De evaluatie van de eerste periode na onze scheiding leverde niet veel vuurwerk op. De wederzijdse alimentatie (kindregeling) voor het delen van de kosten verloopt goed. We komen wat geld te kort, maar leggen ook zonder onderling morren wat bij. Sinterklaas en kerst zijn geregeld. Sinterklaas vieren we gezamenlijk, kerst gaat dat niet lukken. Ik ben blij dat het dit jaar gelukt is om met mijn gehele nieuwe familie bij elkaar te zijn. Mijn ex zal blij zijn dat zij de kinderen flexibel mee mag nemen en een extra nachtje heeft. Over de activiteiten voor de kinderen (judo, dansles, Artis) ruilen we eind 2014 Artis in voor Monkeytown. Veel dingen kopen we zonder gebruik te maken van de kindrekening. Een soort gevoel van autonoom ouder zijn speelt daar in mee. De haal en brengtijden van de kinderen zijn in goed onderling overleg opgeschoven om beter in de natuurlijke stroom van de week mee te lopen. Eén tot twee keer per week eten we samen met de kinderen. Met p-te-p en haar kinderen erbij is dat best gezellig druk. Al met al gaat alles redelijk goed bij ons. Ik denk niet dat er iemand in onze omgeving was die dit destijds had geloofd.
Dit is mooi voor mij, maar jammer en saai voor mijn blog. Het is nu eenmaal makkelijker om dingen op te schrijven die niet goed gaan. Alles wat goed gaat nemen we immers graag voor lief. Maar gelukkig hebben we p-te-p nog. Haar scheiding is dan al wel rond, maar met betrekking tot de kinderen en afhandeling van de inboedel verloopt het minder soepel. En al schrijvende valt me iets op. Hoewel hun huwelijk een maandje later dan de onze strandde is er wel een duidelijk verschil. Mijn ex en ik zijn veel verder in ons scheidingsproces. P-te-p zit nog midden in het bepalen van het ouderschapsplan, waar nu het onderwerp van een goede omgangsregeling het belangrijkste deel is. De onderlinge communicatie verloopt niet goed, zeg maar gerust slecht. Er heerst veel onderling onbegrip en soms zelfs argwaan en vijandigheid. Ze zullen er wel op enige manier uit moeten komen, maar hulp is daarbij noodzakelijk.
Het gaat me nu niet om hun stand van zaken. Mijn observatie is is van andere aard. Zelfs als ik het tijdsverschil optel bij mijn na huwelijkse periode, dan hebben ze nog een lange weg te gaan. Mijn ex en ik hebben dat niet. Ik denk zelfs dat ze nooit op het punt kunnen komen waar mijn ex en ik nu zijn. Dat deel van onderling vertrouwen en wederzijdse toegang zal niet mogelijk zijn. Een deel zit in de beider persoonlijkheden. Een ander en beter oplosbaar punt is de opgebouwde retoriek. Die gaat immers een eigen leven gaat leiden. Om daar van terug te keren of je bij nader inzien van afkeren is lastig en voor de meeste mensen onmogelijk. Als eerste zal je moeten toegeven dat je een verkeerd of onhaalbaar pad volgde. Daarnaast zal je achterban dit moeilijk accepteren. Jouw verlies wordt hun verlies en zolang ze niet zelf aan het front staan, is het makkelijk een standpunt in te nemen. Als je ook nog moet gaan vertellen die je niet volledig de waarheid vertelde, wordt het bijna onmogelijk.
REAGEER OP DEZE BLOG