Vorige keer merkte ik al op dat de tijd vliegt… Nou, die is de laatste tijd net zo hard, zo niet harder voorbijgevlogen. De papieren zijn naar de rechtbank gegaan, Conny is er voor uitgekomen verliefd te zijn op een ander, Sean was 3 geworden. Daarna is Conny verder gegaan met haar prille relatie om die te versterken, en ik ben van werk veranderd. Nou ja, ik doe nog hetzelfde werk, maar bij een ander bedrijf. Aan de ene kant is het leuk uitzendkracht te zijn, zo kom je nog eens bij andere bedrijven op tijdelijke projecten, maar aan de andere kant: willen ze van je af, dat is zo geregeld. Gelukkig heb ik nu wel een goeie reputatie opgebouwd waardoor ze snel aan mij denken bij een nieuwe functie. Dat is een lekkere afleiding en het houd me lekker bezig.
Sean en Eowyn lijken voorlopig nog niet zoveel last te hebben van de hele situatie. Eowyn is nog gewoon te jong om het door te hebben, maar Sean snapt het allemaal wel. Elke keer dat ik hem weer zie, rent hij op me af en roept: ”Papa papa papa” zo hard als hij kan.. Heerlijk is dat. Eowyn lacht altijd breeduit wanneer ze me ziet en strekt haar armpjes uit als teken dat ze heel graag opgetild wil worden door mij. Heerlijk.. heerlijk om te zien hoe gek je kinderen op je zijn en zo goed als kan met de situatie om gaan. Dan weet je weer waarom je je best doet om er uit te komen en om te zorgen dat alles goed wordt geregeld. Twee van zulke schatjes mogen er niet de dupe van zijn he?
Begin september kregen wij allebei een brief van de mediator. Goed nieuws, de rechter heeft getekend en we zijn officieel gescheiden. Voor allebei toch even een moeilijk momentje, het hakt er toch ineens in op je emoties. Ineens is alles zo echt, en is de relatie echt officieel voorbij. 9 jaar samen is ineens over. Aan de ene kant is het een opluchting, maar aan de andere kant blijf je toch denken: Is dit wel echt? Is het geen droom? Ja, het is echt..
Er verandert nu ook best een hoop in onze situatie. Nou ja, best een hoop is denk ik eigenlijk wel de understatement van het jaar. Sinds enkele weken kunnen Conny en ik ook eindelijk echt goed met elkaar praten over de kinderen en hoe we de voorlopige toekomst gaan invullen voor hun. Op dat vlak maken we dus ook vooruitgang nu, dus dat is positief. Daarnaast komt dan ook dat rotklusje genaamd schulden/spullen enzo verdelen. Heel bekend bij iedereen die gescheiden is. Dan zit je weer met: ja, maar die dingen zijn van mij, die wil ik houden.. En ineens schrik je even van de schulden. Oeps, is het echt zoveel geworden? Het is geen schuld om John Williams ’s programma “Een dubbeltje op zijn kant” aan te schrijven, gelukkig. Maar toch, het is wel even slikken. Gelukkig hebben we het toch zo eerlijk mogelijk kunnen verdelen.
De meubels waren we gelukkig heel vlot uit. De kinderkamer gaat simpelweg met mij mee. Zo hebben de kinderen in papa’s nieuwe huis hun vertrouwde spullen. Voor de rest kan ik genoeg meenemen. En voor de rest: Lang leve Marktplaats, Facebook ruilgroepen, Kringloop en outletwinkels…. Gelukkig ben ik nog altijd een handige kerel en vind ik klussen helemaal niet erg. Dus qua aankleding en meubilair zit het wel goed.
Helaas kreeg ik laatst ook te horen dat mijn huidige werk ten einde loopt. Ze waren erg tevreden over me en het lag niet aan mijn inzet dat ik niet kon blijven, maar het alom bekende riedeltje: er is geen budget meer om een extra persoon aan te houden, helaas. We gaan weer met frisse moed aan de slag om weer een nieuwe werkplek te vinden. Op dat vlak heb ik dit jaar al meerdere keren erg veel geluk gehad met de intercedente van het uitzendbureau waar ik voor heb gewerkt, steeds weer kwam er wat voor mij op het pad. Dus wie weet hoe snel ik weer aan de slag kan.
Al met al is er dus weer een hele hoop gebeurd en sommige dingen zijn positief geweest, andere negatief. Op zich is het wel iets meer positief geweest dan negatief, daar ben ik heel erg blij mee.
Iain, 35 jarige papa in scheiding. Na de scheiding co-ouder van een zoontje en dochter. Ik schrijf nu om mijn ervaringen te verwerken en om mijn (positieve) ervaringen te delen met anderen, over hoe ik de scheiding ervaar en mijn leven als alleenstaande papa tijdens en na de scheiding.
REAGEER OP DEZE BLOG