#vrienden #familie #moeilijketijden #fakefriends
In zware periodes van je leven vertrekken sommige mensen, opvallend of onopvallend, uit je leven. Tenminste dat is mijn ervaring, maar ook wel de ervaring van vrienden en familie om me heen. Eigenlijk is dat raar. Dat er mensen bij je weglopen, juist als je mensen om je heen zo nodig hebt, zo veel behoefte hebt aan begrip, hulp, aandacht, (h)erkenning. Ik heb me heel vaak afgevraagd, waarom?
Ik krijg er geen duidelijk antwoord op. Mensen draaien liever ergens om heen, dan eerlijk te zijn of gewoon te zeggen dat ze iets, of omstandigheden, moeilijk vinden. Feit blijft dat je er maar mee moet dealen, dat je behalve een groot verlies (scheiding, overlijden of wat voor verlies dan ook), nog veel méér om je heen verliest. Het lijkt alsof je helemaal teruggebracht wordt naar de basis, je Zelf!
Maar misschien is dat ook wel nodig om te ervaren welke mensen er nog wél voor je zijn en met welke mensen je je nog wél wilt omringen. Ondanks dat je soms denkt, wat blijft er nog van familie, vrienden en kennissen om me heen over? Dan komen er ook weer mooie mensen op je pad, die je willen leren kennen, die leuke dingen met je willen ondernemen, die je een periode in je leven helpen of jij hen, want vaak sta je écht niet helemaal alleen.
Het is helemaal wáár wat velen zeggen: als je in moeilijke tijden zit of hebt gezeten weet je pas wie je échte familie is en wie je échte vrienden zijn!
Ik koester en waardeer sindsdien mijn familie, vrienden, vriendinnen en andere dierbaren om me heen nóg meer. En ik koester mijn dieren, die er écht onvoorwaardelijk voor me zijn, in welke omstandigheid dan ook!
Ik ben Femke (45), ongeveer 2 ½ jaar geleden zijn mijn partner en ik uit elkaar gegaan. We waren niet getrouwd, maar hebben wel 2 schatten van kinderen, inmiddels 16 en 13. Momenteel alleenwonend met de kinderen in een fijn huisje, een om-en-om-weekend-regeling met vader voor de kinderen. In mijn blogs (en gedichten) schrijf ik over mijn scheiding en het proces van ‘heling’ en de (toch ook wel) leuke kanten aan het weer single zijn. Mijn lijfspreuk: bij jezelf blijven en wees eerlijk en oprecht!
Caroline - 30 mrt 2019
Wat mensen pas te laat beseffen, op het moment dat ze vreemd gaan en een huwelijk overhoop gooien, ze ook een hele familie dit aandoen. Ik raakte buiten mijn schuld op deze manier een hele schoonfamilie kwijt. Die stonden vrijwel meteen achter de nieuwe relatie van hem Terwijl ik al ruim 35 jaar in die familie was..... Vreselijk!! Ineens hoorde ik daar niet meer bij.... ook erg lastig na div. ziekte gevallen en overlijdens in die kant van de familie..... ik werd niet eens meer op de hoogte gesteld, moest alles via mijn volwassen kinderen horen. Dat doet echt wel heel veel met je, hoe hard en medogenloos mensen dan kunnen zijn...
Papa - 30 mrt 2019
Caroline, helaas lijkt jouw verhaal veel op de mijne, mijn ex schoonouders hebben me al 3,5 jaar niet meer willen spreken , de zussen van mijn ex willen niets meer van me weten, mijn stiefdochter heeft meteen na de pijnlijke scheiding besloten mij nooit meer te willen zien . dan ben je 14 jaar lang getrouwd , en als er een nieuwe partner komt wordt die meteen binnengehaald . Daar sta je dan ineens, 4 kinderen met je ex gekregen maar de nieuwe partner ( die zich trouwens na 2 jaar ineens heeft laten steriliseren en geen kids met mijn ec heeft gekregen ) wordt door iedereen meteen geaccepteerd, een scheiding is zooooo veel meer dan alleen het verdriet om gedumpt te worden ,je raakt idd ook een hele familie kwijt ( in mijn geval dan ) en de pijn die je dan voelt is vrijwel niet te beschrijven. Helaas kunnen mensen idd KEI en KEIHARD zijn . Gelukkig hebben mijn dochters geen afstand van me genomen :)
Ikke - 2 apr 2019
Mooie blog en zo (z)waar. Een scheiding is letterlijk een begin van een nieuw leven met andere mensen met soms een vleugje van je oude leven.
Su - 7 apr 2019
Zo herkenbaar Caroline en papa. Ik noem zulke mensen scheinheilig! Ze hebben ze achter de ellebogen! Zulke mensen zijn mij niet eens waard!
Ilse - 8 apr 2019
Ik kan alleen voor mezelf spreken en merk dat ik me na mijn scheiding heb afgezonderd. Natuurlijk had ik steun nodig, maar ik liet zelf weinig mensen toe. Zo raak je ook vrienden kwijt. Als je wijst naar een ander, wijzen de andere vingers naar jezelf.
Noor - 1 mei 2019
Ook ik ben mensen kwijtgeraakt na de scheiding. Mijn ex had een ander, maar mijn ex-schoonouders staan nog steeds vierkant achter mij. We hebben regelmatig contact, ze komen zelfs bij mij en mijn nieuwe partner over de vloer. Mijn foto staat nog steeds in hun woonkamer. Hoe moet dat voelen voor de nieuwe partner van mijn ex? Voor mij voelt het goed en fijn dat ze nog zo met me begaan zijn, maar het kan ook niet makkelijk zijn om in iemands voetsporen je plekje in een familie te vinden. Dat kan ik na 3 jaar wel zeggen. Onze vrienden hebben niet gekozen, gelukkig. Dat heeft mijn ex gedaan. Hoewel ik me de eerste 2 jaar wel een vreemde eend in de bijt voelde tussen alle stelletjes. Daardoor trok ik mezelf ook een beetje terug. Toen ik wat beter in mijn vel zat en na een goed gesprek, ging het gelukkig weer beter.
Jackie - 14 aug 2020
Ook ik besloot op een geven moment te willen scheiden. Het sloeg bij mijn schoonfamilie als een bommelding is en alle contact werd met mij verbroken. Dit was pijnlijk , vooral het onbegrip want het gezegde stelt toch; Waar er twee kijven hebben er twee schuld. Toen heb ik gemerkt , gelukkig al vrij snel, dat ik ze niet miste . Ik kreeg toen de opmerking van een tante van mij: Als ze jou niet contacten en jij mist ze niet , heb je ze waarschijnlijk ook nooit nodig gehad!...Dat was zo'n Eye opener. Dus bij deze. Voel jij je opzij geschoven vraag je dan eens af of je ze mist? Waarom wil je nog zo graag bij mensen die je schijnbaar niet meer passen. Horen?
Karin - 30 mei 2023
Ergens fijn om dit te lezen...Ik dacht lang dat het aan mij lag. Misschien praatte ik teveel over mezelf na de scheiding, misschien had ik anderen niet moeten belasten met mijn verdriet, zeurde ik teveel? Aan de andere kant het verdriet dat ik juist in deze zwarte en eenzame periode blijkbaar niet op steun van mijn goede vrienden kon rekenen. Ook al gáf ik even niet de juiste energie, je zorgt toch voor elkaar, juist als het allemaal instort en je alles weer opnieuw moet uitvinden? Misschien heb ik nog wel meer verdriet en onzekerheid gehad over de vrienden die me loslieten dan om het missen van mijn man en oude leven. Snoeihard. het leven mag blijkbaar niet moeilijk zijn, dan haken mensen af. terwijl je ze dan zo hard nodig hebt. Ik zal het nooit begrijpen en heb er al jaren een knoop van in mijn maag.