De bel ging en daar stond mijn dochter…
De scheiding van Jeanine was zeer moeizaam verlopen. Toen zij haar toenmalige man vertelde dat ze na veertien jaar huwelijk niet meer met hem verder wilde was het huis te klein geweest. ‘Doe wat je niet laten kunt, maar weet dat ik je alles zal afpakken wat je lief is,’ had hij geschreeuwd. En dat had hij gedaan. Drie maanden nadat ze definitief uit elkaar waren, hadden beide kinderen tegen Jeanine gezegd dat ze bij hun vader gingen wonen en dat ze haar nooit meer wilden zien. Ze was een waardeloze moeder, zij had het gezin kapot gemaakt!
Dat is ruim vijf jaar geleden en Jeanine heeft sindsdien geen enkel contact met haar kinderen. Het gemis en het verdriet is groot. En ondanks dat ze nooit een reactie krijgt, is ze altijd liefdevolle berichtjes, kaarten en cadeautjes blijven sturen. Maar de vrees dat ze haar kinderen nooit meer zal zien neemt toe.
Als dan op een avond de bel gaat en haar inmiddels zeventienjarige dochter op de stoep staat, kan Jeanine haar ogen nauwelijks geloven.
Vervreemde kinderen kunnen ineens voor de deur staan. Ook als er al jaren geen contact is. Of jouw (volwassen) kind weer terugkomt en zo ja wanneer, kan helaas niemand voorspellen. Wel weten we dat bepaalde factoren in het leven van vervreemde kinderen eraan kunnen bijdragen dat zij hun weg terugvinden naar de ouder die ze jarenlang rigoureus afwezen.
Gunstige invloeden voor contactherstel
Uit onderzoek is bekend dat in bij (spontaan) contactherstel er vaak een derde partij was die het vervreemde kind op een of andere manier aan het denken heeft gezet. Bijvoorbeeld nieuwe vrienden, studiegenoten of partner, maar ook een vertrouwenspersoon of therapeut. Bepaalde levensgebeurtenissen zoals het behalen van een diploma, afstuderen, een bijzondere (sport)prestatie, trouwen of zelf een kind krijgen, kunnen de (emotionele) behoefte aanwakkeren voor contact met de afgewezen ouder.
Ook komt het voor dat het kind het manipulatieve, leugenachtige en dominante gedrag van de ‘favoriete’ ouder doorziet of er getuige van is dat deze ouder anderen wreed en respectloos behandeld, waardoor de ogen geopend worden. De dochter van Jeanine vertelde later dat het tussen haar en haar vader was geëscaleerd, omdat zij zijn verbale agressie en ziekelijke bemoeizucht helemaal beu was. Aangemoedigd door de ouders van haar vriend, had ze het aangedurfd om naar haar moeder te gaan.
We weten dat bij spontaan contactherstel een of meerdere van bovengenoemde factoren een rol kunnen spelen. Wat we niet weten is wat werkt voor welk vervreemd kind. Dus welke factoren of combinatie er per situatie uiteindelijk toe hebben geleid dat het vervreemde (volwassen) kind de afgewezen ouder opzocht, is niet te achterhalen of te voorspellen. Daarbij hebben we geen invloed op deze factoren.
Hoop houden is essentieel voor ouders die hun kind niet meer zien
Toch laten deze verhalen zien dat vervreemde kinderen ineens op een dag wel degelijk hun afgewezen ouder kunnen opzoeken. En dat geeft hoop. Hoop die essentieel is voor afgewezen ouders om het vol te houden en door te gaan.
Want er zijn ook factoren waarop je als afgewezen ouder wel invloed hebt en die in positieve zin kunnen bijdragen aan contactherstel. Afgewezen ouders die uiteindelijk werden herenigd met hun vervreemde (volwassen) kind waren, zonder uitzondering, altijd blijven hopen om hun kind weer terug te zien. Ook als er nooit een reactie kwam op hun berichten of cadeautjes.
Deze ouders hadden veel kennis opgedaan over ouderverstoting en daaraan gerelateerde patronen en dynamieken. Ze hadden geleerd om de vervreemding vanuit het kindperspectief te bekijken en daarnaar te handelen. En ondanks het gemis, waren deze ouders in staat geweest een betekenisvol leven te leiden.
Heb jij te maken met ouderverstoting? Wil je (praktische) tips hoe je daar beter mee om kunt gaan en welke mogelijkheden er zijn richting jouw kinderen, ook als er geen contact meer is? Of heb je een specifieke vraag of wil je gewoon even sparren over jouw situatie?
Kijk op www.moniquemeulemans.nl wat ik voor je kan betekenen of stuur een mail naar: monique@moniquemeulemans.nl
Monique Meulemans
Lees ook de andere blogs van Monique.
Annette - 20 aug 2024
Mijn kind mailde me ineens na vier jaar. Hij was inmiddels volwassen geworden en zag de dingen anders. Al die jaren heb ik liefdevolle berichten gestuurd zonder vraag of verwachting erin. Retemoeilijk, maar misschien voelde hij daardoor dat de deur openstond. We hebben elkaar weer gezien en hebben uren gepraat en naar elkaar geluisterd. Het verleden laten we nu rusten. Het is fijn zo tussen ons.