Veranderen is moeilijk

Mannen komen van Venus en vrouwen komen van Mars. Of omgekeerd, net wat je wilt. Ik gebruik graag het omgekeerde omdat ik niet een voorkeur heb om rolbevestigend te willen denken en handelen. Zo benader ik mijn omgeving en voed ik mijn kinderen op. Binnen mijn relaties leidt dit vaak in het begin tot een zucht van verlichting. Ik ben niet jaloers en daarom ook niet bezitterig. Ik geef alle ruimte binnen de gestelde grenzen. Ik ben erg gericht op zelfontplooiing en het maken van persoonlijke keuzes.

Dit is echter niet de samenleving waar we in leven. We bemoederen elkaar het liefst helemaal vast. De discussie rondom zwarte piet is een mooi voorbeeld. Hoewel ik zelf geen feest wil waar anderen gekwetst worden, gaat het nu te ver. De piet mag niet zwart zijn. Ik hoor dan de volgende redenen. Ik zet er meteen mijn historisch besef achter.

• Zwarte Piet is een knecht, dus een slaaf van Sinterklaas. Een knecht was in het verleden een betaald beroep. In sommige culturen (Egyptenaren) was zelfs een slaaf een beroep.
• Zwarte Piet wordt als racistisch scheldwoord gebruikt. Dat zal helaas waar zijn. Maar mensen maken elkaar voor vele vuiligheden uit. Ik ben wel eens een pannenkoek genoemd. En ze smaken me nog steeds.
• Zwarte Piet wordt altijd dom afgebeeld. B1 en B2 bij Bassie en Adriaan ook. En daar hoor je niemand over. We moeten ons wel herinneren dat het een kinderfeest betreft.
• Zwarte Piet ziet er gedateerd uit. Tsja, dat klopt. Maar we hebben meer folklore. En zwarte piet is gekleed als edelman. Met gouden oorbellen als appeltje voor de dorst.

Sjaak Bral maakt het gelukkig simpel. We geloven in Sinterklaas. Het is dus een geloof. We hebben een vrijheid van godsdienst. Einde verhaal. Inara doet daar een schepje bij. Ze vroeg me of het al weer tijd is om in Sinterklaas te gaan geloven. En Daniël draagt graag zijn zwarte piet shirt in december. Zwarte piet is nu eenmaal de held van menig kind. Het zijn de volwassenen die er aanstoot aan nemen en geven. Dat zal deels terecht zijn. We moeten daarom open staan voor verandering. Maar niet alleen een verandering bij een ander. Ook bij onszelf. En niet alleen tegen zijn, maar ook suggesties geven over hoe het anders kan. Meedenken dus.

Hoe ruimdenkend ik ben over Sinterklaas, hoe minder flexibel ik ben in relaties. Een ex van ooit kwam ik terloops tegen. En het gesprekje over mijn situatie en de hare volgde. Ze fronste en knikte veelbetekenend. Ze herkende veel van wat ik vertelde. Met de toevoeging dat ik het nu beter besefte. Maar dat ik weinig veranderd was. Ik geef graag aan mijn partner alle ruimte om zich te ontwikkelen. Maar geef mezelf die ruimte maar beperkt. Voor de ander is die vrijheid prettig. Behalve als het niet meer vanzelf gaat. Ik heb dan niet genoeg aan stille hints. Mij zal verteld moeten worden wat de ander wil. En ik los graag de problemen op van een ander en tegelijk accepteer ik zelf moeilijk hulp. De lat voor mezelf ligt erg hoog en tegelijk laag voor mijn partner. Die instelling lokt een ongelijkheid uit. De ongelijkheid waar ik als mens weer slecht tegen kan en dus mijn relatie onder druk kan zetten.

Met een blauwe, rode of groene Zwarte Piet kan ik wel leven. Als we echt eerlijk zijn zal de rest dat ook kunnen. Maar ben ik in staat om voldoende te veranderen om niet steeds weer in dezelfde val te trappen? En het is verstandig om tegelijk begrip op te brengen voor de moeite die anderen hebben met veranderen. Welk voorbeeld geef ik mijn kinderen mee?

Daniel is vorig jaar gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden man en alleenstaande vader. Sinds kort heeft Daniel een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen.