“Ik mis mamma” brengt mijn jongste huilend uit. Het is tijd om te gaan slapen en dit is de laatste weken een dagelijks wederkerend fenomeen. Ik kan niet kijken in het hoofdje van een driejarige. Als ik dat zou kunnen, dan denk ik een mix aan te treffen van het volgende:
Een eetlepel verdriet;
500 gram peuterpubertijd;
300 ml “ik wil niet slapen”;
En toch een snufje echt missen;
2 eetlepels extra aandacht;
En het geheime ingrediënt.
Het is een lastig probleem. Een probleem dat dwars door het slaapritueel gaat. Natalya gaat de laatste tijd namelijk moeilijk slapen. Ze zegt dat ze de andere ouder mist. Een probleem dat niet op te lossen is. Desgewenst bellen we elkaar, zodat ze de stem van de ander hoort. Afwisselend streng en vriendelijk proberen we haar in de plooi te brengen. We proberen ruimte te maken voor de emotie van het missen van, maar aan de andere kant is “gaan slapen” nu eenmaal een activiteit die er bij hoort. Je kind horen huilen in bed is ook geen pretje als ouder. Natalya zal het ook niet als leuk ervaren.
Gelukkig is de communicatie tussen mij en mijn ex in de laatste periode beter geworden dan de periode daarvoor. Daardoor is overleg mogelijk om aantekeningen te vergelijken. Ze heeft in beide huizen een eigen kamer. Ze heeft een reistas en mag altijd meenemen wat ze wilt. Ze mist mij ook bij mamma, dus daar heeft ze ook moeite met het slaapritueel. Speelgoed is verdeeld, dus aan beide kanten heeft ze vertrouwd speelgoed. Haar gedrag overdag laat het missen bijna niet zien. Tijdens “vadertje-moedertje” kiest ze graag de rol van huilende baby. Ook haar poppen huilen verdacht veel. Maar ja, p-te-p heeft een baby die we liefkozend Brullie-brul noemen, dus het kan ook kopieergedrag zijn. Inara speelde vaak het eet ritueel na, wat bij Natalya weer een probleem was. Natalya haar ontwikkeling gaat simpelweg goed. Op papier doen we het goed en gaat het goed. Op het slaapritueel na dan.
Een oplossing hebben we niet 1-2-3. Suggesties zijn welkom. Ik google maar weer eens en vind als enige dat geduld en het niet meegaan in haar emotie de juiste aanpak is. Of om het toch eindeloos met haar te gaan bespreken. Het is aan ons om op zoek te gaan naar het geheime ingrediënt. Mijn voorlopige hypothese is dat het kortgeleden nachtzindelijk worden ook een factor kan zijn. Ik denk dat ze bang is om in haar bed te plassen, ondanks dat ik haar ’s nachts wakker maak om te gaan plassen. Haar bed is ook voor 99% droog, dus ze doet het fantastisch. Ik vermoed dat Natalya nog in haar rouwproces zit. En als ze alleen in bed ligt, in het donker (met nachtlampje .red) dat haar gedachten de vrije loop nemen. Dat het missen van iemand dan sterker is dan overdag, wanneer ze meer afleiding heeft. Ikzelf maal ook nog wel eens als ik net op bed ligt. Met een beetje pech heeft ze dat dus van mij meegekregen. In dat geval zijn we hier nog wel een tijdje mee bezig.
REAGEER OP DEZE BLOG