Als vrienden uit elkaar. Even voorstellen; nieuwe blogger Nico

We horen regelmatig hoe goed we het wel niet doen en hoe mooi we alles geregeld hebben. En ja, dat klopt ook. We hebben zelf ook vaak gezegd: “Als het moet, dan moet het zo”, en dat we ooit het handboek zouden gaan schrijven: Scheiden kan ook zo.

We hébben het goed gedaan en we hébben alles mooi geregeld voor onze kinderen en onszelf. We hebben het geluk gehad dat we geen hekel aan elkaar hebben, dat we ondanks alles nog vrienden zijn en dat we respect voor elkaar hebben. Als ouders maar zeker ook als individuen. Het kan dus, als vrienden uit elkaar gaan.

Mijn vroudin – ik kan nog maar niet wennen aan ‘ex’ dus ik heb een term voor haar verzonnen, die voor mijn gevoel meer respect toont – heeft nu ongeveer een jaar geleden aangegeven dat haar gevoel voor mij verdwenen was. In plaats van partner was ik meer een hele goede vriend geworden. Ze was stellig in haar overtuiging dat ze dan dus maar weg moest gaan maar gaf meteen aan dat we geen haast hadden, dat we het stapje voor stapje zouden doen. Dat hebben we ook gedaan, in totaal waren we bijna acht maanden verder voordat de scheiding formeel werd.

We hebben in die acht maanden, ondanks alles, veel gepraat en gelachen. We zijn nog als gezin op vakantie geweest. We gingen nog regelmatig samen ergens iets drinken. We hadden betere gesprekken dan in de maanden voor we uit elkaar gingen. We vertelden elkaar hoe het met ons ging. We kwamen weer tot een mate van gelijkwaardigheid waar we nog steeds de vruchten van plukken.

We wilden nooit in deze situatie belanden maar het is gebeurd. We zitten hier nu eenmaal en we maken er het beste van. We gaan allebei ons eigen proces door maar we zijn ook nog steeds geïnteresseerd in elkaar. En ook al is er afstand en verwijdering, we voelen ons nog steeds een gezin. We delen zoveel samen, niet alleen bijna twintig jaar en drie kinderen, maar ook wie we zijn. Dat kunnen we blijkbaar doen, en volgens mij alleen maar omdat we in staat zijn geweest het respect voor elkaar te bewaren.

Na bijna 20 jaar samen, waarvan 17 jaar huwelijk, en drie kinderen werd ik verrast door de mededeling dat de gevoelens van mijn vrouw voor mij veranderd waren. We zijn als vrienden en in zeer goede harmonie uit elkaar gegaan maar we doorlopen natuurlijk ook alle stadia van het rouwproces. In mijn blogs schrijf ik daarover.