ken hem helemaal niet. Wel mis ik mijn kleine zusjes en denk ik vaak aan ze.’
Veel ruzie
Ik vraag haar, als ze terugkijkt, of het echt zo was dat papa en zijn vriendin veel ruzie hadden, zoals ze destijds vaak aangaf als ze terugkwamen van papa. Ze knikt.‘ Altijd als wij in bed lagen hoorde ik hen beneden schreeuwen. Of ja, zij. Papa reageerde nooit echt veel.’ ‘Nam papa het nooit voor zijn jongste dochter op als er iets was gebeurd?’ ‘Nee, het was juist eerder zijn vriendin die dat deed. Toen ze later eigen kinderen kreeg werd dat ook meer. Toen nam ze het veel sneller voor ons op als papa boos werd op de jongste of mij.’
Ik ben Elisa, moeder van twee geweldige meiden. Na een lange relatie (en huwelijk) met mijn jeugdliefde besloot ik tot scheiden. We zouden in goede harmonie co-ouderschap gaan doen. Er waren nog geen nieuwe partners. Alles ging meer dan prima; totdat hij een relatie kreeg en ging samenwonen. Waar ik nooit in terecht wou komen zag ik voltrekken voor mijn ogen; machtsstrijd over de rug van de meisjes. Een nachtmerrie. Ik wilde niet vechten maar mij restte geen andere keuze.
Lees ook de andere blogs van Elisa.
REAGEER OP DEZE BLOG